Margreet en Huib waren blij dat ze weer thuis waren. “Dat is werkelijk voor het eerst van mijn leven dat ik de neiging heb om het pension te ontvluchten!”
“Ik begrijp helemaal hoe je je voelt!” antwoordde Margreet. “Maar even wat anders: die boeken voor je moeder. Zullen we ze inpakken als een cadeau en bij haar brengen?”
“Ja leuk! Ik heb wel een klein doosje, als ze daar in passen en we pakken het dan in, met een vet lint er omheen of zo…”
Margreet lachte om zijn enthousiasme. “Maakt me niet uit, als het er maar leuk uit ziet!”
Even later liepen ze met een uitbundig ingepakt doosje naar hun geliefde buurvrouw. Annerieke keek verrast op: “Wat is dit nou?”
“Nou, dat zal ik je vertellen, moeke. Dit noemen ze in het Nederlandse woordenboek een cadeau, en de uitleg die ze daarbij geven, is dat het gaat om iets dat iemand gratis en voor niets geeft aan een ander, met het doel de ander daarmee te verrassen en blij te maken.” Huib boog voor haar, terwijl Margreet haar met een dikke knipoog het doosje gaf. “Alsjeblieft mam, ik hoop dat je er veel plezier van zult hebben!”
Annerieke keek haar aan, terwijl de tranen in haar ogen schoten. “Je noemt me mam! Verrassend, maar weet je wel, dat ik daar niet eens aan hoef te wennen? Het voelt zo vanzelfsprekend, zo eigen! En dan dit,” ze zette het doosje op tafel en begon de strik los te maken. “Boeken! J.D. Robb, allemaal J.D. Robb! Ongelofelijk, acht stuks… van onze favoriete winkel zeker? Wie had dat gedacht dat ze er daar zoveel zouden hebben… Hoeveel euro krijgen jullie van me?”
“Gratis en voor niks toch? Dat is een eigenschap van een cadeau! En mocht je nog willen weten waarom je dit van ons krijgt… gewoon omdat je ons moeke bent, de beste op de hele wereld. We houden van je mam!” Margreet lachte om Huibs woorden en knikte bevestigend naar Annerieke.
“Nou… dan… bedankt dan maar! Pfff overweldigend! Ik ben er echt blij mee! Heerlijk weer eens een spannend boek lezen… Ik vind het zo knap van die schrijfster, haar thrillers zijn razend spannend, terwijl ze de personen, vooral de hoofdpersonen, zo ongelofelijk goed beschrijft dat je je gewoonweg één met hen voelt. Je kent ze gewoon, alsof ze hier wonen!”
“Een soort detective en roman in één dus?” vroeg Margreet. “Ik herken dat persoonlijke in haar romans namelijk ook.”
“Klopt ja, die manier van schrijven heeft ze in de thrillers ook. Het gaat haar duidelijk niet alleen om de spanning, maar ook om de personen zelf.”
“Dan lijkt het me slim als wij nu weer naar huis gaan, dan kun jij in je eerste boek gaan beginnen!” zei Huib. Hij had gezien hoe zijn moeder de boeken naast elkaar op tafel had gelegd en er verlangend naar had gekeken. Hij knikte haar toe: “Echt, geniet er maar van!”
Margreet bevestigde zijn woorden met een korte omhelzing: “Fijne avond, goeie nacht… en tot morgen!”
“Dank je wel, lief stel! Ik ga er inderdaad van genieten!” Annerieke sloot de deur achter hen en draaide hem vast op slot.
“En wij, wat zullen wij vanavond gaan doen?” vroeg Huib, terwijl hij zijn arm om Margreet heen sloeg. “Om eerlijk te zijn, verlang ik zelf naar iets waardoor ik wat afgeleid word, iets waardoor mijn gedachten me even niet meer dwars zitten… heb jij zin in een film?”
“Ja, best wel, zoiets als die Wonder Woman van de vorige keer, daar heb ik wel zin in.”
Huib zette de computer aan en zocht in de lijst van de Marvel films. Terwijl Margreet thee zette, koos Huib voor de serie waarin Thor en zijn vrienden, samen The Avengers, verschillende planeten van de ondergang proberen te redden. Hij had ze zelf al zo vaak gezien, maar wilde ze met alle plezier weer zien. Toen Margreet met de thee de kamer in kwam, vertelde hij haar kort over ‘The Avengers’.
“Laten we die maar doen, klinkt weer spannend.”
“Klopt ja, dat is het zeker! Kruip maar dicht tegen me aan, daar heb ik echt geen bezwaar tegen.” Huib grijnsde ondeugend en gaf haar een kus toen ze naast hem kwam zitten.
De avond vloog voorbij, dankzij de film.
En de nacht begon in alle rust. Tegen elkaar aan gekropen vielen ze in een diepe slaap.
Maak jouw eigen website met JouwWeb