Huib was niet in de schuur en niet in zijn huis. Sjaak vond hem uiteindelijk in het pension, waar hij foto’s maakte van de dingen die hij gemaakt had. Hij maakte foto’s vanuit verschillende hoeken, met verschillende lichtinvallen. Foto’s van de paraplubak zonder en ook met paraplu’s erin. Foto’s van de boekenkast vanuit verschillende hoeken, en ook nog wat opnames van details.
Sjaak sloeg hem rustig gade. De website, begreep hij, Huib was bezig voor de website die hij wilde gaan opbouwen.
Toen Huib hem in de gaten kreeg, liep Sjaak naar hem toe. “Heb je even een momentje Huib, ik zit ergens mee.”
“Vertel maar op! Ik ben hier klaar. Zullen we ondertussen naar mijn huis lopen?”
Sjaak knikte en begon buiten te vertellen over het gesprek van Lisa met de agent die de leiding had rond het overlijden van Henk, en over haar verlangen te onderzoeken of ze een rechtszaak kon aanspannen tegen de mannen die haar met hulp van haar ex verkracht hadden.
“Waarom wil ze een rechtszaak?” vroeg Huib, terwijl ze via de achterdeur het huis binnen gingen.
“Om andere vrouwen te helpen, vrouwen die in zo’n zelfde situatie leven of geleefd hebben, om die vrouwen te helpen vrij te komen en te helpen met genezing. Ik denk dat ze haar doel gevonden heeft, het verlangen van haar ziel. Maar ik ben bang Huib, bang dat het te vroeg is.”
Huib glimlachte en knikte: “Zo zitten wij mannen in elkaar Sjaak, ik wil Margreet beschermen, zorgen dat ze voorzichtig doet, zodat haar niets akeligs meer overkomt, en jij wilt dat voor Lisa. Waarom? Omdat ze onze liefste zijn. We gunnen hen een geweldig leven, hun eigen herstel, en we willen hen daarbij helpen, ook om hun eigen ‘ding’ te ontdekken, dat wat echt bij hen past, waar hun verlangen echt naar uit gaat. En weet je wat ik denk Sjaak, ik denk dat Lisa nog lang niet helemaal hersteld is, maar wel als een speer gaat en haar levensdoel ontdekt heeft. En ze heeft maar één ding nodig, één dubbel ding: enerzijds de kans krijgen ervoor te gaan en anderzijds te weten dat jij achter haar staat, er voor haar bent als het mis lijkt te gaan. Kun je daar wat mee?”
Sjaak knikte, klemde zijn lippen even stijf op elkaar omdat hij het moeilijk vond, maar bekende toen: “Je hebt gelijk Huib, eigenlijk voelde ik het al zo, maar ik was gewoon bang… en daarom wilde ik haar beschermen, te veel beschermen, door haar tegen te houden.”
“Logisch toch,” relativeerde Huib. “Man, als ik zie hoeveel jij van Lisa houdt, dan zou ik het gestoord vinden als je haar niet zou willen beschermen. Alleen te veel beschermen en haar tegenhouden, dat zou averechts voor haar werken. Ik ben blij dat je dat al aangevoeld had, dat ik het alleen maar hoefde te bevestigen.”
“Ja, het lucht me op Huib, bedankt voor ’t meedenken. Ik ga maar weer eens naar huis om te horen wat Lisa met Ellen Hendriks heeft besproken.”
“Sjaak, wacht even,” kwam Margreet tussenbeide. Ze had een deel van het gesprek gehoord toen de mannen binnen gekomen waren, maar had zich er bewust niet in gemengd. Nu trok ze hem aan zijn arm mee naar de woonkamer.
“Kijk eens!” Ze wees naar het nieuwe tafeltje en de schaal.
“Wauw, gaaf setje! Ik hoef niet te vragen hoe je daar aan gekomen bent, ik zie de hand van de meester! Mooi gemaakt Huib, eenvoudig en sierlijk. En leuk die steentjes in die schaal, gewoon een leuk detail.”
“Ja, die heb ik net verzameld en schoon geborsteld, vlak voordat jullie kwamen. Ik wil op die steentjes dingen uit de natuur gaan leggen. Misschien zijn er nog mooie dennenappels of eikels.”
“O jawel, daar aan de rand van het landgoed, tegen de rand van het bos, daar ligt nog van alles,” zei Sjaak, “ik ben daar laatst nog geweest. Ik heb twee mooie eikels meegenomen en in de grond gestopt, in de hoop dat daar eiken gaan groeien, daar aan weerskanten op het gras.” Hij wees richting het pension. “Dus als je daar iets ziet groeien, trek het er alsjeblieft niet uit, het kon wel eens het begin van iets groots zijn!”
Ze lachten: “Soms is het leven simpel, niet dan? Eikel in de grond, en een paar jaar later een mooie eik! Ik geniet daarvan!” zei Margreet blij.
“Ik ook, maar nu ga ik snel naar Lisa, het zou me niet verbazen als het gesprek met Ellen al genoeg oproept om haar te triggeren.”
“Ga maar Sjaak, ze is sterker dan ze lijkt te zijn, maar ze heeft nog genoeg te doorstaan, daar kan ze je steun wel bij gebruiken!” moedigde Margreet hem aan.
.
Sjaak liep met grote passen over het gras naar de andere kant van het terrein. Hij zag Lisa daar buiten staan, kijkend richting het bos. Ze lachte toen ze hem in de gaten kreeg en wees naar het bos.
“Ik denk dat ik een derde project in gedachten heb, Sjaak!”
Terwijl ze het zei sloeg ze haar armen om hem heen.
“Een derde? Hadden we al een tweede dan?” vroeg hij verbaasd.
“O ja, dat had ik je nog niet verteld. Ik dacht aan het pension als tweede project, opknappen waar dat nodig is, en aan de anderen vragen of zij nog verlangens hebben voor het pension, geen idee wat, maar er zal vast iets zijn waarbij we financieel zouden kunnen helpen…
En het derde project… ik heb Ellen net gesproken, ze gaat voor me uitzoeken of ik enige kans heb die kerels te laten veroordelen. En na het gesprek bedacht ik, dat ik ergens daar, achter op het landgoed, een soort schuilplaats of zo zou willen laten bouwen, voor vrouwen als ik, zodat ze in rust en veiligheid hun zooi kunnen verwerken, kunnen ontdekken hoe ze verder willen en hun leven weer op de rit kunnen proberen te krijgen.”
“Lisa, Lisa, geweldige jonkvrouwe, het wordt tijd dat jij een projectplan in elkaar gaat zetten, een stappenplan. Ik heb geen idee of zo’n huis hier mogelijk is, maar dat zouden we met de anderen moeten overleggen, ook met Simon.”
“Goed idee, dat stappenplan. En ook het overleggen met de anderen. Ik ga nu eerst op de computer maar eens brainstormen over de rechtszaak en de verschillende projecten, en van daar uit een stappenplan maken. En vanmiddag of morgen wil ik een begin maken met het materiaal op de USB-sticks van Henk, kijken of ik foto’s of filmopnames heb waar die mannen duidelijk op staan. Hmm, ik denk dat ik die USB’s maar voor morgen bewaar, voor vandaag lijkt het een beetje genoeg, die telefoontjes en brainstormen…”
“Wijs van je, probeer maar goed aan te voelen wat er in je gebeurt,” moedigde Sjaak haar aan.
“Ja, zal ik doen, en dank je wel dat jij er voor me bent, jouw steun is onbetaalbaar!”
“Dat is nou jammer, dan krijg ik dus geen salaris?”
“Nee, je krijgt mij, daar moet je het voorlopig maar mee doen,” grinnikte Lisa.
“Hmm dan is het cirkeltje rond,” bedacht Sjaak, “want jij bent voor mij onbetaalbaar!”
Lachend gaven ze elkaar een zoen, waarna Sjaak de tuin in wandelde om her en der wat werk te doen, en Lisa naar binnen ging om achter de pc aan de slag te gaan. Ze voelde ook, dat ze dat moest doen. Het was allemaal veel, een rechtszaak tegen in elk geval vijf mannen. En daarnaast drie projecten… Het dreigde onoverzichtelijk te worden!
Maak jouw eigen website met JouwWeb