Sjaak was aan het werk in de tuin, heerlijk op zijn gemak. Het was zijn gewoonte geworden om niet volgens de leer van zijn opleiding te werk te gaan, maar op Eriks manier, op gevoel. Hij stond net van een afstandje een groep struiken te bekijken, om te voelen of hij er wat mee wilde doen, toen hij in zijn ooghoek twee mensen aan zag komen. Hij herkende Marcel als de agent die in Henks huis het meest het woord gevoerd had. De man die zo geschrokken was geweest toen bleek dat Lisa daar niet vrijwillig prostituee was geweest.

Hij veegde zijn handen aan zijn werkbroek af en liep hen tegemoet. Hun begroeting was hartelijk, en net als Annerieke voelde ook Sjaak een klik met hen beiden.

Sjaak vertelde, dat Lisa zo dapper was geweest om van alle opnames een stuk te bekijken, om screenshots te maken van de mannen. Hij vertelde hen dat Lisa graag wilde dat Marcel en Janny zouden komen kijken of ze de mannen kenden. En als klap op de vuurpijl, wat ze ontdekt hadden over de zogenaamde administratie, dat die vooral om rituelen ging.

Marcel reageerde direct: “Ook dat nog, arme Lisa! Wat heeft ze in een ellendig duistere wereld gezeten!” Hij liet duidelijk voelen hoe hij emotioneel in de zaak stond, wat hij er van vond. “Als het aan mij ligt, gaan we er meteen tegenaan, voor mijn part vanavond nog. Als Lisa zo dapper is geweest om in zo korte tijd alles onder ogen te zien en gegevens te verzamelen, wat zouden we dan nog wachten? Wat denk jij daarvan Sjaak?”

“Ik ben het helemaal met je eens, en jouw woede doet me goed, dat kan ik je wel zeggen! En jij Janny, zou jij ook mee willen werken, als steun voor Lisa, vrouwen onder elkaar? Zou je dat willen?”

“Heel graag, een vrouw die zoveel heeft meegemaakt… ik wil er heel graag voor haar zijn. En hoe dat in de praktijk er uit gaat zien, geen idee, maar dat komt wel. Ik wil in elk geval gewoon met mijn hart achter haar staan, een soort steun in haar rug.”

Sjaak knikte naar haar: “Heel fijn om te horen! Ook de mensen hier, de medewerkers, staan als een muur om ons heen. En dat hebben we hard nodig, voor nu, voor een rechtszaak, en ook daarna.” Sjaak deelde Lisa’s verlangen om een opvanghuis te beginnen. “Als dat allemaal door kan gaan, zullen we ook mensen om ons heen nodig hebben, want ik verwacht dat het heel veel te weeg gaat brengen.”

Janny glimlachte: “Annerieke noemde de medewerkers hier familie Bloemenhof.  Toen kreeg ik al dat idee dat dit een hechte groep mensen is. Zijn jullie ook allemaal echt familie, in de zin van bloedverwanten?”

Sjaak lachte: “Nee, nauwelijks, alleen Annerieke en Huib, zij zijn moeder en zoon.” Hij wees naar hun huizen en de werkschuur: “Daar woont Annerieke, vanaf dit weekend met haar Simon. Een eindje verder zie je de werkschuur van Huib, waar hij met hout de mooiste dingen maakt. En daar achter is het huis van Huib en Margreet. Toen Annerieke nog met Erik, haar eerste man getrouwd was, had ze graag meer kinderen gekregen, maar dat was medisch gezien niet meer mogelijk. Nu heeft ze Margreet, en ook Lisa en mij als haar kinderen binnen gehaald. We boffen met haar, met elkaar. Het is heel speciaal om in zo’n hechte groep te mogen leven. We voelen elkaar aan op zielsniveau, dat heb ik nog niet vaak buiten dit landgoed meegemaakt.”

“Wij ook niet, we hebben het samen wel, al prikken we nogal eens in elkaars pijn en zo, maar we hebben wel een diepe connectie.” Marcel keek eerst zijn vrouw, en daarna Sjaak aan. “Dus we begrijpen wel wat je bedoelt. Maar even terug naar Lisa’s verhaal. Zullen we vanavond aan de slag gaan?”

“Prima, komen jullie naar ons huis daar?” Marcel en Janny keken waarheen hij wees. “Ja hoor, zullen we meteen na het eten al komen? Of liever wat later?”

Sjaak dacht even na: “Misschien beter meteen na het eten, voor het geval er heftige gevoelens boven komen, dan hebben we nog even tijd om weer tot rust te komen voordat de nacht begint.”

Janny glimlachte naar hem: “Goed idee van je, dan komen we na het avondeten naar jullie toe.”

“Dan zal ik zorgen dat we taart in huis hebben.” En toen hij zag dat ze verbaasd keken, legde Sjaak uit: “Annerieke bakt in principe alle dagen taart voor de gasten, voor ’s avonds bij de koffie. Alleen op woensdag niet, voor de dansavond maakt ze hapjes, net even anders, maar ook heerlijk.”

“Sjonge, wat een verwennerij, leuk hoor!” reageerde Marcel vrolijk.

“Nou! Ik kijk er naar uit, ik ben echt een zoetekauw!” Janny glunderde. “Tot vanavond dan maar!”

Omarmd liepen ze verder, het landgoed verkennend.

Naar hoofdstuk 162. Simon krijgt hulp

Of naar de Inhoudsopgave