Ilse werkte hard door. Ze vroeg een emailadres aan voor de galerie en maakte op de website een contactpagina met alleen dat ene emailadres. Alle andere emailadressen op de pagina’s van de verschillende kunstenaars verwijderde ze. Ze vulde de gekozen naam voor de galerie, ‘Kunst, de uiting van onze ziel’, in op de pagina waarop Huib hun visie, hun uitgangspunt al beschreven had. Ze maakte een derde pagina, ‘Onze Kunstenaars’, en verschoof in de editor-modus de kunstenaars die Huib een plek op de website gegeven had onder dat kopje van die derde pagina. Ze voegde er ook een pagina onder voor Daniëlle, Bianca en Maureen, maar zorgde ervoor dat die voor publiek nog niet zichtbaar waren, omdat ze nog geen fotocollages van hen had gekregen.

Volgende punt van aandacht waren de emailadressen en telefoonnummers van de kunstenaars. Ze besloot in het spreadsheet-programma Excel een overzicht te maken van alle personen met hun gegevens. Dankzij haar aantekeningen wist ze welk soort kunst de mensen leverden en dat zette ze erbij in een aparte kolom. Ineens herinnerde ze zich, en zag dat elders in haar aantekeningen terug, dat ze ook de namen van de kunstenaars-pagina’s zouden veranderen: eerst de kunstvorm, een komma en dan de naam van de persoon. Ze veranderde het meteen even op de website en streepte het door bij haar aantekeningen.

Terug naar Excel… ze maakte kolommen met de kunstvormen, de namen, emailadressen, telefoonnummers. “Adressen heb ik nog niet, heb ik die nodig?” mompelde ze hardop. “Nog niet, maar ik schrijf het wel even op, misschien later bij iedereen navragen. Ooit zal het handig kunnen zijn om die erbij te hebben. Of wacht, ik moet hen straks toch een mail sturen, dan vraag ik hun gegevens meteen wel.”

Bovenaan de volgende kolommen typte ze: adres, postcode, woonplaats.

“Rekeningnummer”

Ze zette het bovenaan de volgende kolom en schreef het bij haar aantekeningen, dat ze daar ook naar moest vragen.

Ze sloeg het bestand op onder de naam ‘Galerie administratie overzicht’. In hetzelfde bestand opende ze voor elke kunstenaar een eigen mapje. Daarin zou ze de verkoop bijhouden. Ze maakte een overzicht door bovenaan de kolommen te typen wat ze nodig dacht te hebben en maakte de kolommen klaar voor gebruik: datum, artikel, prijs, betaald , 90%, 10% Ilse, gegevens koper. Voorlopig leek haar dat genoeg.

Na elke maand zou ze een optelling maken van de prijs, de 90% en de 10% en dat in een apart Excel bestand zetten, zodat ze elke keer dat overzicht, keurig aangevuld, naar de kunstenaars kon mailen.

“Ik moet eigenlijk een soort draaiboekje maken,” fluisterde ze tegen zichzelf. “Alle acties die ik moet ondernemen, wat ik moet noteren.” Ze opende een Word-bestand en begon wat in haar gedachten kwam, uit te typen. “Aan het eind van een jaar ook een jaaroverzicht, dan kunnen ze dat gebruiken voor de belastingaangifte… pfff!”

Ze rekte zich uit en besloot even koffie te pakken. Met de mok in haar handen, een plak ontbijtkoek met roomboter erbij, bekeek ze haar aantekeningen.

“O ja, een offerte en een factuur…” Ze wist dat elke kunstenaar een eigen manier van berekenen van de prijs had, maar dat maakte ten diepste niet uit. De kunstenaars konden hun gegevens per opdracht naar haar mailen, dan zou ze de offerte daarop aanpassen. Ze maakte een standaard opzet voor beide, en sloeg ze op.

Ze besloot eerst alle deelnemers hun eerste groepsmail te sturen, waarin ze hen vroeg om de gegevens door te geven die ze nog nodig had. Zodra ze binnen kwamen, vulde ze die in in haar spreadsheet-bestand.

Ze stuurde Daniëlle, Bianca en Maureen elk een aparte mail met de vraag of ze, zodra ze collages van hun foto’s hadden gemaakt, die aan haar door wilde mailen met maten van hun kunstwerk en de prijs erbij. Als ze die had, kon ze die op de website toevoegen en hun pagina ook openzetten. Van Bianca en Maureen kreeg ze een onzeker berichtje terug, omdat ze niet wisten hoe ze de prijs moesten berekenen.

Ilse mailde hen terug, vertelde dat Huib en de anderen vijftien euro uurloon vroegen, en dat dat voor hun werk ook absoluut gevraagd mocht worden. Daarbij konden ze de materiaalkosten inschatten en erbij optellen. Bianca mailde terug, dat ze dat voor haar eerste poppenjurk al gedaan had, maar dat dat op een akelig hoog bedrag gekomen was, wel zeshonderd euro. Ilse begreep wel dat Bianca dat veel vond, maar mailde haar terug dat het dat echt waard was. Tja, schreef Bianca terug, zoiets had Huib ook al gezegd… Ook Maureen vond dat het dan best wel duur werd. Ilse legde haar uit, dat het aan de ene kant te maken had met de uren die ze eraan gewerkt had, en aan de andere kant ook met de enorme waarde die het heeft als kunst vanuit je ziel komt. Maureen begreep het wel, maar vond het nog steeds lastig…

.

“Wat nog meer?” vroeg Ilse aan zichzelf. “Een nieuwe bankrekening!” Ze had het niet expliciet in haar aantekeningen genoemd, maar het moest er natuurlijk wel bij!

Ilse belde met Huib, vroeg hem of hij voorkeur voor een bank had. Hij vertelde haar bij welke bank hijzelf was, maar liet het verder aan haar over, vond het belangrijk dat het voor haar klikte. Ze besloot haar eigen bank te kiezen, omdat die voor haarzelf bekend was. Ze wist precies hoe die in elkaar zat.

Ze vroeg een rekening aan, en zodra daarvoor alles geregeld was, vulde ze de basis-factuur daarmee aan.

Als laatste liep ze alle pagina’s en sub-pagina’s van de website nog een keer door. Bij de meeste van hen waren nog maar weinig foto’s. Zo had Margreet alleen de beide grote wandkleden van henzelf en van Sjaak en Lisa, en de vier kleinere die ze voor De Schuilplaats gemaakt had, op haar pagina. Het drong ineens tot Ilse door dat er geen tekst bij stond, en geen prijs. Bij de foto’s van Margreet typte ze ‘Verkocht’. Ze stelde een mail op die ze iedereen afzonderlijk stuurde. Daarin vroeg ze of ze als ze collages van kunstwerken naar haar mailden, daar niet alleen de prijs bij wilde vermelden, maar ook eventueel een naam van het kunstwerk. In de mail die ze naar Huib stuurde, vroeg ze hem of hij het goed vond als ze zijn pagina in twee delen zou opsplitsen, namelijk ‘Meubels’ en ‘Overig werk’ en of hij daarna, als zij klaar was met die opsplitsing, er zelf tekst en de prijs of ‘Verkocht’ bij wilde typen. Hij mailde haar terug met een idee dat nog iets verder ging, namelijk vier delen, ‘Meubels’ opsplitsen in ‘Te koop’ en ‘Verkocht’ en hetzelfde voor het overige werk. Ze vond het een goed idee en maakte die vier verschillende pagina’s onder zijn naam. Ze mailde hem of hij zo spoedig mogelijk de tekst en prijs erbij wilde schrijven, dan zou zij ze wel verschuiven naar de juiste pagina’s. Ze kreeg een duimpje terug en de melding dat hij er meteen mee aan de slag ging. In de tijd dat hij daarmee bezig was, nam Ilse even pauze met de muziek die ze van Lisa had mogen overnemen op haar computer. Ze ontspande er heerlijk bij en liet haar tranen weer de vrije loop.

Ongeveer een half uur later kreeg ze bericht van Huib: hij was klaar! Ze schreef hem terug: ‘Bedankt, dan ga ik er mee verder!’

Ze begon te schuiven met zijn afbeeldingen en teksten, bracht ze naar de juiste sub-pagina’s. Toen ze klaar was, was ze er dik tevreden over en mailde naar Huib dat ze klaar was. Hij schreef terug, dat hij onder de indruk was.

Even later zag ze dat hij er aan kwam. Ze liet hem binnen, blij als een kind: “Volgens mij heb ik werkelijk alles klaar! Ik hoop dat iedereen binnenkort de collages opstuurt, dan kan ik de boel echt compleet maken en is het daarna alleen een kwestie van aanvullen als jullie iets nieuws gemaakt hebben.”

Huib glimlachte om haar enthousiasme. “Vertel, laat me zien, ik heb de website al wel gezien, zag dat je de pagina’s van Daniëlle, Bianca en Maureen wel gemaakt maar nog niet opengezet had. Een goed idee! Ik heb hen allebei geleerd hoe ze die collages kunnen maken, ze zouden ermee aan de slag en proberen ze vandaag naar je door te sturen.”

Ilse glunderde: “Dat zou fijn zijn! Ik heb Elly er ook over gemaild. Ik heb onder haar muurschilderingen ‘Verkocht’ getypte, en daar onder een mededeling dat ze is overgestapt op kleinere schilderijen, dat de foto’s binnenkort volgen. Ik denk dat ik bij haar, omdat ze best veel produceert, ook zo’n verdeling ga maken als bij jou.”

“Goed idee. De anderen hebben nog niet heel veel, maar zodra ze er een paar verkocht hebben, is het niet zo ingewikkeld om ook voor hen zo’n opsplitsing te maken. Toch? Of is het wel lastig?”

“Welnee, het is even een werkje, maar ik vind het niet lastig. Ik zet de Editor van de website twee keer op mijn scherm, naast elkaar, en schuif van de ene naar de andere.”

“Oh, echt? Kan dat zo simpel?” vroeg Huib verbaasd.

“Ja hoor, kijk maar!” Ze opende de Editor dubbel en begon te schuiven. “Makkelijk toch?" En ze schoof ze weer terug op hun plaats. “Dat kan ik voor wie dingen verkocht heeft, makkelijk even tussendoor doen, echt geen probleem!”

“Ilse, alleen al van de website ben ik diep onder de indruk! Echt geweldig gedaan!”

Ilse, helemaal blij over zijn enthousiasme, opende haar andere bestanden en legde hem uit hoe ze die gemaakt had en wilde gaan gebruiken.

“Ik zal eerlijk me je zijn,” zei Huib toen hij alles gezien had, “dat ik niet alles begrijp, hoe je het voor elkaar gekregen hebt, dat vooral, maar dat ik wel aanvoel hoe je dit gaat gebruiken en dat het een geniale opzet is! Ik ben er blij mee! Ik denk dat de anderen het leuk zullen vinden als je een groepsmail maakt, met de link van de website en de mededeling dat hij in basis klaar is.”

“Nou,” twijfelde Ilse, “ik denk dat ik daar liever mee wacht tot ik de afbeeldingen van Bianca, Maureen, Elly en Daniëlle ook heb. Dan hebben we een completer overzicht van alle geniale kunstwerken!”

“Goed idee, gelijk heb je!”

“Mooi, dan ga ik nog accounts maken op Facebook en Twitter en jullie allemaal toevoegen en volgen. Heeft iedereen al accounts?”

“Ja, dat is geregeld, ik heb ze allemaal al als vrienden en volgelingen.”

“Hahahaha, volgelingen, je bent een groot leider Huib!”

“Alsjeblieft niet…” kreunde Huib.

“Nee, ik snap dat je dat niet wilt zijn, maar je bent wel degene die de boel heeft opgezet, en dat heb je fantastisch gedaan. Ik had een perfecte basis om op verder te werken! Maar goed, dat heeft niets met die volgelingen te maken,” grinnikte ze.

“Zo is het maar net! Ik laat jou lekker stoeien met de sociale media en ga nog even wat aan het werk. Maak je trouwens regelmatig een back-up?”

“Ja hoor, die heb ik hier op een externe schijf staan.”

“Perfect geregeld, topper! Succes met die socials!

“Dankie!”

Huib liep naar buiten en Ilse keerde zich weer naar haar computer. Ze opende accounts bij beide socials, zoals Huib dat zo handig noemde. Alle inloggegevens,  ook die van de website, sloeg ze op in een apart bestandje.

.

De volgende dag had ze alle collages binnen, zodat ze die op de website kon plaatsen. Ze kon zich levendig voorstellen dat het voor iedereen lastig was om zulke hoge prijzen te rekenen. Ze wist dat Huib aan Bianca had voorgesteld om in de toekomst ook hierover te blijven luisteren naar haar innerlijke stem. Als hun ziel hen duidelijk zou maken dat ze een kunstwerk goedkoper of zelfs gratis aan iemand moesten geven, dan zou dat een reden hebben, dan zou dat voor die persoon nodig zijn. Ze moest denken aan Elly, dat ze begon te huilen toen ze Bianca’s pop zag. Later had Elly haar verteld, dat ze de jurk, zonder de pop al een keer gezien had, maar dat het op de één of andere manier haar diep geraakt had om de jurk te zien terwijl die pop hem aan had. Ze kon het niet verklaren, maar het was gebeurd. Zo zouden anderen ook zo’n aanraking nodig kunnen hebben.

Als een kunstenaar met zekerheid wist dat hij iets gratis moest geven, dan zou zij er geen inkomsten van krijgen… Ilse glimlachte. Er was een tijd geweest dat ze dat moeilijk gevonden zou hebben, het zou als niet eerlijk gevoeld hebben. Maar nu ze midden in deze groep zat, in hun werk, voelde ze haarscherp hoe ze één met hen mocht zijn en was ze daar alleen al bijzonder dankbaar voor. Hoe het financieel verder zou lopen… dat zou ze dan wel weer zien!

Met een dankbaar gevoel zette ze alle pagina’s open en mailde ze de link in een groepsmail. De reacties stroomden al snel binnen. Iedereen was zonder twijfel enorm blij met het resultaat van haar werk!

En zijzelf? Ze had ervan genoten om dit op te zetten!

Naar hoofdstuk 38. Clips van de muziekopnames maken

Of naar de Inhoudsopgave