Die middag kwamen de gasten weer vrij vlot achter elkaar. Annerieke wist dat er ook twee tienerzussen zouden komen. Voor de zekerheid had ze voor hen een hoekkamer in gedachten, waaraan alleen de kamer van hun ouders grensde. Mocht het een luidruchtig tienerstel zijn, dan zouden de andere gasten daar ’s avonds niet al te veel last van hebben.

Robert en Rachel, met hun tienerdochters Tanja en Nancy, kwamen als eersten. De meisjes keken verlegen rond, maar kwamen al een beetje los toen Annerieke hen verklapte dat ze elke avond taart zouden krijgen.

De meisjes hadden absoluut niet in een pension vakantie willen houden, maar hun vader had voet bij stuk gehouden, omdat hun moeder een heftige tijd achter de rug had en wel wat extra rust kon gebruiken. Tanja en Nancy begrepen dat wel. Ze wisten niet precies wat er aan de hand was geweest, maar ze hadden hun moeder regelmatig huilend in huis aangetroffen. Zonder vragen te stellen hadden ze haar getroost door tegen haar aan te kruipen, gewoon simpel bij haar te zijn. Hun moeder had hen later verteld, dat dat zo enorm troostend voor haar was geweest.

Ze hadden dus alle begrip voor hun vaders keuze, maar voor zichzelf hadden ze besloten dat een vakantie van maar liefst twee volle weken in een pension doodsaai moest zijn. Maar nu bleek dat ze elke avond taart zouden krijgen, werd het al iets aantrekkelijker.

Annerieke bracht hen boven en wees hen de badkamers en vervolgens de kamer van de ouders. Ze zag dat Tanja en Nancy haar al vragend aan stonden te kijken. Ze liep met hen mee naar de hoekkamer ernaast en opende de deur voor hen. Ze genoot van de verraste kreten van de jongedames, en was eerlijk gezegd zelf ook helemaal verrast.

Zonder er iets over gezegd te hebben, waren Margreet en Lisa naar de kringloopwinkel geweest, waar ze leuke kleedjes voor de beide stoelen gekocht hadden, en twee dikke knuffelberen die ze tegen de rechtopstaande kussens hadden gezet, met hun poten onder het dekbed. De meisjes renden naar de kaarten die bij de beren lagen en lazen wat Margreet erop had geschreven. Tanja las het hardop voor:

.

Hallo Tanja,

Wat gezellig dat je in ons pension komt logeren!

We hopen dat je het kleedje op de stoel en de beer leuk vindt.

Na je vakantie mag je ze allebei meenemen als souvenir.

We wensen je een heerlijke vakantie!

Groetjes van Lisa en Margreet

.

“Wat leuk, wat aardig! Wie zijn Lisa en Margreet?” vroeg Tanja.

“Margreet en Lisa zorgen ervoor dat de kamers en de badkamers netjes zijn en de bedden verschoond worden. En ze helpen mij ’s middags in de keuken met het avondeten. Ik wist eerlijk gezegd niets van deze verrassing.”

“Ik vind het echt gaaf! Het wordt vast toch nog een leuke vakantie!” Nancy schrok van haar eigen woorden en legde snel uit: “Het leek ons helemaal niet leuk om in een pension te logeren. Allemaal volwassenen… maar ik denk dat het wel mee gaat vallen.” Nancy knikte heftig met haar hoofd om haar woorden kracht bij te zetten.

Robert en Rachel stonden in de deuropening en keken glimlachend naar hun dochters. Robert legde kort uit aan Annerieke waarom ze dit jaar voor een pension hadden gekozen. “Ik verwacht dus ook niet dat we heel bijzondere uitstapjes gaan maken. Dat vinden we voor de meisjes wel jammer, die willen wat beleven, dat snap ik ook wel, maar het kan even niet anders.”

Annerieke knikte begrijpend: “Ik zal er eens over nadenken of er voor deze jongedames iets te beleven valt wat ze misschien samen kunnen ondernemen. Als ik wat weet, zal ik het jullie laten weten. Oeps, ik hoor de bel, de volgende gasten! Als jullie nog vragen hebben, zoek me dan maar op. Ik ben de rest van de middag in het pension, nieuwe gasten verwelkomen of in de keuken het avondeten voorbereiden.”

“Wat voor soort taart krijgen we vanavond?” vroeg Tanja nieuwsgierig.

“Vanavond houden we het even simpel op appeltaart, omdat ik voor maandagavond ook nog een cake moest bakken,” antwoordde Annerieke terwijl ze al naar beneden liep.

“Appeltaart, lekker! Ik ben benieuwd wat voor taarten die mevrouw verder nog kan bakken,” zei Tanja tegen Nancy, terwijl ze haar dromerig aan keek. “Elke avond taart, moet je voorstellen!”

Naar hoofdstuk 214. De andere gasten arriveren

Of naar de Inhoudsopgave