Huib was beneden gebleven. Hij voelde dat er iets dreigends van Henk uit ging. Hij bedacht dat Annerieke en Margreet wel wat bescherming konden gebruiken en besloot Sjaak te halen. Hij kon Sjaak inhoudelijk niet veel vertellen, hij wist zelf ook niet veel, maar vroeg hem om in het pension bij de dames te blijven, minstens totdat Henk vertrokken was. Daaruit begreep Sjaak voldoende om met Huib mee te lopen. Monter kwam hij de keuken binnen.
“Annerieke, Margreet, het ziet er naar uit dat ik jullie kom helpen met… geen idee… kan ik de ramen voor jullie zemen?”

Ondanks de gespannen sfeer schoot iedereen in de lach.

“Misschien is dat niet eens zo’n gek plan, Margreet, zullen we tot de kust veilig is, de eetkamer en misschien ook de woonkamer een beurt geven? Als Sjaak daar de ramen wil zemen…”

Margreet knikte: “Goed plan, dan zijn we bij elkaar en lopen we het minste risico.”

Ze keerde zich naar Lisa: “Ik neem aan dat jullie meteen gaan?”

Lisa knikte en keerde zich naar Huib, Anton en Joke: “Als dat voor jullie oké is?”

“Ja hoor,” reageerde Huib, “als jij met mij mee rijdt in de pick-up, en Anton en Joke in hun eigen auto achter ons aan rijden, dan hebben we in die beide auto’s genoeg ruimte om je spullen mee te nemen. Of moeten we op de valreep even een verhuiswagen huren?”

Lisa glimlachte: “Nee hoor, ik heb niet echt veel grote dingen die ik mee wil nemen.”

“Kun je nog twee koffers gebruiken?” opperde Margreet.

“Nou, dat zou wel fijn zijn…”

“Ik haal ze even,” reageerde Huib meteen en liep naar buiten. Even later kwam hij met de pick-up en de koffers naar de ingang van het pension, waar Anton, Joke en Lisa al klaar stonden voor vertrek, met Sjaak, Annerieke en Margreet om hen uit te zwaaien. Margreet sloeg haar arm om Lisa’s schouders: “Het komt goed Lisa, je wordt een vrije vrouw!”

Lisa keek haar verrast aan, en ondanks de situatie verscheen er een voorzichtig blije lach op haar gezicht. Ze gaf Margreet een kus op haar wang en stapte in de pick-up. Anton en Joke liepen naar hun eigen auto en nagezwaaid door het drietal op de veranda, vertrokken ze. Niemand zag hoe Henk hen nakeek door het raam van zijn gastenkamer…

De andere gasten waren allemaal een dagje uit, zoals ze bijna altijd deden. Sjaak en de beide dames gingen in de eetkamer aan de slag. Sjaak bleek handig te zijn in het ramen zemen. Omdat de kamers vrij hoog waren, stond hij op een hoge huishoudtrap en als een volleerd glazenwasser maakte hij de ramen blinkend schoon. Annerieke en Margreet gingen aan de slag met stof afnemen. “Dat doen we niet al te vaak, eigenlijk doe ik het alleen als ik zie dat het echt nodig is. Ik ben allergisch voor onnodig werk, ik doe liever iets leuks, zoals taart bakken. Dat moet ik straks nog doen, niet vergeten, anders hebben we vanavond niets bij de koffie…”

De deur ging open, Henk stond met hangende schouders en met zijn koffer naast zich in de deuropening. “Ik geloof dat ik het flink verknald heb vandaag. Margreet, sorry voor daarnet, je weet wel. Ik… ik ga nu weg, maar ik weet nog niet waarheen. Lisa is met de anderen zeker naar ons huis?”

Margreet liep strak rechtop een paar stappen naar hem toe en zei heel resoluut: “Excuus aanvaard Henk, en ja, Lisa is naar huis om haar spullen op te halen. Misschien doe je er goed aan om eerst ergens anders heen te gaan, zodat je hen niet tegen het lijf loopt. We kunnen je niet aanbieden om hier nog een paar uurtjes te blijven. Gezien de situatie is het beter dat je vertrekt.”

Henk knikte bedeesd: “Ik ga wel ergens anders naar toe. Bedankt voor alles, en nogmaals sorry… Misschien tot ziens, ooit, ik heb geen idee.” Hij stak zijn hand op en verdween. Ze hoorden hem even later zijn auto starten en zagen hem weg rijden.

“Ongelofelijk, wat jij net deed Margreet,” stamelde Annerieke, “zo machtig sterk!”

Sjaak stond op de huishoudtrap met bewondering naar Margreet te kijken: “Inderdaad, dat was zeker sterk! Ik geloofde mijn eigen ogen en oren niet. En Henk… die heeft het ook gevoeld, hij hoefde niet met jou te sollen. Zag je dat? Hij vertrok zomaar, zonder enig protest!”

“Ja, het voelde sterk, maar ik sta nog wel te trillen als een rietje! Denk je dat we Joke even moeten bellen om te vertellen dat Henk eerst even ergens anders naar toe gaat? Dan zijn ze misschien meer ontspannen.”

“En ook minder alert,” dacht Sjaak. “Stel je voor dat Henk zich bedenkt en toch rechtstreeks naar huis gaat… dan staat hij totaal onverwacht voor hun neus.”

“Ja, dat is zo, maar die optie kan ik er natuurlijk bij vertellen.”

“Klopt ja, doe dat maar. Dan weten ze meteen ook dat bij ons alles in orde is.”

Annerieke pakte haar mobiel, zocht Joke tussen haar contactpersonen op en gaf de mobiel aan Margreet. Zij tikte op Joke’s naam en op bellen, en wachtte even.

“Ha Joke, met Margreet, ik wilde jullie even vertellen dat Henk net redelijk rustig vertrokken is. Ik heb hem aangeraden niet meteen naar huis te gaan, zodat hij jullie niet tegen het lijf zou lopen. Hij zei dat hij wel eerst ergens anders naar toe zou gaan. Het lijkt er dus op, dat jullie rustig kunnen inpakken, maar als hij onderweg van gedachten verandert… weet je, hij was rustig, maar ook zichtbaar aangeslagen, dus ik weet niet wat er nog allemaal door hem heen gaat. Blijf maar alert daar, voor het geval hij toch nog komt terwijl jullie daar bezig zijn.”

“Oké, ik zal het tegen de anderen zeggen. Lisa woont niet heel ver weg, uur heen, uur terug, dus ik schat dat we met de lunch weer bij jullie zijn. Maar joh, wat is er vanmorgen toch gebeurd? Waarom zo onverwacht deze actie?”

“Als jullie thuis zijn, zal ik het vertellen, nu liever nog niet, goed?”

“Prima Margreet, dat komt dan wel, tot straks dan maar!
Margreet gaf de mobiel aan Annerieke terug. “Het leek me niet verstandig om hen nu te vertellen wat er gebeurd is. Ik heb geen idee hoe Huib zou reageren.”

“Niet blij in elk geval,” dacht Annerieke.

Margreet keek naar Sjaak, die rustig verder was gegaan met ramen zemen. “Sjaak, ik denk dat we met de lunch Anton, Joke en Lisa ook erbij hebben. Dan zal ik vertellen wat er aan de hand was. Is dat voor jou ook oké?”

“Natuurlijk Margreet, dan hoef je het maar één keer te vertellen. Beroerde situatie voor Lisa, wat er ook gebeurd is, ze pasten niet bij elkaar… ik heb met haar te doen!”

“Ja, wij ook,” antwoordde Annerieke, “we hebben beide weken gevoeld dat het niet goed zat tussen die twee. Weet je nog Margreet, dat we het er over hadden, dat we het verlangen hadden om mensen te helpen om emotioneel te genezen? Nou krijgen we Lisa zowaar in de schoot geworpen.”

“Ga je haar ook huur vragen, Annerieke?” vroeg Sjaak. “Niet dat mij dat wat aangaat...”

“Nee, no way, we vangen haar op, meer niet. Als ze voor eten en dingen als gas en licht wil betalen, prima, maar geen huur. En het gaat je in zoverre wel aan, omdat je bij ons hoort. En ik ervaar je vraag eigenlijk meer als meedenken. Ik vind het fijn dat je met me meedenkt, meedenkt als lid van deze familie. Zo zie ik het eigenlijk.”

Sjaak glimlachte: “Dank je! Top van je dat je haar geen huur vraagt, daar ben ik echt blij mee. Ik heb geen idee hoe Lisa er financieel voorstaat, maar ze heeft volgens mij genoeg op haar bordje. We hebben er gewoon een nieuw familielid bij, best bijzonder! Ik ben aan deze kant trouwens klaar met de ramen. Gaan we nog verder of gaan we de dingen doen die we oorspronkelijk van plan waren?”

“Laten we hier maar stoppen, dan ga ik taart bakken, of zal ik jou even helpen met het verschonen van hun bed?” vroeg Annerieke aan Margreet.

“Nee hoor, ga gerust taart bakken, dat is van levensbelang, we kunnen niet zonder die taart vanavond. Dan maak ik de leeggekomen gastenkamer nog even schoon, en ook de zolderkamer voor Lisa. En als ik genoeg tijd heb, denk ik dat ik daarna nog even naar de kringloop ga, want, als jij het goed vindt Annerieke, wilde ik ook in alle gastenkamers een vaas met wat Hortensia-takken zetten, net zoals ik hier op de eettafels heb gedaan. Ik zal ze zelf verzorgen.”

“Leuk idee Margreet, maak het maar gezellig! Staan die van jou nog hier boven of koop je voor Lisa ook nieuwe?”

“Die van mij heb ik meegenomen en ik ga voor Lisa nu nog geen vaasjes kopen. Ik denk dat ik haar maandag of een andere dag vraag of ze zin heeft om mee te gaan naar de kringloopwinkel. Dan kan ze zelf kiezen wat ze leuk vindt.”

Annerieke knikte: “Goeie plannen allemaal! En jij Sjaak, wat ga jij doen?”

“Nou, daar vraag je me wat… laat ik voor de verandering onze tuin maar eens gaan vertroetelen!” antwoordde hij met een guitig gezicht.

Ze schoten in de lach. “Ik ben niet de enige die hier veranderd is, jij ook!” dacht Margreet.

“Daar heb je helemaal gelijk in, als je mij gekend had toen ik hier net kwam werken… ik was zo mensenschuw! Dat werd minder en minder, maar toch bleef ik liever op mezelf. Pas gisteren, toen jullie me vroegen of ik hier kwam eten en koffie drinken, toen merkte ik dat ik er klaar voor was. Ik ben nog niet altijd blij met mezelf, maar het gaat stukken beter!”

Annerieke kneep hem even in zijn arm: “Fijn Sjaak, echt goed om te horen! Laten we deze schoonmaakspullen nu maar opruimen en ieder ons eigen ding gaan doen, goed?”

“Yep, doen we!” reageerde Margreet.

Naar hoofdstuk 54. Margreet gaat door

Of naar de Inhoudsopgave