Margreet werd wakker, gaapte en rekte zich uit. Op dat moment werd ze zich er van bewust dat ze niet in haar bed in het pension lag, maar in Huibs bed, in hun bed. Voorzichtig, om hem niet wakker te maken, draaide ze zich om… en keek in zijn mooie blauwe ogen. Zijn blonde haren lagen als een golvende massa rond zijn hoofd, op zijn kussen en schouders. Ze draaide zich verder om, kroop in zijn armen en kuste hem.

“Wat een ongelofelijk bijzondere ervaring was dat, om wakker te worden, mijn ogen open te doen en alleen een bos golvende haren van mijn lieve meidje te zien. Het beste uitzicht ooit, dacht ik, totdat je je omdraaide… wat zie je er leuk uit als je net wakker bent, zo’n heerlijk slaperig snoetje.”

Hij streelde met zijn vingertoppen over haar wangen.

Margreet glimlachte: “Heb jij ook zo lekker geslapen?”

Huib knikte, terwijl zijn hand langs haar arm streelde en deed alsof hij heel verrast was: “Je hebt helemaal geen nachtpon of pyjama aan! Zelfs geen ondergoed!” Hij keek ondeugend, grijnzend: “Wel zo handig, dan kan ik overal beter bij…”

Hij begon haar te strelen en op verschillende plaatsen te kneden. “Huib, Huib, wacht even, hoe laat is het, we moeten wel half acht ontbijten. Hoe laat is het?”

Ze probeerde zich los te worstelen om op de wekker te kijken, maar Huib hield haar stevig vast en ging door met haar te plagen en op te winden. “De wekker is nog niet af gegaan, dus we hebben nog tijd,” fluisterde hij. Hij begon haar te kussen, met zoveel hartstocht, dat Margreet niet anders kon, en ook niet anders wilde, dan zijn bijna driftige liefkozingen beantwoorden. Haar handen vlogen over zijn rug, en terwijl Huib haar borsten begon te liefkozen met zijn lippen en tong, ging haar hand naar zijn heupen, naar zijn buik. Ze kneep en masseerde hem waar ze hem maar pakken kon, en legde toen haar hand onder zijn geslachtsdelen. Ze streelde, speelde ermee alsof het zachte klei was en voelde tot haar verrukking dat ze sterker werden, de huid strak kwam te staan.

Huib kreunde, begon met zijn onderlichaam te bewegen, terwijl zijn handen over Margreets lichaam gingen. Margreet richtte zich een beetje op en ging op hem liggen. Haar lichaam reageerde heftig op zijn fanatieke liefkozingen. Huib voelde hoe haar lichaam begon te trillen, en hoe ze begon te kronkelen toen hij haar billen zacht knijpend en met lichte druk strelend masseerde. Ineens kwam ze een beetje overeind, steunend op haar handen en hevig hijgend, terwijl ze hem met donkere wazige ogen aankeek. Hij zag hoe haar borstkas zwoegde en greep haar borsten, plaagde haar tepels met zijn wijsvingers, terwijl hij haar borsten zacht masseerden. Haar tepels speelden het spel direct mee, werden stijf en veroorzaakten door zijn aanrakingen een overvloedige sensatie in haar schaamstreek.

Hoe ze op het idee kwam, wist ze zelf niet, maar ze ging op haar knieën zitten… en nam hem in zich. Even was ze verward door wat ze gedaan had, zag dat Huibs ogen groot werden, en begon toen, terwijl Huib haar beide handen vasthield, te bewegen als een amazone op een paard. Huib bewoog met haar mee, voor zover hij daartoe de ruimte had. Hij staarde naar Margreet. Wat was ze mooi, zoals ze daar bewoog!

Ze voelde dat ze haar hoogtepunt bijna bereikte en begon hem sneller te berijden. Op het moment dat ze overweldigd werd door haar orgasme, gooide ze haar hoofd achterover en riep zijn naam. Slechts een paar seconde later kwam ook Huib klaar, terwijl hij nog een paar keer heftig stootte en daarmee een nog diepere reactie in zijn liefste veroorzaakte. Even bleef Margreet in volkomen verbijstering zo zitten, tilde toen met moeite haar hoofd op en liet zich voorover vallen. Huibs armen trokken haar stevig tegen hem aan. En samen kwamen ze tot rust, tot heerlijke ontspanning.

“Weet je wel hoe mooi je er uit zag toen je dat deed? Het leek alsof je als een prinses op een paard reed, alsof je nooit anders gedaan had. Hoe wist je…?”

“Ik wist niks,” kreunde ze, “pfff wat was dat fantastisch, ik voelde me inderdaad een volleerd paardrijdster.” Ze grinnikte: “Ik heb nog nooit op een paard gezeten! Dat wordt mijn volgende hobby, paardrijden! Alleen… een paard is best duur he, om te kopen en te verzorgen…”

Vragend keek ze Huib aan, die bevestigend knikte. “Geen probleem,” zei hij met een ondeugende grijns, “ik wil heel graag jouw paard zijn, dan jij mag mijn amazone zijn. Je galoppeert geweldig!”

Ze schaterden het samen uit en rolden heen en weer over het bed, puur van plezier, totdat de wekker daar een eind aan maakte. Met een stevige zoen beëindigden ze hun spel en stapten uit bed.

Margreet droeg vanwege haar werk altijd een spijkerbroek. Dat leek haar gewoon het handigst. Maar nu ze zich voor het eerst van haar leven echt vrouw voelde, bedacht ze dat ze in een jurk vast ook wel kon werken. Ze had hier twee jurken, de vurige die ze op de dansavonden had gedragen, en een eenvoudige spijkerjurk. Bij de eerste had ze een bijpassende panty, bij de tweede een maillot van een iets donkerdere tint dan de jurk. Ze besloot vandaag maar eens in het blauw te gaan, en trok vanwege het frisse weer haar vest er overheen aan. Ze deed haar haren in een makkelijke staart, maar bedacht toen dat ze nog wel even tijd had om het in te vlechten. Daar had ze totaal geen ervaring mee, maar het kon toch niet heel moeilijk zijn. Goed nadenkend, en onthoudend hoe ze de eerste plukken om elkaar heen had geslagen, vlocht ze haar haren in en was blij met het resultaat.

Huib was al naar beneden gegaan om koffie te zetten, zoals hij altijd deed voordat hij naar de ‘overkant’ ging. Margreet vond hem in de keuken, en knikte toen hij de koffiepot vragend naar haar omhoog hield.

“Joh, wat zie jij er vandaag anders uit!”

“Ja he! Ik ben vrouw geworden, Huib, ik voel me voor het eerst echt vrouw. Mijn lichaam is tot leven gekomen, en mijn geest ook. Ik weet nauwelijks meer hoe ik vroeger adem haalde, het lijkt wel of ik nu alleen nog maar diep kan zuchten! Vind je het wel leuk zo, een jurk en een vlecht?”

“Ja, echt wel, het staat je goed!” Strelend ging hij met zijn vingers over haar vlecht. “Al moet ik zeggen dat ik je losse haren betoverend vind, en dat ik het leuk vind om er met mijn vingers in te woelen.”

“Wil je dat ik het weer los doe dan?”

“Welnee meis, ik vertel alleen wat ik mooi vind. Jij mag kiezen hoe je het draagt, ik ga jou dat niet voorschrijven, dat zou ik niet willen.”

Bedachtzaam knikte ze: “Ik hoef geen bevelen meer uit te voeren… ik mag nu zelf nadenken, en ik mag mijn gedachten serieus nemen, kiezen wat goed voor mij is.”

Huib gaf haar een kus op haar voorhoofd: “Precies, zo is het maar net!”

“Maar ik wil daarbij wel rekening houden met jou. Ik ben niet een op zichzelf staand poppetje, ik ben één met jou, en ik wil niets liever.”

“Dat lijkt tegenstrijdig ja, want voor wie moet je dan kiezen. Ik denk dat de vraag elke keer is, wat je wilt, en vooral wat je voelt… van daar uit mag je leren kiezen. Dat zal niet altijd simpel zijn, ik kan me voorstellen dat gedachten van iets fout te doen en gevoelens van schuld en schaamte nog wel eens in de weg kunnen zitten. Als je ergens mee zit, iets niet weet, overleg dan maar, we komen er samen wel uit.”

Margreet knikte en nam haar mok koffie van hem over. Ze nam voorzichtig een kleine slok van de hete koffie. “Hmm lekker, wat een geweldige manier hebben we gevonden om de dag te beginnen!”

Huib lachte: “Kan niet beter, dit moeten we tot een traditie maken, vind je ook niet?”

Ze knikte en genoot van hoe ze zich voelde. Ze genoot er ook van dat ze dit samen voelden, samen deelden. Wat was haar leven veranderd! Wat was haar leven met Huib goed!

Naar hoofdstuk 52. Lisa komt vrij

Of naar de Inhoudsopgave