Die avond kwam Simon, op Huibs uitnodiging, ook in de keuken koffie drinken. Hij voelde zich wat onwennig, had Annerieke, Huib en Sjaak sinds de begrafenis van Erik niet meer gezien.
De jongedames waren helemaal nieuw voor hem. Hij werd echter hartelijk door hen begroet. En zowel Margreet als Lisa sloten hem al snel in hun hart.
Margreet voelde opnieuw, sterker, dat het om Simon ging, dat hij wel eens een nieuwe partner voor Annerieke zou kunnen zijn.
Na de koffie liepen ze gezamenlijk richting het huis van Sjaak en Lisa, omdat daar het meest aan moest gebeuren. Annerieke sloeg af naar haar eigen huis, de anderen liepen door.
Lisa pakte Margreet bij haar arm en hield de pas een beetje in.
“Margreet,” fluisterde ze, “wat denk jij van Simon? Ik bedoel eigenlijk… ik heb het gevoel dat hij en Annerieke…”
Margreet knikte en fluisterde: “Al voordat ik hem gezien had, toen Huib opperde om hem te bellen voor de bouw, had ik al de indruk dat die twee met elkaar verder zouden kunnen gaan. Ik vraag me af of ze het zelf ook al door hebben dat er een echte connectie tussen hen is.”
Ze glimlachten naar elkaar en liepen snel verder, de mannen achterna. Sjaak had zijn schets al op de eettafel gelegd. Simon keek ernaar en keek Sjaak aan: “Je schets is eenvoudig maar duidelijk, voor mij goed werkbaar. Dank je wel, je neemt me meteen al werk uit handen!”
Hij liet zijn vinger op de schets van kamer naar kamer gaan en keek in de ruimte rondom. Per kamer wees hij naar de tekening en naar de plek in de ruimte waar de kamer boven zou moeten komen. “Handig om die badkamer daar te plannen, dat scheelt loodgieterswerk, en het maakt voor de indeling van de slaapkamers niet uit. En buiten, daar volgen jullie het voorbeeld van het pension met die was- en droogruimte. De schuur kan inderdaad prima gecombineerd worden met de wasruimte. Hij zal de wind soms iets tegenhouden, maar dat zal voor het drogen van je was niet veel uitmaken.”
Hij keek Lisa aan over zijn leesbril. “Mooie ogen heb jij trouwens. Wees gerust hoor, ik ben niet zo’n flirtende bouwvakker, maar toen ik je aankeek, vielen je ogen me gewoon op, vandaar!”
Hij richtte zich weer op de tekening, terwijl Sjaak Lisa een knipoog gaf.
“Ik zal de maten nog even nalopen aan de hand van de bouwtekening die ik van dit huis heb, om zeker te zijn dat alles past, maar ik vermoed dat ik er niet echt iets aan hoef te veranderen, Sjaak. Ik ga je schets gewoon uitwerken tot een bouwtekening. Vind je ’t goed als ik je ‘m daarvoor meeneem?”
“Ja natuurlijk, jij hebt hem harder nodig dan ik,” lachte Sjaak.
“Dat heb je goed!” Simon lachte en stelde voor om naar het huis van Huib en Margreet te gaan. Ook daar lag de schets al op tafel.
“Hier gaat het alleen om die uitbouw, boven is de boel al compleet,” zei Huib.
“Ja, je vader was er aardig zeker van dat je de ruimte die je nu al hebt nodig zou hebben in de toekomst. Je zult het nog druk krijgen, Lisa… of was jij nou Margreet, ja, Margreet he, ik moet nog even aan jullie namen wennen, neem me maar niet kwalijk.”
“Geeft niet hoor, dat komt vanzelf. En wat die drukte betreft: ons eerste kindje is al op komst, nog heel pril en dus niet zichtbaar, maar het is er wel.”
“Mooi, mensen, echt mooi! Dan is het handig om je eigen ruimte daar achter te krijgen, dan hoef je niet met al je baby-was steeds naar het pension. Eens kijken… Dit is echt een schets van een vakman, andere vakman dan ik, maar ik kan zien dat je dit soort dingen in het klein vaker doet. Eigenlijk komt het ongeveer op hetzelfde neer als bij Sjaak en Lisa, zie ik. Het is mij helemaal duidelijk. Kan ik jouw schets ook meenemen Huib, dan maak ik daar ook een bouwtekening van.”
En toen Huib knikte: “En zal ik de materialen alvast bestellen?”
“Prima! Wanneer wilde je beginnen?”
“Ik heb al voldoende personeel kunnen optrommelen om met jullie beide huizen tegelijk aan de slag te kunnen. Die gasten hebben veel minder te doen in december en januari, ze vonden het geweldig dat ze deze klus aangeboden kregen. We kunnen op 1 december al beginnen, dus ik moet zelf even aanpoten met de tekeningen en de bestellingen. Ik weet dat jullie in het verleden al toestemming hadden gekregen voor de ruimtes die jullie er nu bij willen hebben, dus dat hoef ik niet meer aan te vragen, dat scheelt weer.”
Omdat alles duidelijk was, rolde Simon beide schetsen in elkaar en nam afscheid.
Maak jouw eigen website met JouwWeb