Toen de bouwvakkers naar huis waren, ging Simon snel onder de douche en trok hij makkelijke, huiselijke kleren aan. Hij wist dat Annerieke het avondeten aan het voorbereiden was en dat hij nog uurtje de tijd had om een schets, een voorlopige bouwtekening te maken. Tijdens het werk had hij al iets voor zich gezien, en hij verwachtte dat het idee zichzelf wel nauwkeuriger zou gaan vormen zodra hij zou gaan schetsen.

Na het avondeten legde hij de schets voor Lisa op tafel neer. “Ik heb een opzetje gemaakt, Lisa. Deze centrale, bijna vierkante ruimte is de gezamenlijke woonkamer. Langs één van de wanden zou een klein keukenblok geplaatst kunnen worden. Ik denk dat je er vanuit mag gaan, dat iedereen in zijn eigen keuken kookt, zelfs als ze gezamenlijk zouden eten. Een tweepits kooktoestel en een kleine oven zouden waarschijnlijk voldoen in de grote woonkamer. En een koffieapparaat en een waterkoker natuurlijk. Hier komt een deur naar een gezamenlijke ingang, hal en toilet. Ik had eerst gedacht dat ze het toilet in hun eigen huis wel konden gebruiken, en dat is ook zo, maar als er beveiligingsteams nodig zijn, kunnen die hier het toilet gebruiken.

Ik heb de hoeken van de woonkamer er schuin uit ‘gesneden’, zodat daar de deuren naar de vier huizen kunnen komen. Als je door die deur gaat, kom je in de hal, een soort gang naar het huis. Van buitenaf komt hier ook een deur naar die gang, zodat ze van buiten rechtstreeks naar hun huis kunnen. De huizen hebben allemaal een woonkamer met een open keukenhoek, een slaapkamer en een badkamer met douche, wastafel en toilet. In de badkamer is ook ruimte voor een wasmachine. Hier is nog ruimte voor een schuur. En aan beide kanten van de schuur kunnen we Huib vragen of hij een veranda wil maken. Zowel op de gemeenschappelijke woonkamer als op de vier huizen zou ik een zolder willen maken om de ergste hitte in de zomer een beetje tegen te gaan. En het geeft meteen ruimte om spullen op te bergen. De zolders van de huizen zouden ook gebruikt kunnen worden als extra kamer, voor het geval er kinderen bij betrokken zijn.

Hoe lijkt het je? Als je dingen wilt veranderen, geef het maar aan hoor, dit was gewoon het idee dat in me op kwam.”

Lisa keek hem met een stralend gezicht aan: “Veranderen? Ik zou niet weten wat! Dit is zo ongeveer identiek aan wat ik in gedachten had. Het enige wat anders is, zijn die gangetjes. Die zijn langer dan ik had gedacht, maar dit is beter, omdat er dan meer zon bij de woonkamer kan komen en ze ook meer tuin hebben. Ik vind het echt perfect, ik denk dat je het zo moet houden. Je hebt er alleen nog geen maten bij gezet. Heb je een idee hoe groot je bijvoorbeeld die gezamenlijke woonkamer wilt maken?”

“Ja, ik had gedacht aan zes bij zes meter, even gerekend zonder die schuine stukken die ik er afgehaald heb voor die vier deuren richting de huisjes. Het is dan een ruime kamer, waar een paar fijne banken in kunnen, een koffietafel, een eethoek als je dat wat lijkt.”

Lisa zat te knikken terwijl hij vertelde. Ze zag het allemaal helemaal voor zich. Sjaak was erbij komen staan en overzag direct hoe mooi Simon alles ingedeeld had. Hij knikte bevestigend naar Lisa, waarop ze Simon toestemming gaven.

“Ga er maar mee aan de slag, Simon, maak die bouwtekening en de offerte maar. Dit wordt het gewoon helemaal! Ik zou het trouwens fijn vinden, als de stijl bij onze huizen past, dus met veel hout. Dan hoeft Huib zich ook niet te vervelen!” vond Lisa.

“Hahaha, dat doet hij toch al niet!” lachte Sjaak.

“Hoor ik mijn naam?” kwam Huib dichterbij. Wat moet dit worden? Dat opvanghuis? Goh, pa, dat heb je leuk uitgedacht, ziet er echt goed uit! En ja, ik wil graag voor het houtwerk zorgen! Het zou inderdaad mooi zijn als het er van buitenaf net zo uit zou zien als onze huizen. Mijn medewerking heb je!”

Ook Margreet en Annerieke, nieuwsgierig geworden, kwamen de tekening bekijken.

“Wat ziet dat er leuk uit,” zuchtte Margreet.

“Ja, wat mooi passend allemaal, Simon! De vrouwen die hier komen, zullen er prachtige huisjes aan hebben!” Annerieke was verrukt over de opzet: “Allemaal hun eigen plek, en een gezamenlijke kamer om wat contact te hebben, misschien samen door hun ellende heen te gaan, of juist om wat gezellige afleiding te hebben. Wat is het toch een prachtig plan, Lisa! En deze schets is er perfect geschikt voor!”

“Fijn om te horen, lieve mensen, dan ga ik er vanavond meteen een bouwtekening van maken!” zei Simon enthousiast.

“Zo gezellig he, die man van mij, gaat hij de hele avond boven in zijn werkkamer zitten,” plaagde Annerieke.

“Dacht je dat?” kwam Simon gespeeld dreigend naar haar toe. “Dacht je nou echt dat ik de hele avond boven zou gaan zitten?”

Hij legde zijn handen in haar nek en speelde met haar haren, terwijl hij haar diep in haar ogen keek. “Ik neem mijn tekenspullen mooi mee naar de eettafel. En terwijl jij met je mooie neusje in je boek zit, ga ik daar tekenen!”

Hij drukte haar een zachte kus op haar mond en bleef haar aankijken. “Dicht bij jou, de beste plaats om te zijn,” fluisterde hij.

Naar hoofdstuk 224. Terugblik op de eerste vakantieweek

Of naar de Inhoudsopgave