Lisa’s mobiel ging af. Op het scherm zag ze het telefoonnummer van de politie uit de regio van Henks huis. Marcel, de agent die haar belde, vertelde haar, dat zij klaar waren met hun onderzoek en het huis dus vrij gaven. Hij vroeg haar hoe ze het wilde regelen met de voordeur.

“Nou, eerlijk gezegd heb ik er geen verlangen meer naar om zelf nog naar dat huis te gaan. Het liefst zou ik iemand die voordeuren verkoopt in jullie buurt vragen om het verder met jullie te regelen. Ik weet alleen nog niet bij wie ik dan moet zijn.”

“Mag ik je een voorstel doen?”

“Ja graag,” antwoordde Lisa.

“Een vriend van mij zou dat kunnen regelen. Ik zou hem kunnen vragen en dan samen met hem naar het huis gaan.”

“Dat zou ik geweldig vinden. Ja, doet u dat maar. Ik laat het met een gerust hart aan jullie beiden over om te bepalen welke deur het moet worden. Het moet in elk geval een deur zijn die echt bij het huis hoort wat betreft stijl en kleur. Het huis moet na de veiling verkocht worden, dan moet er wel een deur in zitten die er goed bij past.”

“Komt helemaal goed!” antwoordde Marcel. “En de rekening, zal ik die naar jou sturen?”

“Ja, dat is het handigst, stuur hem maar hierheen.”

Lisa gaf hem haar email-adres, zodat de rekening doorgemaild kon worden.

“En dan nog iets,” ging de agent verder, “over die mobiel en alles wat je ex daarop had opgenomen. Er waren helaas twee collega’s die die beelden hadden overgenomen. Nadat ik hen verteld had, wat er werkelijk met je gebeurd was, schaamden ze zich, hadden ze er echt spijt van. Ze hadden het allebei nog op hun mobiel staan en hebben het er terplekke verwijderd. Ze verzekerden mij dat ze het met niemand hadden gedeeld. Dus als alles klopt, staat het nu alleen nog op de mobiel van je ex. Wijzelf hebben die niet meer nodig. We hebben een kort verslag gemaakt van wat je verteld hebt, met alleen een enkele opmerking dat daar foto’s en video’s van gemaakt zijn en dat die vernietigd worden. Verder staat er natuurlijk ons verslag in van wat wij in het huis gevonden hebben. Dat verslag zal ik je ook binnenkort mailen, zodat je eventueel nog wijzigingen of aanvullingen kunt aangeven, als je dat wilt. Zodra je het ons terug stuurt, zal het verslag officieel zijn en is alles wat ons betreft afgerond. Rest mij alleen nog te vragen wat je met die mobiel wilt. Zal ik die naar je opsturen of wil je dat ik hem vernietig?”

Lisa dacht even kort na. “Nou, dat is een moeilijk iets. En ik weet eigenlijk nog niet zo goed wat ik ermee wil. Nee, dat klopt niet, ten diepste weet ik wel wat ik er mee wil, maar ik weet nog niet of ik het aan kan. Ik denk dat ik die mobiel wel wil hebben, want wat ik eigenlijk wil, is, dat ik van al die mannen die ik op die foto’s en filmpjes tegenkom, wil proberen te achterhalen wie dat zijn en een proces tegen hen aanspannen. Ik vraag me alleen af, of ik een poot heb om op te staan, want ik heb, onder dwang van mijn ex, hen altijd heel hartelijk en sexy ontvangen. De vraag is dus, of zij er benul van gehad hebben dat ze mij verkrachtten.”

“Dat is inderdaad een lastige, wat je zegt over hoe je hen verwelkomde. Aan de andere kant… een beetje vent moet toch in de gaten hebben dat het vreemd is dat een vrouw zulk werk niet zelf regelt, dat de afspraken via haar man gaan. En nog meer vent moet snappen dat een man zijn vrouw zoiets niet aandoet! Maar dat is mijn persoonlijke mening. Ik weet dus eigenlijk niet of je er iets mee kunt bereiken, maar je zou met een advocaat kunnen overleggen, gewoon vragen of er mogelijkheden zijn voor een proces. Het lijkt me vreselijk moeilijk voor je, maar als het je zou lukken, zou het een vet statement zijn! Een statement naar alle vormen van gedwongen prostitutie. En als jou recht gedaan wordt, zal dat voor je eigen verwerking ook schelen.”

Lisa veerde op, ze herkende in die laatste opmerking een psychologisch tintje, waarvan ze de afgelopen dagen had ervaren dat zulke dingen absoluut niet klopten. En dat vertelde ze hem onomwonden: “Met dat laatste ben ik het echt niet eens. Hoe een eventuele rechtszaak ook zou verlopen, ik zal toch dwars door mijn eigen pijn, frustratie en woede heen moeten gaan. Ik heb in de afgelopen weken geleerd en ervaren, hoe goed het is om door je ellendige gevoelens heen te gaan wanneer er iets van je verwonding wordt aangeraakt. Ik ben er nog lang niet, ik zal nog door veel heen moeten, maar ik heb wel ervaren, dat alleen dat herstel brengt, echt herstel. Nee, als ik een rechtszaak aan zou gaan, zou dat niet voor mezelf zijn, maar voor rechtvaardigheid, dat de daders gestraft worden, en meer nog voor andere vrouwen, net wat je zegt, een statement. Ik zou het doen zodat andere vrouwen zichzelf gaan herkennen en eruit durven stappen, en zodat andere mannen die zich hieraan schuldig maken, aangeklaagd kunnen worden. Mijn doel is dus eigenlijk in de eerste plaats voor andere vrouwen, voor hun bevrijding. Mijn verlangen is om zelf emotioneel te genezen en te worden wie ik ben, en andere mensen, vooral vrouwen, te helpen bij zo’n proces van genezing.”

“Wauw, bijzondere jongedame ben jij!” antwoordde Marcel met een diepe zucht.

“Ik heb een bijzonder man, meneer, een man die vanuit zijn ziel met mijn ziel verbonden is. Een man die mij ziet zoals ik ten diepste ben, van binnen. Een man die maar één verlangen heeft, namelijk dat ik genees en mezelf wordt. Mijn ex heeft mij, voordat hij met die prostitutie begon, mishandeld met BDSM. Hij zei dat hij mij vurig wilde maken. Sjaak, mijn huidige man, ziet dat ik van binnen al vurig bén, maar dat ik altijd verlegen ben geweest door de shit die me is aangedaan, ook al voordat ik met Henk trouwde. En dat vurige dat in de echte Lisa zit, dat wil ik gebruiken voor andere vrouwen. Dat is mijn verlangen!”

“Ik denk dat Sjaak je inderdaad goed van binnen kent… en dat in zo korte tijd, ongelofelijk!”

“Ach meneer, dat heeft niet echt met tijd te maken, dat heeft met die zielsconnectie te maken. Vanuit je ziel de ander kunnen zien zoals hij of zij werkelijk is. Zoals u, u bent iemand die het liefst de mensen echt helpt. U hebt alleen één probleem, u hoort zich aan weet ik hoeveel regeltjes en wetgevingen te houden. Ik betwijfel of u in uw werk mensen zo kunt helpen als u ten diepste wilt.” Ze viel ineens stil, omdat ze van zichzelf schrok om wat ze zomaar had uitgesproken.

“Je doorziet mij behoorlijk goed Lisa, laat dat woord ‘behoorlijk’ maar weg, het klopt gewoon wat je zegt. Dat heeft dus ook te maken met zien vanuit je ziel of zo?”

“Ja, dat is het. Om eerlijk te zijn schrok ik van mezelf, dat ik dit zomaar zei. Het kwam gewoon boven, alsof het uit een fontein naar boven spoot. Ik kon het niet eens tegen houden. Ik ben dit nog niet gewend van mezelf. Zoals ik al zei, ik was altijd heel verlegen…”

“In elk geval sloeg je de spijker op zijn kop! En ik moet eerlijk zeggen dat het me regelmatig frustreert, dat ik niet vrij ben in mijn werk. Maar ja, wat moet je ermee, die wetten en regels zijn er nou eenmaal…”

“Misschien is het goed als u gaat overwegen of er ook andere beroepen voor u zijn waarin u mensen wel kunt helpen zoals u zou willen. Of in uw vrije tijd. Niet overhaast doen hoor, leer eerst maar eens goed naar uw innerlijk te luisteren, enne… als er dingen zijn die u pijn doen of verdrietig maken… emotionele wonden en zo… ga er dan doorheen, als u de pijn voelt opkomen. Accepteer het, druk het niet langer weg. Dan zal het luisteren naar uw ziel steeds makkelijker worden.”

“Klinkt niet eenvoudig, maar wel zinvol, wel goed. Ik ga met je advies aan de slag Lisa, bedankt daarvoor! En als ik er eens vragen over heb, zou ik je daar dan mee lastig mogen vallen?”

Lisa grinnikte: “Dat heet geen ‘lastig vallen’, dat noem ik liever ‘hulp vragen’. En ja, u mag me daar gerust voor bellen of mailen. Of gun uzelf eens een weekje hier in het pension, pension ‘Bloemenhof’, het hele team leeft op deze zelfde manier.”

“Goed idee, leuk ook! Maar… gekke vraag misschien Lisa, zou dit ook goed zijn voor mijn relatie met mijn vrouw? Dan komen we samen een keer een week!”

“Natuurlijk! Het is voor alle aspecten van je leven goed, dus ook voor je relatie. Oeps, ik begin ineens je te zeggen tegen u, vindt u dat geen probleem?”

“Eigenlijk wel zo prettig als je je tegen me zegt. Ik vind dat hele u-gedoe nogal… nou ja, systeem-achtig, zoiets dat hoort, weet je wel. Maar het voelt wel alsof we elkaar ermee op afstand houden.”

Lisa bevestigde dat, waarna ze hun gesprek afrondden.

Ze had halverwege het gesprek gehoord dat Sjaak binnen was gekomen. Ze deed hem kort verslag van het gesprek, over de deur, over een mogelijke rechtszaak, over persoonlijk emotioneel herstel. “En waarschijnlijk komt hij binnenkort in het pension logeren met zijn vrouw!”

Sjaak glimlachte breed en trok haar in zijn armen. “Wat heb ik toch een geweldige vrouw! Ik ben trots op je Lisa, moet je zien hoe ver je in zo korte tijd gekomen bent. De kracht in jou wordt zichtbaar!”

“Ja, dat heb ik gemerkt.” Ze vertelde hem hoe ze ineens een indruk voor Marcel had gekregen. “Het kwam zomaar op, heel sterk en snel, en hij erkende dat het helemaal klopte. Hij gaat er verder over nadenken, wil leren naar zijn innerlijk te luisteren. Daarom overweegt hij hier te komen logeren, om er wat steun voor te krijgen. En nu, nu wil ik Ellen Hendriks nog even bellen, om te kijken of er een rechtszaak tegen al die mannen die mij verkracht hebben, mogelijk is.”

Sjaak kuste haar en moedigde haar aan: “Geweldig plan om met haar te overleggen, maar ga niet te snel van start, ik weet niet of je het nu al aan zou kunnen.”

“Dat wil ik ook met haar doorspreken, als een rechtszaak haalbaar zou zijn, wat er dan van mij verwacht zou worden, zodat ik kan proberen aan te voelen of ik het al aan kan of dat ik beter nog een poosje kan wachten. Weet je Sjaak, het zal sowieso heftig zijn, maar juist het ermee bezig zijn, en er tussendoor de ruimte voor nemen om bewust te voelen wat het met me doet… zou dat juist niet goed voor me zijn?”

“Het lijkt zo, maar ik ben er ook huiverig voor, gewoon… ik wil je beschermen, je hebt al zoveel meegemaakt, snap je?”

“Ja, lieve Sjaggie,” zei ze plagend, “dat snap ik heel goed, maar denk je niet, dat het krachtig zal zijn?”

“Ja… dat wel, maar toch… Sjaggie, malle Lieske!” Hij knuffelde haar nog eens en ze genoot even intens van haar veilige plek binnen zijn sterke, liefdevolle armen. Toen maakte ze zich los: “Ik wil er echt mee aan de slag, maar ik beloof je dat ik tijdens mijn overleg-momenten met Ellen goed zal blijven voelen of het op dit moment al haalbaar is.”

Met een bemoedigend knikje liet Sjaak haar gaan, maar ging zelf naar buiten, naar Huib. Hij moest zijn zorgen even bij Huib kwijt.

Naar hoofdstuk 143. Wordt het niet te veel voor Lisa?

Of naar de Inhoudsopgave