Ellen was met opzet iets vroeger gegaan. Ze was benieuwd naar de man die Johan geworden was en wilde hem zien op het moment dat hij binnen kwam en haar nog niet in de gaten had. Doordat Johan tijdens het telefoongesprek een poosje stil was geweest, in zijn herinneringen was gedoken, was er iets in Ellens gedachten terug gekomen.

Tijdens hun ontmoetingen in hun studietijd had ze gevoeld, dat Johan meer voor Marieke dan voor haar voelde. Niet dat dat een probleem voor haar was geweest, helemaal niet. Ze had hem gezien als een goede vriend, meer als een soort broer. Maar naar Marieke had hij iets… iets wat hij nooit verwoordde, en waar ze Marieke ook nooit over gehoord had. Ze had nooit het de indruk gehad dat die twee meer waren dan alleen vrienden, maar ze had wel gevoeld dat Johan iets van verlangen naar Marieke had. Zoals hij haar kon aankijken…

Ellen haalde haar schouders op. Johan en Marieke hadden er geen van beiden iets over verteld. Misschien had ze het zich wel verbeeld, of had Marieke niet op avances in willen gaan. Het was wel bijzonder, bedacht ze ineens, dat het juist Marieke was geweest die geopperd had dat Johan de beste rechter zou zijn om Lisa’s zaak te behandelen. Zou Marieke toch…?

Ellen zuchtte. Wat zat ze toch te rakelen in andermans gevoelsleven!

De haldeur ging open en een jonge man met donker haar, krullend tot op zijn kraag, kwam binnen. Zijn donkerbruine ogen keken rustig rond en vonden Ellen, die hem direct herkende en haar hand opstak. Ze stond op toen hij bij haar tafeltje kwam. Hij pakte haar bij haar schouders.

“Ellen, meid, wat lang geleden en toch als de dag van gisteren. Je bent werkelijk geen spat veranderd, misschien een half jaar ouder geworden, maar dat is dan ook alles. Wat goed om je weer te zien!”

Johans hartelijke begroeting raakte haar. Ze merkte nu pas hoe ze hem gemist had, gewoon als vriend. Ze keek hem recht in zijn ogen, terwijl ze haar handen op zijn bovenarmen legde.

“Ja, goed om jou weer te zien! En jij, jij bent ook niets veranderd. Ik had werkelijk niet gedacht, dat je je haar nog zo lang zou laten nu je rechter bent. Maar ik kan je zeggen, dat ik blij ben dat je het zo gehouden hebt. Het heeft je altijd goed gestaan, en je bent hierin blijkbaar helemaal jezelf gebleven.”

Terwijl ze sprak liet ze haar vingers even door zijn krullen gaan. “Weet je nog, dat ik toen al zo gek op je krullen was? Ik weet niet wat het is, maar ik heb er een hekel aan als mannen altijd van die strak geknipte kapsels hebben. Het voelt voor mij zo onnatuurlijk.”

“En jouw man dan? Hoe heeft hij zijn haren?”

Lachend ging Ellen weer zitten, terwijl Johan tegenover haar plaats nam.

Haar gezichtsuitdrukking veranderde direct toen ze aan Alexander dacht. Ze keek dromerig, verliefd toen ze antwoordde: “Alexander? Alex heeft geen krullen, maar wel lang haar, en hij draagt het in een staartje. Hij is veilingmeester en doet binnenkort een veiling voor Lisa, de vrouw die mij gevraagd heeft haar zaak te verdedigen.”

“En hoe lang zijn jullie getrouwd?”

“We hebben elkaar ontmoet toen ik mezelf net als advocate gevestigd had, we hebben een half jaar verkering gehad, en zijn toen gaan samenwonen en kort daarna getrouwd. Hij is echt mijn soulmate Johan, de band die ik met hem heb… je kunt het een beetje vergelijken met de vriendschap die wij vroeger hadden, wij hadden ook een zielsconnectie, maar met Alex gaat het nog veel dieper. Er was vanaf het eerste moment een zeker weten dat we bij elkaar hoorden, het voelde alsof er met een pistoolschot een vuur werd aangestoken in ons hart. Het was heftig, maar gelukkig in de goede zin van het woord! En de band die er vanaf het eerste moment was, die is er nog steeds, en die wordt alleen maar sterker.”

“Mooi Ellen, ik ben blij voor je.” Johan kneep even in haar hand. “En vertel eens over die zaak. Ik heb het idee dat je me daar niet zomaar over belde.”

“Dat heb je goed, maar eerst even… hoe gaat het met jou Johan, heb jij in de afgelopen jaren je soulmate gevonden?”

“Nee,” kon Johan in alle eerlijkheid zeggen, “die had ik al eerder gevonden, maar ik had het lef niet er iets mee te doen.”

Hij keek even op zijn horloge, precies op het moment dat er een serveerster bij hun tafel kwam. Ze bestelden allebei een salade met notenmix en pasta in saus, en een glas water.

“Vertel Ellen, wat had je op je hart?”

Ellen glimlachte en vertelde wat Lisa was overkomen. Ze zag dat Johan aandachtig luisterde, en toen ze over de rituelen vertelde, verschenen er ernstige denkrimpels in zijn voorhoofd.

“En ze heeft jou gevraagd haar te verdedigen?”

Ellen glimlachte, terwijl ze iets naar achteren week om de serveerster ruimte te geven om haar bord neer te zetten. “Dat ziet er goed uit, bedankt!”

En naar Johan: “Eet lekker! Ja, Lisa heeft mij gevraagd. Ik heb nooit zoiets gedaan, dus ik vind het best spannend. Maar diep van binnen weet ik, dat ik haar moet helpen.”

Johan knikte, terwijl hij een hap nam: “Het zal geen eenvoudige zaak worden, Ellen. Ik heb trouwens kort geleden iets gelezen over hoe satanische groepen ook seksueel misbruik en riten gebruiken om zichzelf te verrijken en meer macht te vergaren. Daar gaat over het algemeen een hoop geld doorheen, en nog veel meer ellende. Er zouden ook veel hooggeplaatste politici bij betrokken zijn, en mensen van koninklijke families. Het raakte me, het idee dat vooral vrouwen en kinderen zo verwoest worden. Dus ik ben er op internet naar op zoek gegaan. Het verbaasde me hoeveel er over geschreven is. En de foto’s die erbij geplaatst zijn, werkelijk niet bevorderlijk voor je eetlust. En die Lisa, hoe ongelofelijk sneaky is zij erin gerold, via haar echtgenoot! Die ex van haar moet wel een ongelofelijk sluwe klootzak zijn.”

“Geweest zijn,” verbeterde Ellen hem, “hij heeft zelfmoord gepleegd. De rechtszaak gaat tegen de daders die haar stelselmatig misbruikt hebben met seks en die rites. Lisa was een onzekere jonge vrouw toen ze met die man trouwde. Hij wijdde haar in via BDSM, waardoor zij zijn onderdanige werd en van hem leerde hoe ze seksueel gezien een topvrouw moest zijn. En daarna begon het misbruik door anderen.

Door het overlijden van haar ex is ze nu schatrijk. Zijn geld, zijn huis, zijn inboedel, alles gaat naar haar. Dat gaat alles bij elkaar waarschijnlijk in de miljoenen lopen. Ze heeft er nu al een paar plannen mee, en één daarvan is om een schuilplaats te laten bouwen achter op het landgoed waar ze met haar soulmate woont. Ja, even tussendoor, dat is zo ongelofelijk. Een paar dagen nadat ze haar ex de laan uit had gestuurd, herkende ze de tuinman van dat landgoed als haar soulmate. Zoals bij Alex en mij.

Maar terug naar haar plannen… Het huis dat ze daar wil laten bouwen, is bedoeld voor vrouwen zoals zij, vrouwen die eruit stappen, en daar een plek kunnen vinden waar ze veilig zijn. Het wordt een geheel van vier huisjes met in het centrum een gemeenschappelijke woonkamer. Ze kunnen dus samenkomen, maar zich ook in hun eigen huisje terug trekken. Haar tweede plan is om projecten te ondersteunen met renteloze leningen. Als de projecten niet zouden lukken, hoeft het geld niet terug betaald te worden. Lisa en haar partner Sjaak leven net als jij en ik op leiding van hun innerlijke stem, en daarom vertrouwen ze erop dat ze de juiste personen en projecten op hun pad zullen krijgen.”

“Het klinkt alsof ze in de loop van de jaren heel wat doorgemaakt heeft. Onzeker, en dan kapot gemaakt door dat misbruik, en nu zo wetend wie ze is en wat ze wil,” sprak Johan zijn gedachten uit. “Heb ik dat goed?”

“Ja, ze is heel bijzonder. Ze is een vuurvogel, een verwonde vuurvogel, maar ze is herstellend en dat vurige in haar komt nu al naar buiten. Ze weet wat ze wil. Of ze ook al precies weet wie ze is… het lijkt wel zo, maar volgens mij nog niet helemaal. Maar dat geeft niet, dat komt wel.”

“Dat denk ik ook wel, ze heeft blijkbaar al heel wat shit achter zich kunnen laten,” dacht Johan. “Nu vraag ik me alleen nog af wat jouw reden is om me hierover te bellen.”

“Waarom ik je er over belde… Omdat deze zaak wel eens een opstapje zou kunnen zijn naar die andere zaken van satanisch ritueel misbruik waar jij, en ikzelf trouwens ook, over gelezen hebt. Dus voor zo’n zaak als deze hebben we een rechter nodig, die werkelijk recht wil spreken en zich niet laat leiden door duistere, hooggeplaatste mensen, politici en dergelijke. Een rechter die zijn hart volgt. Toen we het daar gisteravond over hadden, dacht Marieke meteen aan jou. Zij was bij die bespreking bij Lisa en haar partner Sjaak, omdat zij beveiliging op dat landgoed gaat regelen. Zij noemde jouw naam, en ik wist direct dat ik het je moest vragen, ook al weet ik dat advocaten daar officieel geen stem in hebben.”

Johan glimlachte, ontroerd omdat Marieke aan hem gedacht had. “Je hebt er ook geen stem in, jij mag niets beslissen, maar je mag wel, zoals je nu doet, je vroegere studievriend inlichten over de situatie, zodat hij kan proberen zichzelf naar voren te dringen.”

Hij knipoogde naar haar. “Het lijkt me dat dit een gruwelijk moeilijke zaak wordt. Niet om de feiten, maar om de personen die aangeklaagd worden. Dit soort mensen zijn zo duister als de nacht, en daarbij ook nog eens stinkend rijk en machtig. Ze hebben zo hun mogelijkheden om de zaken te beïnvloeden. Aan de andere kant vertelde je dat Lisa screenshots heeft kunnen maken Dus haar ex had her en der camera’s verstopt?”

“Ja, haar ex had camera’s in het hele huis die hij op afstand kon bedienen. Werkelijk ziekelijk. Ik wist het al van Alex, hij had er meerdere gevonden. Er stonden geen opnames meer op, die had Henk blijkbaar al overgenomen.”

“Sommige mensen zijn zo handig, dat ze dat automatisch naar een computer kunnen laten gaan. Dus als je die opnames wilt hebben, heb je zijn computer nodig.”

Ellen knikte: “En die heeft Lisa, een laptop. Voor zover zij wist, gebruikte hij alleen een laptop. En USB-sticks, waarop hij zijn opnames bewaarde. De papieren waarop die daders hun wensen opschreven, en die rituele kaars, die heeft ze niet, maar Alex gaat nog proberen om die te vinden voordat de veiling begint. Hij heeft Marieke trouwens ook gevraagd om bescherming, we vallen nu allemaal zo’n beetje onder haar corps.”

Johan glimlachte: “Dat is nog niet zo’n gek idee, die beveiliging. Er zit immers een berg kwaad achter die hele zaak? Ellen, ik moet eigenlijk weg. Laten we contact houden. En ik beloof je dat ik alles zal proberen wat ik maar kan bedenken, om die zaak te krijgen. Ook in voel hier diep van binnen dat die zaak voor mij moet zijn. Het lijkt niet voor niets dat ik net afgelopen tijd dit onderwerp verder bestudeerd heb!

Maak je niet druk over de rekening hier, die zal ik laten doorsturen naar mijn kantoor. Dat doen we vaker, beschouw het maar als een zakelijke lunch.”

Hij omhelsde Ellen vriendschappelijk en nam afscheid.

Ellen bleef nog even zitten, keek hem na toen hij de serveerster aansprak en vervolgens naar buiten liep. Door het raam zag ze hem omkijken en zwaaien. Ze zwaaide terug en glimlachte. Wat zou het geweldig zijn als deze man Lisa’s zaak zou mogen berechten!

Naar hoofdstuk 177. Verder met het werk

Of naar de Inhoudsopgave