Na het ontbijt ging Huib in de schuur aan de slag. Hij had bedacht dat het niet nodig zou zijn de commode nu al in de kinderkamer te zetten. Hij mat de hoogte en de breedte en ging met zijn meetlat en potlood naar de kinderkamer. Daar mat hij dezelfde maten, op de plaats waar ze de commode ongeveer in gedachten hadden. Hij zette er met potlood een paar streepjes en mompelde tegen zichzelf: “Zo, dan weet Elly waar ze omheen kan schilderen.”
Hij liep naar beneden en botste daar bijna tegen Margreet en Elly aan.
“Hey liefie!” begroette Margreet hem, “ik was net klaar met mijn werk, toen Elly eraan kwam. Zullen we de commode even naar de kinderkamer sjouwen?”
Huib schudde zijn hoofd: “Niet nodig, ik heb de maten opgenomen en afgetekend op de muur. Kom maar kijken.” Hij groette Elly, nam een tas van haar over en liep voor hen uit naar de kinderkamer.
“Ooooh, wat is dat mooi geworden! Nog mooier dan ik me had voorgesteld. Geweldig tintje!” Elly keek verrukt rond. “En vertel eens, waar komt… aha, ik zie het al, hier heb je de commode afgetekend. Dan heb ik een heerlijk groot stuk over om me op uit te leven. Ik heb er zin in! Heb je misschien ook iets van een tafeltje, zo’n uitklapbaar ding of zo, waar ik mijn potjes verf, een waterpot en mijn kwasten op kan leggen? Ik heb zelf al een oud kunststof kleed meegenomen om er overheen te leggen. Als je zo’n tafeltje niet hebt, is het geen probleem hoor, dan zet ik alles wel op de grond.”
“Dat werkt niet lekker Elly,” vond Huib, “en volgens mij hebben we nog zo’n tuintafeltje bij het pension in de schuur. Ik ga meteen even kijken.”
Margreet en Elly bleven samen achter. “Je hebt er echt zin in he? Ik zie het aan je, je staat zo ongeveer te popelen!”
“O ja, echt wel! Dit is helemaal mijn ding!” Elly lachte naar Margreet. “Ik wil vandaag beginnen met iets grotere vogels, en er dan later kleine vogels en vlinders tussen schilderen.”
“Klinkt handig, kleintjes zijn er makkelijker tussen te voegen dan grote,” dacht Margreet.
“Ja, dat is het precies! Wat was het trouwens een geweldige avond gisteren. Had jij die film al eerder gezien?”
“Nee, eigenlijk heb ik in het verleden zelden films gekeken. Ik vond die van gisteren leuk, leuk en confronterend. Huib en ik hadden het er vanmorgen nog over en vroegen ons af: gaan we officieel trouwen of niet? En weet je, een feest is misschien best leuk, maar de trouwerij zelf voegt niets toe aan onze relatie. Een ring kunnen we zo ook wel kopen, en dat heeft Huib al voor me gedaan.”
Margreet liet haar ring met het jade-steentje aan Elly zien. Elly pakte haar hand losjes vast. “Prachtig Margreet, Huib heeft iets uitgezocht wat echt bij jou past.”
“Klopt, en weet je wat ook zo bijzonder was? Daniëlle, de eigenaresse van dat winkeltje, had de ring net de dag ervoor gemaakt, en ze had precies geweten hoe het moest zijn, ook hoe groot de ring moest zijn. Ze wist dat het niet lang zou duren voordat hij opgehaald zou worden. En toen kwam Huib de volgende dag al en wist meteen dat hij die voor me wilde kopen. Té toevallig om toevallig te kunnen zijn, vind je ook niet?”
“Daar heb je het weer he, leven vanuit je ziel…” Elly zuchtte en veegde de tranen van ontroering uit haar ogen.
“Ik heb het gevoel dat creatieve mensen dat nog sterker hebben dan andere mensen,” overwoog Margreet.
“Het is volgens mij andersom, Margreet,” Huib kwam net binnen met een opklapbaar tafeltje en klapte dat uit bij de andere muur van de kamer. “Het is andersom, door vanuit je ziel te gaan leven, leef je creatiever. De ziel van een mens is per definitie creatief. Hoe meer we vast zitten in overtuigingen en emotioneel verwond we zijn, hoe moeilijker het is om creatief te leven.”
Margreet knikte: “Ik voel dat het klopt, en ik herken het ook van mijn eigen leven. Als kind vond ik borduren leuk, maar ik zou het niet in mijn hoofd halen om creatief te borduren, zelf iets te verzinnen. Ik had altijd zo’n afgedrukte tekening op het stramien nodig die ik gewoon met kruissteekjes kon invullen. Daar is niets creatiefs aan. Als ik nu zou willen borduren, zou ik iets willen laten groeien terwijl ik borduur. Dat wil ik gaan doen bij dat wandkleed dat ik voor de woonkamer ga maken. Ik maak eerst mijn vest af, daarna ga ik borduren.”
“Hoever ben je met je vest?” vroeg Huib.
“Schiet al op, de tweede mouw is half af, de panden waren daarvoor al af. Dus ik moet nu nog een kraag maken en dan alles in elkaar zetten. Ik heb bedacht dat ik er niet eens knopen op hoefde te doen. Ik wil op zoek gaan naar een paar van die grote spelden, die hang ik er dan gewoon aan. Als ik mijn vest dicht wil doen, dan doe ik dat met die spelden.”
“Slim bedacht! Geen gezeur met knoopsgaten breien.”
Elly bedacht ineens iets: “Ken je de Action, die winkel een eindje verderop in de straat van de kringloopwinkel? Ik heb zulke spelden daar wel eens gezien, heel grote veiligheidsspelden, met een klein figuurtje eraan, een veer, een sleuteltje, zulk soort dingen, als ik me goed herinner. En het kost daar ongeveer net zoveel als het in de kringloopwinkel zou kosten.”
“Ik weet dat die winkel daar is, maar ik ben er nog nooit binnen geweest. Dat moet ik dan binnenkort maar eens doen! Bedankt voor de tip, Elly! En nu, laat eens zien, wat heb je allemaal meegebracht.”
Elly keek in haar beide tassen en haalde uit de ene een kunststof kleedje, dat ze over het tafeltje heen legde. Daarna begon ze uit haar andere tas allerlei potjes verf te halen, van allerlei kleuren. Ze legde er een grote schroevendraaier en een spatel naast en zette er een glazen pot met penselen van allerlei diktes bij en een glazen pot die ze straks met water zou vullen. Ze had om haar kleding te beschermen een schort meegenomen. Ze trok het aan en stroopte haar mouwen op.
“Zo, ik ben er klaar voor om te beginnen! Zeg, dat raam, ik heb er nu nog geen last van, maar als ik het te koud krijg, kan het dan al dicht, denk je?”
“Jawel, geen probleem, ik zal het vast op een kleinere kiepstand zetten, dan komt er wel wat frisse lucht naar binnen, maar krijg je niet het gevoel dat je hier weg waait.” Huib voegde de daad bij het woord. “Zo, nu is het maar een kiertje, maar als je het alsnog te koud vindt, kun je het met een gerust hart dicht doen hoor, de verf van dat raamkozijn is al droog, en de rest volgens mij ook overal.”
“Voorlopig lijkt het me prima zo, ik had met opzet al een oude dikke trui aan getrokken, omdat ik ervan uit ging dat het raam nog een beetje open zou moeten blijven. Dat is voor mijn eigen schilderwerk trouwens ook wel lekker, dan droogt het vlot en heb ik ook niet zo’n last van de geur.”
“Verder nog wat nodig?” vroeg Margreet.
“Nee hoor, alleen wat water, kan ik dat gewoon uit de badkamer halen?”
Margreet knikte. “En als je vuil water wilt weg gooien, dan kun je dat denk ik het beste in de wc gieten, denk je ook niet Huib?”
Huib knikte: “Ja, ik denk dat dat de beste plek is, als je dan meteen doortrekt, dat moet toch wel goed komen?”
“Ja hoor, dat deed ik in het verleden thuis ook, ging prima. Inderdaad meteen doortrekken, werkt prima. Eventuele restjes poets ik wel weg met wc-papier, komt goed! Ik gebruik trouwens zo weinig mogelijk verf op mijn palet, dus er zal niet veel weg te spoelen zijn.”
“Mooi! Dan ga ik nog even breien… of nee, ik ga het doek voor het wandkleed op maat knippen en met een grove steek om zigzaggen om te voorkomen dat het gaat rafelen,” bedacht Margreet, “Het is trouwens prachtige stof die je voor me apart had gelegd in de winkel. Lekker grof, niet te grof, gewoon precies goed om met allerlei garens op te borduren. Ja, leuk, dat ga ik even doen. Tegen de tijd dat we koffie gaan drinken, kom ik je wel halen, goed? Of wil je liever hier koffie drinken en doorgaan?”
“Klopt het dat we nog een uurtje hebben? Dan begin ik gewoon en als jij me op wilt halen, kom ik met je mee naar het pension. Even pauze tussendoor is goed voor me, anders ga ik maar door.” Elly lachte: “Ja joh, ik kan er ook wat van, mezelf opjagen.”
“Klinkt bekend, maar het is behalve niet fijn voor jezelf, ook niet nodig. Neem er alle tijd voor, de baby komt voorlopig nog niet. Het is fijn als jij het op je gemak en met plezier kunt doen. Ik kom je straks wel halen!”
Maak jouw eigen website met JouwWeb