Tijdens de avondmaaltijd hadden haar ouders gevraagd of ze mochten komen kijken naar het bureau. Margreet had er moeite mee, maar ze durfde geen nee te zeggen. Daardoor voelde ze hoe goed het was dat ze, op z’n minst voorlopig, geen contact meer met hen zou hebben na hun midweek hier.

Toen ze naar huis liepen, lichtte ze Huib in over hun verzoek. Hij haalde zijn schouders op. “Ik vind het allesbehalve leuk, maar het is goed. We worstelen ons er wel doorheen. Ik ben blij dat je deze week zoveel plannen hebt gemaakt. Hoe minder ze de kans hebben om je te treiteren, hoe beter.”

Ze waren nog maar net in de schuur of haar ouders kwamen al binnen. “Zo, dus dit is jouw knutselhok,” stelde Mieke kleinerend vast. John was iets positiever: “Je hebt hier heerlijk de ruimte voor je hobby.” De boze blik van Mieke naar John ontging het jonge stel niet.

“Ja, ik heb hier zeker de ruimte. Ik kan hier de stukken hout die ik overhoud bewaren tot ik ze ergens anders voor kan gebruiken. En als ik binnenkort weer hout moet kopen voor een nieuw project, dan kan ik dat daar kwijt.” Hij wees naar de andere kant van de schuur. “Dat is mijn voorraadhoek, zeg maar. En het eigenlijke werk doe ik hier in het midden. Dat bevalt me tot nu toe best.”

“Dat kan ik begrijpen,” zei John. “En dit is dus jouw bureau, Margreet?”

“Er zitten niet eens handvaten aan de lades, hoe denk je die dan open te kunnen maken?” vroeg Mieke snibbig.

“Daar komen die knoppen op, waar we het over hadden, knoppen met een edelsteen,” vertelde Margreet, terwijl Huib zijn eerste knop uit zijn zak haalde om te laten zien. “We zijn vanmiddag naar die winkel geweest. Ongelofelijk, zoveel edelstenen. En die verkoopster maakt er zelf ook sieraden van, zoals mijn ring.” Ze sprak door terwijl ze haar hand omhoog hield om de ring te laten zien. “We hebben bruine edelstenen gekozen. Ze heten Tijgeroog, er zitten net als in een tijgeroog van die streepjes in. Ze zijn prachtig. Dus in alle knoppen komt een Tijgeroog, allemaal dezelfde en toch allemaal verschillend.”

Haar moeder keek haar minachtend aan, maar zweeg. Haar vader knikte, wilde iets zeggen, maar op dat moment werd er geklopt op de deur. Ze draaiden zich om om te kijken wie daar kwam. Margreet zag eerst alleen Lisa, en even later zag ze Sjaak achter haar verschijnen. “We komen even je bureau bewonderen Margreet,” vertelde Sjaak. Hij had het bureau vandaag nog gezien, maar wilde niet bekennen dat Lisa het idee geopperd had en dat hij totaal geen behoefte gevoeld had om te zeggen dat hij het al gezien had. Hij vond het fijn om bij haar in de buurt te zijn en had besloten met haar mee te gaan.

“Komt het wel uit, dat we nu komen?” vroeg Lisa voorzichtig. “Omdat je je ouders al op bezoek hebt…”

“Zijn jullie ook een stelletje?” viel Mieke haar ongegeneerd in de reden. “Zo van elkaar zien en bij elkaar in bed duiken, zoals die twee hier.” Dat laatste met een boosaardige knik naar Margreet en Huib.

Lisa schrok zichtbaar, trok spierwit weg. Ze draaide zich om en liep struikelend naar buiten, rende de tuin in richting het pension. Weg wilde ze, weg van die akelige mensen. Pas in de wasruimte drong het tot haar door, dat Sjaak achter haar aan gekomen was. Hij keek haar liefdevol aan: “Meisje toch…” zei hij zacht en deed zijn armen uitnodigend open. Als ze wilde, kon ze zo in zijn omarming stappen om zich te laten troosten. Ze aarzelde. Juist Sjaak met wie ze was geassocieerd op zo’n minderwaardige manier… Maar daar kon hij niets aan doen! Ze deed onzeker, angstig een stapje naar voren. Sjaak sloeg zijn ene arm losjes om haar heen terwijl zijn andere hand haar hoofd tegen zijn schouder vleide en haar haren streelde. Hij zei niets, hij hield haar alleen maar vast en streelde, en hoopte dat ze niet zou merken dat zijn hart harder en sneller begon te slaan.

In eerste instantie merkte Lisa dat ook niet, ze was teveel bezig met de puinhoop van haar gevoelens. De vernederende opmerking was zo heftig binnen gekomen, dat ze het gevoel had dat ze op tilt geslagen was. Dankzij Sjaak kwam ze langzaam tot rust. Ze bleef staan zoals ze stond, in zijn omarming.

Op dat moment drong het tot haar door hoe zijn hart tekeer ging. Ze voelde het tegen haar wang. Even voelde ze een nieuwe angstvlaag opkomen, maar die zakte al snel weer weg, doordat ze diep van binnen wist dat ze bij Sjaak veilig was. Hij deed niets om haar te overrompelen, te overweldigen. Hij was volledig rustig en leek haar alleen te willen troosten. Ze besloot zijn wild kloppende hart te negeren. Hij was er voor haar. Voor haar! Dat was heel wat anders dan dat hij haar zou willen nemen, egoïstisch en misschien wel net zo gewelddadig als Henk.

Bah, ze wilde niet aan Henk denken. Sjaak, hij was goed voor haar, troostend, rustgevend en veilig, en daarop wilde ze haar gedachten concentreren.

Hoewel Sjaak geen idee had wat er allemaal in haar gedachten rond ging, merkte hij wel dat het emotioneel op en neer ging. Nadat hij er een poosje van gebaald had dat zijn hart zo tekeer ging, kreeg hij daar nu rust onder. Het leek Lisa niet te deren, misschien was het haar zelfs niet opgevallen. Zelfs toen ze volledig ontspannen leek te worden, bleef hij haar nog vast houden. Niet dwingend, niet stevig, nog steeds losjes. Dat gaf Lisa de mogelijkheid te kiezen: nog even bij hem blijven of uit zijn omhelzing stappen.

Tot haar eigen verbazing bleef ze staan, totdat de stemmen van Margreets ouders die via de voordeur het pension binnen kwamen, tot haar doordrongen. Met angstige ogen richtte ze haar hoofd op, keek Sjaak aan. “Rustig maar meiske, ze zullen vast niet hier komen, dit is privéruimte, werkruimte, er staat een bordje op hun kant van de deur. Ik verwacht dat ze naar hun kamer gaan, of naar de woonkamer hier beneden. Naar de woonkamer, hoor jij het ook?” Ze knikte, terwijl ze vluchtig op haar horloge keek. “Het is bijna koffietijd,” fluisterde ze.

Sjaak verwachtte dat ze zich nu van hem los zou maken, maar tot zijn verbazing, en verrassing, legde ze haar hoofd opnieuw tegen zijn schouder. Hij legde zijn hand weer op haar hoofd, en drukte haar hoofd even bevestigend tegen zich aan. Ook zijn arm om haar middel verloor iets van zijn losse houding.

Lisa voelde het, maar het leek nauwelijks tot haar door te dringen. Ze realiseerde zich maar één ding: nooit eerder had ze zich zo veilig gevoeld als bij deze eenvoudige man, deze man zonder poespas, de tuinman, die gouden handen had voor zijn werk. Tot nu toe was hij voor haar alleen de tuinman geweest, Sjaak die bij de pensionfamilie hoorde. Vanavond werd hij door Mieke’s rotopmerking even een bedreiging, maar door zijn eigen gedrag hier in de wasruimte bleek hij een veilige haven voor haar te zijn.

Even flitste het door haar heen: een man als Sjaak… Ze duwde het weg voordat haar gedachten er verder vorm aan konden geven. Ze was getrouwd, stond aan het begin van een echtscheiding. De flits kwam echter terug, iets heftiger: een man als Sjaak…! Ze begon onrustiger adem te halen, raakte opgewonden en onzeker.

Sjaak voelde het: “Wat gebeurt er Lisa? Wat is er aan de hand?” Voorzichtig verplaatste hij zijn hand van haar haren naar haar kin en bewoog haar gezicht naar hem toe. Ze keek in zijn ogen en zag iets wat ze alleen bij Huib gezien had als hij naar Margreet keek.

Ze knipperde met haar ogen. “Ik weet niet… sorry, ik weet niet… Er gebeurt van alles… maar ik weet niet… ik weet niet wat het is… Ik weet niet wat ik ermee moet.”

Ze ergerde zich aan haar gestamel. Ze kon de wirwar van gedachten niet in één lijn verwoorden.

Ze keek hem weer aan toen hij vroeg: “Wil je proberen er iets over te delen?”

Heftig schudde ze nee: “Nee, sorry, nee, dat kan ik niet, ik ben ineens helemaal in de war, ik… ik snap er niets van!”

Ze maakte zich van hem los, schichtig. “Ga jij maar vast naar de keuken, ik kom zo, ik moet even…”

“Weet je het zeker? Weet je zeker dat ik je alleen kan laten? Lukt het wel?”

Lisa knikte heftig, terwijl ze met beide handen op de wasmachine steunde.

“Goed, dan ga ik naar de keuken, maar als je te lang weg blijft, kom ik kijken of het wel echt goed met je gaat, oké?”

Lisa knikte weer, zonder naar hem op te kijken. Sjaak verliet de wasruimte en ging naar de keuken.

Naar hoofdstuk 77. Lisa deelt haar ontdekking met Margreet

Of naar de Inhoudsopgave