Het was al bijna 10 uur toen Marieke binnen kwam. Onder het genot van een heerlijke mok koffie kwamen ze samen even terug op de vorige dag, waarna Marieke met de hamvraag kwam: “Hoe ervaren jullie het? Hebben jullie nog beveiligers nodig voor de komende dagen?”

Sjaak en Lisa keken elkaar aan. Die vraag was tijdens het ontbijt ook al even naar boven gekomen. Sjaak knikte naar Lisa, gaf haar de gelegenheid om te antwoorden: “We hebben het er net over gehad. Of het nog noodzakelijk is, dat denken wij eigenlijk niet. En eerlijk gezegd verlangen we weer naar de gewone situatie, naar buiten kunnen gaan, koffie drinken in het pension en zo. Aan de andere kant hebben we ook van gedachten gewisseld over hoe we het de afgelopen periode ervaren hebben. En dat is eigenlijk alleen maar positief. We hadden gewoon continu twee gasten, en met de één klikte het nog beter dan met de ander. We hebben het als goed ervaren, goed en speciaal. Toen jullie die eerste dag kwamen, had ik wel mijn twijfels, of ik dit aan zou kunnen, maar het ging gewoon perfect.”

“Daar ben ik blij mee, om dat te horen,” antwoordde Joke. “Bennie en ik hebben het er vanmorgen ook over gehad, hoe wij het ervaren hebben. Weet je, Bennie en ik kunnen gewoon goed met elkaar overweg, maar we moeten altijd maar afwachten of het met de mensen bij wie we gaan werken, ook klikt. Nou, met jullie klikte het meer dan klikkend! Het is een fantastische tijd geweest, we hebben meerdere keren genoten van jullie muziek, en continu genoten van wie jullie zijn, van jullie zichtbare, voelbare connectie. Jullie zijn echt een heel bijzonder koppel!

En verder, wat ons werk hier betreft, hebben wij ook niet het idee dat we nog gevaar hoeven te verwachten. En dat vind ik bijna jammer…”

Ze lachten allemaal, waarop Bennie nog even het woord nam: “Ik ben ook blij dat het zo goed verlopen is. Ik heb van onze collega’s ook gehoord dat ze nog nooit zo goed zijn opgevangen als hier. Ik denk dat ik namens het complete team spreek, als ik zeg dat we een perfecte periode hier gehad hebben.”

“Dat klinkt als een fantastische evaluatie!” vond Marieke. En mag ik er ook uit opmaken, dat alle beveiligers vanaf nu hun werk hier kunnen beëindigen?”
Terwijl Sjaak en Lisa elkaar aankeken, knikten ze allebei.

Marieke vertelde dat ze nog even met de rekening zou wachten tot na Johans uitspraak. “Vrijwel zeker kunnen we de rekening over de vijf verdachten verdelen.”

Toen alles afgerond was, stonden ze op, namen hartelijk afscheid. Sjaak en Lisa liepen nog even met hen mee naar buiten, snoven de frisse lucht op alsof ze die voor het eerst roken. Het was de frisse wind van vrijheid!

.

Terwijl Marieke en haar beveiligers in het huis van Sjaak en Lisa in gesprek was, vroeg Annerieke de buitenwacht naar hun ervaringen van de vorige dag.

“Dat is perfect verlopen! We hebben de bouwvakkers verteld dat er een reeks van rechtszaken gaande was die de hele dag zou duren, dat we daar inhoudelijk niet op in konden gaan, en dat wij voor die dag jouw taak op ons hadden genomen. De bouwvakkers hebben het voor zoete koek geslikt, en die dik besmeerde ontbijtkoek al net zo. We hebben samen met hen gegeten en koffie gedronken en ik kan niet anders zeggen dan dat de sfeer goed was.”

“Daar ben ik blij mee,” antwoordde Annerieke opgelucht. “Niet dat ik het jullie niet toevertrouwde, maar ik ben zo gewend om alle zorg zelf op me te nemen. Het is al jaren mijn werk, en ik heb het altijd met plezier gedaan. Maandag zal de uitspraak zijn, ook weer vijf zittingen. Daarna zullen we nog even bij dezelfde vrienden als gisteren koffie drinken, maar ’s avonds hier eten. Denk je dat jullie het weer zien zitten om voor de koffie en de lunch te zorgen?”

“Ik verwacht dat dat niet mogelijk zal zijn. Waarschijnlijk is dit ons laatste werkuur hier. Tenzij Lisa en Sjaak anders besluiten en nog wel de indruk hebben dat de beveiliging nodig is.”

“Dus jullie hebben de indruk dat er geen gevaar meer voor hen dreigt?” vroeg Annerieke.

“Naar aanleiding van wat Marieke over gisteren verteld heeft, denken we dat er geen enkel gevaar meer dreigt.”

Annerieke dacht even na: “Ik denk dat jullie gelijk hebben. De omslag bij die verdachten was zo bijzonder. Het is eigenlijk niet mogelijk dat ze alsnog op wraak zouden zinnen. Oh kijk, daar komen jullie collega’s net aan, met Lisa en Sjaak. Het zal dus inderdaad afgelopen zijn met jullie werk. Eigenlijk vind ik dat heerlijk, omdat het betekent dat we ons gewone leventje weer kunnen oppakken. Aan de andere kant heb ik best genoten van de contacten met jullie en jullie collega’s. Bedankt voor de manier waarop jullie je opgesteld hebben, het was fijn!”

“Het was voor ons ook goed, we hebben het hier geweldig gehad. Bedankt voor hoe je ons opgevangen hebt met eten en drinken, en vooral voor de fijne gesprekken. En het is mooi om te horen dat dat dus wederzijds is. We zullen het ook aan onze andere collega’s doorgeven. We weten van hen, dat zij deze periode ook als goed, als speciaal ervaren hebben.”

Marieke had het laatste deel van het gesprek gehoord en reageerde door zich erbij aan te sluiten en Annerieke te bedanken. Ook Simon, Huib en Margreet, die naar buiten waren gekomen, werden hartelijk bedankt. “Alles bij elkaar is het uitzonderlijk goed geweest, ik heb nergens een wanklank gehoord, en daar ben ik heel blij mee! En na de rechtszaken van gisteren, geloven we absoluut niet meer dat er nog gevaar dreigt. Dus… we kunnen het hiermee afsluiten, ons werk hier is klaar.”

Met veel vrolijke woorden namen ze allemaal afscheid van elkaar, waarna de Bloemenhof-familie de beveiligers uitzwaaiden.

Annerieke omhelsde Sjaak en Lisa: “Heerlijk dat jullie weer bij ons kunnen komen. Ik heb jullie zo gemist!”

“Wij ook, wij hebben het ook gemist om gewoon hier bij jullie te zijn, al had ik deze ervaring niet willen missen,” zei Lisa.

“Inderdaad! We hebben met de beide teams in ons huis geboft. Maar het is fantastisch om ons weer vrij te kunnen bewegen!” Sjaak keek Lisa aan terwijl hij de laatste woorden uitsprak, en zag dat ze met een stralend gezicht knikte.

Terwijl ze naar de keuken liepen, legde Margreet haar arm om Lisa’s schouders: “Welkom terug, lieve vriendin!”

Huib kwam naast Sjaak en gaf hem een vriendschappelijk klap op zijn schouder: “Heerlijk, alles weer normaal! Zie je nog tegen maandag op?”

“Nee, totaal niet. Volgens mij is Johan een geweldige rechter, oprecht en eerlijk. Ik vertrouw het hem helemaal toe. Maar ik ben natuurlijk wel nieuwsgierig hoe zijn uitspraken zullen luiden!”

“Ja, wij ook, we hadden het er vanmorgen ook over. Puur nieuwsgierig naar hoe hij hen officieel hoort te veroordelen, en of hij daar nog iets persoonlijks aan toe zal voegen, strafvermindering of zo. We zien wel, nog een paar dagen geduld!”

De bouwvakkers zaten nog aan hun tweede bak koffie en keken blij op toen Sjaak en Lisa er weer bij bleken te zijn.

Eén van de bouwvakkers kwam naar Lisa toe: “Ik weet niet wat er aan de hand is allemaal, en dat hoeft ook niet, maar ik ben blij dat jullie weer gewoon hierbij kunnen zijn.” Hij gaf Sjaak een high five: “Ja, echt goed om jullie weer in de groep te hebben!”

Zijn collega’s vielen hen bij met vrolijke begroetingen, woorden van opluchting. En zo gebeurde het, dat het voelde alsof alles al achter de rug was!

Naar hoofdstuk 211. Organisatie voor maandag

Of naar de Inhoudsopgave