In de stilte die volgde, besefte Martin dat hij niet veel zin meer had in praten. Hij wilde Elly liefhebben met zijn handen, haar strelen, laten voelen dat ze alles voor hem was. Ze moest het niet alleen van woorden hebben, want dat had hij vaak genoeg gedaan, zeggen dat hij van haar hield en haar lieverd noemen. Maar die woorden waren veel te vaak leeg geweest. Ze stonden op zichzelf, hij had haar niet laten zien, niet laten ervaren wat die woorden betekenden.

Nu verlangde hij ernaar dat hij haar kon laten voelen dat zijn hart werkelijk naar haar uit ging, niet om haar bevestiging te zoeken, maar om haar bevestiging te geven, om haar te beminnen, zoals ze dat vroeger zo mooi zeiden.

In de stilte streelde hij haar rug, kriebelde met zijn vingertoppen over haar shirt dat ze als nachtpon droeg. Ze lag stil, met haar ogen dicht, een arm om hem heen geslagen. Hij had geen idee hoe het op haar overkwam, maar ze leek in elk geval aardig ontspannen. Een goed begin.

Het drong tot hem door hoe heerlijk hij het zelf vond, om haar zo te liefkozen. Zijn hand kroop onder haar shirt, zodat hij haar rug op haar huid kon strelen en kriebelen. Elly bewoog als een katje dat achter het kopje gekrabbeld wordt, en kroop nog dichter tegen hem aan. Hadden ze dit al die jaren gemist? De gedachte flitste door hem heen en bezorgde hem een gemene steek in zijn buik.

Hij streelde, iets intenser nu, streelde haar heupen en haar zij, ging met zijn hand omhoog en voelde de bolling van haar borst. Hij hoorde hoe ze haar adem inhield.

Dat trof hem, hij had haar gevoelens werkelijk nooit eerder geraakt. Wat hij nu deed was nieuw. O ja, hij had haar borsten wel eens aangeraakt, maar nooit zo liefkozend als nu, altijd vluchtig, voor zijn eigen genot. En dat maakte blijkbaar alle verschil, zowel voor haar als voor hemzelf.

Hij liet zijn vingers naar voren glijden, voelde de verandering van haar huid toen hij bij de tepelhof kwam. Hij ging met zijn vinger langs de kleine puntjes aan de rand.

Elly hield haar adem nog dieper in, terwijl de spieren in haar onderlichaam zich licht spanden. Ze had geen idee wat er in haar gebeurde, ze kende dit niet. Ze voelde zich net een puber die voor het eerst door haar vriendje werd verkend. Ze vond het spannend, maar ze ervaarde het ook als leuk, als grappig, ja, het voelde goed. Er gebeurde van alles in haar, fijne dingen, en ze had er geen invloed op, Martin deed het, met haar en voor haar. Die gedachte maakte haar blij, intens blij.

Ze bewoog haar bovenlichaam licht, zodat Martins vinger niet langer op haar tepelhof bleef steken, maar de tepel zelf aanraakte. Het gevolg in haar onderlichaam was heftig. Zo heftig had ze dit nog nooit gevoeld. Ze herinnerde zich dat ze hetzelfde wel heel licht had gevoeld als ze de kinderen aan de borst had. Het zuigen aan haar borst, waarbij hun tongetje haar tepel raakte, dat had een lichte tinteling veroorzaakt. Maar dat was niets bij wat Martin nu veroorzaakte door haar tepels, nu zelfs beide tepels, met zijn vingertoppen te strelen.

Ze kon er niets aan doen, maar ze begon tegen hem aan te kronkelen en licht te hijgen. Martin glimlachte. Hoe gevoelig was zijn lieve vrouw. Hij voelde dat zijn hart zich meer voor haar opende, dat hij meer naar haar begon te verlangen, te verlangen om haar alles te zijn, haar leven te vernieuwen, haar te helpen om te herstellen, te ontdekken wie ze was… om haar in alles lief te hebben.

De opwinding, zo nieuw voor Elly, stuitte ineens op een blokkade. Ze trok Martin stevig tegen zich aan. “Stop even, stop, ik trek het niet, het lukt niet. Zo balen, het was zo fijn, maar het lijkt wel of mijn lichaam op z’n kop gaat.”

“Je lichaam op z’n kop? En hoe voelt dat dan voor jou?”

“Het voelt eng, echt eng, ik verlies de controle over mijn eigen lichaam.”

“Misschien is dat wel de bedoeling, helemaal opgewonden raken en klaar komen, daar heb je denk ik ook geen controle over. Maar laten we het niet doordrukken, gewoon stapje voor stapje. Ik wil graag dat je je veilig voelt, en dat je mijn liefde voor jou ervaart. Dat lijkt me belangrijker dan een lichamelijk resultaat, hoe mooi dat misschien ook is.”

Elly knikte, was blij met zijn benadering, zijn begrip. Ze kwam tot rust terwijl ze Martins rug streelde en zacht in zijn schouderbladen kneep. Ze voelde zich verward, zoveel jaar getrouwd, en dit niet kennen. Ze liet haar handen over zijn rug naar beneden gaan en streelde zijn billen over de stof van zijn ondergoed heen. Uit zijn reactie voelde Elly dat hij het fijn vond. “We lijken wel pubers, die elkaar voor het eerst ontdekken…” fluisterde ze.

Martin grinnikte: “Beter laat dan nooit. Om eerlijk te zijn bevalt het me prima, het voelde heerlijk om jou te strelen en te voelen hoe je reageerde. En het voelt sensationeel wat jij bij mij doet, en dan zit je alleen nog maar aan m’n kont!”

Elly schaterde het uit: “Zie je wel, je bent een echte puber!”

Ze lachten er samen om en knuffelden nog even verder. Dat Elly niet met haar hand naar zijn geslachtsdelen ging om die te strelen, vond hij niet erg. Blijkbaar was ze er nog niet aan toe hem daar te strelen, te verkennen. En nu ze het kruispunt waren overgestoken, zou hij de laatste zijn om haar een richting in te dringen waarheen ze niet kon of niet wilde.

Naar hoofdstuk 94. Elly droomt

Of naar de Inhoudsopgave