Ze waren ruim op tijd klaar voor het avondeten en hielpen Annerieke even samen om de schalen naar de eetkamer te brengen. Mark en Greet waren er al vroeg aanwezig. Greet kwam op Margreet af: “Jij hebt voor die Hortensia’s gezorgd he? Ontzettend leuk, het maakt het nog huiselijker! Ik heb gewoon op de rand van het bed een poosje er naar zitten kijken. Die kleuren, zo tussen volle bloei en uitgebloeid zijn… zo mooi! Ik hoorde van Annerieke dat je ze later gaat drogen en dan in die grote vazen gaat zetten. Jij hebt er echt oog voor, ik denk dat het prachtig wordt!”

Margreet straalde: “Wat leuk dat je er zo’n plezier van hebt! Het was bijzonder, ik was in de kringloopwinkel om die glazen vazen te kopen. Toen ik die uit het schap had gepakt, voelde ik dat ik nog even moest rondkijken, er was nog iets, maar ik wist niet wat. En toen zag ik die twee grote vazen, precies de kleuren van de Hortensia-bloemen als ze volop in bloei staan! Ik wist gewoon dat ik ze mee moest nemen.”

Mark was bij hen komen staan. “En wat is er met de handdoeken gebeurd? Ik was net zo door en door koud dat ik besloot even goed warm te gaan douchen. Het viel me op dat de handdoek zo lekker rook. Gebruiken jullie een ander wasmiddel?”

“Nee,” lachte Margreet, “Sjaak had toen de Lavendel aan het eind van de bloei was, een heleboel takjes afgeknipt en in bosjes in de schuur gehangen om te drogen. Ik heb gisteren flink wat takjes daarvan weggekaapt… met toestemming van Sjaak hoor… en in de linnenkast op de overloop gehangen. Het viel mij vanmorgen ook op, dat de geur al in de handdoeken getrokken was. Tjonge, jullie reacties maken me blij! Dankie!”

Mark en Greet gingen aan één van de tafels zitten en Margreet vertrok naar de keuken om te kijken of er nog meer naar de eetkamer gebracht kon worden. Ze zag het grote dienblad met desserts staan. Ze wilde hem al oppakken, maar bedacht iets: “Annerieke, dit dienblad he, vind je het een idee als we daar een kleedje in leggen? Dat staat misschien net wat gezelliger.”

Annerieke glimlachte en deed een kast open. Ze wees op een stapel kleedjes. “Ooit gebruikte ik die, maar ik vond het belastend om daardoor voor meer was te zorgen, dus ik ben ermee gestopt na Eriks overlijden. Ik had genoeg aan m’n hoofd op dat moment.”

Margreet knikte, begreep het, maar vond het voor zichzelf geen probleem: “De wasmachines zijn nooit helemaal vol van de handdoeken en zo, dus wat mij betreft mogen er best een paar kleedjes bij. Vind je het goed als we ze weer gaan gebruiken?”

Annerieke knikte: “Doe maar, het ziet er altijd knus uit.”

Margreet begon meteen al de schaaltjes op het aanrecht te zetten en legde een kleedje in het dienblad. Het was groot genoeg om aan alle kanten een beetje over de rand te hangen, zelfs over de handvaten heen. Ze zette de schaaltjes er weer op, genoot even van het effect en bracht het blad naar de eetzaal. Joke, die net wilde gaan zitten, zag direct wat ze gedaan had en stak haar duim op: “Leuk dat de kleedjes weer in gebruik zijn! Staat gezellig!”

Margreet gaf haar een knipoog en ging terug naar de keuken om zelf ook te gaan eten.

Waar het door kwam, kon niemand achteraf vertellen. Maar een feit was, dat Lisa ergens door geraakt, getriggerd werd, en ze helemaal overstuur raakte. Ze wist van voor en van achter niet meer wat ze moest doen en voelde zich hopeloos ongemakkelijk. Het huilen stond haar nader dan het lachen, maar de tranen weigerden te komen. Toen ze opstond, keek ze met grote verbijsterde ogen van de één naar de ander.

Sjaak was inmiddels zo ver dat hij haar het liefst in zijn armen had getrokken om haar te troosten, haar veiligheid te bieden, maar intuïtief voelde hij aan dat hij nog niet de juiste persoon was om dat te doen. Hij probeerde de juiste woorden te vinden, of iets anders om te doen, maar kon niets bedenken. Dat maakte dat zijn oude gevoel van onhandigheid in gezelschap weer met een grote vaart naar boven kwam.

Waar iedereen gericht was op Lisa, zag Huib ook wat er in Sjaak omging. Hij schoot overeind en ging naar hem toe, legde zijn hand op zijn schouder en nam hem even mee naar de gang. “Je kunt nog even niets doen, hoe rot het ook is, ze zal zich veiliger voelen als een vrouw haar helpt. Margreet is al naar haar toegegaan.” Huib had gezien dat ze Lisa omarmde. Door dat gebaar waren haar tranen geluidloos gaan stromen.

“Ik weet niet wat ze straks wil Sjaak, maar ik denk dat Margreet en ik haar uitnodigen om straks met ons mee te gaan. Is dat volgens jou oké?”

“Ja natuurlijk, ik…” Sjaak begon een beetje te haspelen, “ik had haar graag willen helpen, maar… Weet je, gisteren is er iets bizars gebeurd. Ik had nog helemaal geen klik met Lisa, ze leek me niet onaardig, maar verder niet. En in de tuin zat ze me samen met Margreet een beetje te plagen en toen voelde ik me ineens van slag, ik had geen idee waarvan. En man, ik kan het nog niet geloven, maar ik wist ineens dat Lisa de vrouw is die bij mij hoort. Ik kon er met m’n pet niet bij, ik was totaal niet verliefd op haar of zo.”

Huib knikte glimlachend: “Snap ik, je hebt de vonk gevoeld hè, je ziel heeft duidelijk gesproken, maar je voelde verder nog niets. Ik zag het gisteren bij de lunch al gebeuren, een vonk die oversprong. En later op de middag kon ik door je pianospel horen dat je het ontdekt had. En aan het eind van de middag, hoe je stond te luisteren naar Lisa’s vioolspel… Je gezicht sprak boekdelen. Ik vond het mooi om te zien dat je het ontdekt had, maar had ook wel met je te doen. Je zult geduld moeten hebben man, ik kan me niet voorstellen dat Lisa zich op staande voet in de armen van een andere man zal werpen na alles wat ze heeft meegemaakt.”

Sjaak voelde zich blij verrast: “Ik begrijp niet helemaal hoe het werkt, dat jij het al eerder wist dan ik, maar Huib, ik ben er blij mee, ik voelde me zo ongemakkelijk, zo onhandig! Ik wist niet wat ik ermee aan moest. Ik was niet eens verliefd, ik voelde er niets bij. Nou ja, dat is ondertussen wel veranderd, en daar ben ik ergens wel blij mee, maar het maakt ook dat ik naar haar begin te verlangen, en daar kan ik dus nog niets mee. En nu ze zo overstuur is, zou ik het liefst doen wat Margreet nu doet. Haar tegen me aan trekken, haar troosten. Maar het besef dat dat nog niet goed is voor haar, dat maakte me dat ik me zo machteloos, zo onhandig voelde!”

“Machteloos ja, dat ben je in zeker zin op dit moment, maar onhandig niet, het heeft niets met onhandig te maken. Je voelt je wel zo, maar je bent het niet. Je bent geraakt in die oude wond van je, die wond die bezig is te genezen. Je bent een eind op weg, Sjaak, maar het is blijkbaar nog niet helemaal over. Geeft niks, laat het maar even zijn zoals het is, je komt hierdoor weer een stapje verder. En er komt een dag, dat je zult aanvoelen hoe je er voor Lisa kunt zijn en hoe je haar naar je toe kunt lokken.”

Sjaak grijnsde: “Het zal mij benieuwen!”

“Mij ook,” lachte Huib, “we gaan het zien!”

Ze gingen terug naar de keuken. Huib zag dat Lisa al wat rustiger geworden was en haar tranen gedroogd had. Hij ging naar haar toe, legde zijn hand op haar schouder: “Zeg Lisa, heb je zin om vanavond na het opruimen met ons mee naar huis te gaan?”

Lisa knikte: “Margreet vroeg dat net ook al, en ik denk dat ik die afleiding wel even fijn vind. Maar… ben ik jullie echt niet te veel?”

“Welnee, als je vervelend wordt, sturen we je wel weer hierheen!” plaagde Huib. Toen ze zijn guitige ogen zag, begreep ze dat het een plagerijtje was, en glimlachte ze. “Oké, ik zal wel ’s kijken hoe ver ik kan gaan!” plaagde ze terug.

Iedereen schoot in de lach. “Goed zo Lisa, geef die vent van katoen!” moedigde Sjaak haar aan… en hield meteen abrupt zijn mond, geschrokken van zijn eigen spontaniteit.

Huib en Lisa lachten echter naar hem. “O ja Sjaak, ik zal hem een poepie laten ruiken!” reageerde Lisa.

Nu was het Huibs beurt om met open mond naar haar te staren, terwijl Sjaak in een schaterlach uitbarstte.

Annerieke en Margreet keken elkaar aan en schudden hun hoofd.

“Lekker stel hè,” zei Annerieke tegen haar.

“Nou, zeg dat wel, echt een stel mafkezen!”

Naar hoofdstuk 64. Afleiding

Of naar de Inhoudsopgave