In Huize Jansen Junior was Elly verder gegaan met schilderen, terwijl Huib achter zijn computer aan de website werkte. Huib had bedacht om per gemaakt werkstuk collages te gaan maken. Hij voegde foto’s van het gehele werkstuk bij elkaar tot een collage, zodat het werkstuk van verschillende kanten zichtbaar werd. Voor een tweede collage van het zelfde werkstuk voegde hij foto’s van details samen. Hij plaatste ze op de website in de pagina ‘Huibs houtwerk’ en zette er een korte tekst bij waarin hij het bewuste werk beschreef.
Deze werkstukken waren geen van alle bestemd voor de verkoop. Daarom besloot Huib zijn pagina in te delen in twee sub-pagina’s. De eerste noemde hij ‘Verkocht’, de tweede ‘Te koop’. Hij verplaatste zijn tekst en collages van zijn eerste werkstuk naar de sub-pagina ‘Verkocht’.
Hij vroeg zich af waar hij zijn zakelijk email-adres zou willen zetten. Hij probeerde voor zich te zien hoe mensen de website zouden bekijken. De meeste mensen zouden aankomen bij ‘Home’, waar hij een stukje wilde schrijven over hun werkwijze en zou doorverwijzen naar de drie persoonlijke pagina’s. Hij schreef op papier, dat hij bij ‘Home’ behalve hun werkwijze ook een verwijzing naar de persoonlijke pagina’s moest maken. Hij besloot dat het handig was om bij Home ook alvast te vermelden dat op elke persoonlijke pagina de contactmogelijkheden vermeld werden.
Stel dat die persoon dan verder zou gaan naar zijn persoonlijke pagina. Daar werd dan de tweedeling ‘Verkocht’ en ‘Te koop’ zichtbaar. Hij besloot dat het handig was om onder die tweedeling te beginnen met het zakelijk email-adres dat bij die pagina hoorde. En daarbij ook een klein stukje tekst over contact maken voor meer informatie, een aankoop, een bestelling, een verzoek. Misschien moesten Margreet en Elly zo’n stukje tekst zelf maar schrijven. Hij schreef het allemaal op als werkpunten.
Ineens bedacht hij dat het bij Elly anders zou moeten. Elly had zij geen tweedeling nodig, omdat ze alleen collages van foto’s van gemaakte werkstukken op haar pagina zou zetten, met bovenaan haar stukje tekst, een uitnodiging om haar werk te bekijken en haar email-adres om haar vragen te kunnen stellen. Zoiets zou het worden… Hij vulde aan op zijn werklijst: Elly’s pagina niet opdelen!
Huib zuchtte… het bedenken van de juiste opzet was ingewikkelder dan hij gedacht had! Nou ja, het hoefde ook niet in één keer perfect. De site was toch nog niet online, en het aanpassen van dingen die hem niet aanstonden, was super simpel.
Hij zuchtte opnieuw en ging weer aan de slag, maakte de indeling van Margreets pagina alvast klaar en ging toen verder met zijn collages.
Terwijl hij met de indeling aan het stoeien was geweest, was Margreet thuis gekomen. Ze had even bij Huib mee staan kijken. Ze gaf hem een knuffel en bemoedigde hem: “Je doet het zo goed man, ik ben trots op je. Dit is de eerste keer dat je zoiets doet, en moet je zien… op de één of andere manier overzie je het geheel, overzie je wat er nodig is.”
“Klopt wel ja, al moet ik zeggen dat ik het net even lastig had met het indelen van ieders persoonlijke pagina. Achteraf denk ik dat dat alleen mijn gevoel was, even dat gevoel dat ik het niet meer wist, dat ik het allemaal niet overzag. Neem nou de pagina van Elly, die is anders dan die van ons. Ik vond het ineens zo ingewikkeld. Ik leek het overzicht kwijt te raken. Maar ik denk dat het niet meer was dan mijn gevoel, ten diepste is het best eenvoudig.”
Huib glimlachte naar haar: “Ga jij weer verder met je wandkleed?”
“Nee, ik ga breien. Ik weet wel dat ik het allemaal mag afwisselen, maar ergens heb ik er meer zin in om mijn vest af te maken, zodat ik me daarna helemaal op dat wandkleed kan focussen.”
Huib knikte: “Ik snap het, dat wandkleed heeft echt helemaal je hart, het breien maar voor een deel. Doe maar lekker wat je bedacht hebt, er komen snel genoeg weer andere kledingstukken die je ook nog wilt maken, zodat je weer kunt afwisselen. Jij zult je niet vervelen dame!”
“Vervelen? Daar heb ik toch helemaal geen tijd voor!” Margreet lachte en ging naar de keuken, terwijl ze nog even aan Huib vroeg of hij zin had in koffie of thee.
“Ja, ik heb wel zin in koffie. Wacht, ga jij maar vast breien, zoveel tijd heb je niet meer voordat je weer in het pension aan het werk gaat. Ik regel die koffie wel. Jij zeker thee?”
“Ja, liever thee, die rooibos kaneel, die maakt me van binnen uit altijd zo lekker warm. Dank je wel liefie!” Ze gaf hem een kus en liep naar haar schommelstoel. Ze pakte haar breiwerk en ging met een heerlijk tevreden gevoel aan de slag.
Huib zorgde intussen voor koffie en thee, ging even naar boven om Elly te vragen of ze ook wat wilde drinken en regelde dat voor haar. Hij had mooi de gelegenheid even te kijken hoe de muurschildering vorderde, maar zei niet meer dan strikt noodzakelijk was, omdat hij zag dat Elly heel geconcentreerd bezig was.
Hij liep weer naar beneden, en ging verder met het samenvoegen van zijn foto’s tot collages.
Maak jouw eigen website met JouwWeb