De volgende ochtend gingen Sjaak en Lisa naar de bouwmarkt waar ze houten vloeren besteld hadden. Een medewerker had alles in het magazijn al apart gelegd en hielp hen de pakketten naar de pick-up te brengen.

Ze vroegen hem of hij ook afwasbaar behang had in een tint als gebroken wit, roomwit. De man, behulpzaam maar niet erg spraakzaam, knikte, en ging hen voor naar de behangafdeling. Hij wees hen op enkele tinten die misschien geschikt zouden zijn.

Lisa wees zonder een moment te twijfelen naar een rol roomwit behang: “Deze vind ik mooi, het is zoveel zachter dan gewoon wit.”

Omdat Sjaak het helemaal met haar eens was, pakte Lisa haar mobiel en zocht op hoeveel ze nodig hadden. Ze liepen met de medewerker mee naar het magazijn, waar hij al snel zag dat hij voldoende van dat behang op voorraad had.

Samen gingen ze de lijst van Lisa af om te zien wat ze nog meer nodig hadden. Toen ze alles gevonden en in de wagen geladen hadden, rekenden ze af en gingen op weg naar huis. Het lukte hen nog net om alles uit te laden en op te slaan in één van de huisjes, voordat ze met de anderen koffie gingen drinken.

Lisa vertelde aan de groep dat Alexander graag wilde helpen. Hij had op het moment geen veiling te organiseren en was dus vrij om te komen. Zonder tegenbericht zou hij morgen om 8 uur al aanwezig zijn.

Annerieke had Elly gebeld. Ze had nog niets gezegd over een thema voor de muurschildering, en was dan ook heel verrast geweest toen Elly met het idee kwam om iets rond het thema zee te doen, zee en een lichte horizon. Ook zij had het gevoel dat het thema ‘hoop’ zou zijn.

Annerieke had Janny ook al gebeld. Janny was enthousiast geweest, blij dat ze kon helpen. Janny had haar net nog een keer terug gebeld, met de mededeling dat ze een vriendin had die ook goed kon naaien en die het leuk vond om het samen met haar te gaan doen.

“Zodra ik de stof en alles wat er verder bij nodig is, gekocht heb, zal ik met die spullen en een overzicht van de maten naar haar toe gaan,” beloofde Lisa. “Sjaak, misschien moeten we daar maar niet te lang mee wachten, met het kopen van die gordijnstof. Dan kunnen Janny en haar vriendin er rustig aan mee aan de slag.”

Sjaak haalde zijn schouders op en knikte: “Zullen we vanmiddag meteen even langs die winkel rijden?”

Lisa keek aarzelend naar Annerieke, die meteen begreep wat ze overwoog: “Ga maar, Margreet en ik redden ons wel met koken. Ik heb geen ingewikkelde plannen voor het avondeten. Ik denk dat Margreet en ik sowieso het koken samen zullen doen, omdat jij het al veel te druk hebt.”

Lisa glimlachte opgelucht: “Fijn dat je me zo goed doorhebt! Oké, dan doen we dat! Die winkel ligt ook redelijk op de route naar Janny. Als blijkt dat de stof echt zo goed is als ze op internet beschrijven, zal ik Janny van daaruit even bellen of we alles meteen al bij haar langs kunnen brengen. Straks even een lijstje met maten maken, per raam per kamer, en meteen meenemen voor Janny…” mompelde ze de laatste woorden tegen zichzelf.

Sjaak keek trots naar zijn lieve schat: “Wat is ze toch geweldig!” zei hij tegen de anderen.

“Zeker weten maat, je hebt het al net zo goed getroffen als ik!” zei Huib terwijl hij Margreet plagend aan haar haren trok.

.

Sjaak en Lisa dwaalden eerst even rustig rond op de afdeling gordijnstoffen. Ze ontdekten de stof die ze op internet gevonden hadden en waren het er over eens dat het hun verwachtingen zelfs overtrof. De stof was echt stevig en bleek, toen ze er doorheen probeerden te kijken in de richting van een lamp, absoluut niet doorschijnend te zijn. Net op dat moment kwam een verkoopster hun kant op, glimlachend om wat ze hen zag doen.

“Goeiemiddag! Met deze gordijnstof kunnen gluurders het echt wel vergeten!” zei ze lachend.

“En dat is precies wat we nodig hebben. En de kleur vind ik ook erg mooi,” zei Lisa, meer tegen Sjaak.

Hij knikte: “Volgens mij hebben we in één keer gevonden wat we zochten!”

“Dat gebeurt niet vaak,” zei de verkoopster, “bedoelt u dat dit ook de kleur is die u graag wilt?”

“Ja, deze tint blauw is perfect. Heerlijk licht en zacht.” Lisa had de lijst van maten die ze voor Janny had gemaakt, ook uitgeprint voor de verkoopster.

De jonge vrouw zette grote ogen op: “Dat is een beste hoeveelheid!” Met haar rekenmachine rekende ze uit hoeveel ze dan nodig hadden. Vervolgens bekeek ze op het kaartje van de rol hoeveel er van deze stof op zat, rekende uit hoeveel rollen ze dus nodig zouden hebben en stelde hen voor om het aantal rollen naar boven af te ronden tot alleen complete rollen, zodat ze zeker konden zijn dat ze voldoende zouden hebben. “Maar dan wel voor de prijs voor wat jullie nodig hebben. Zie die paar extra meters maar als een soort korting.”

Sjaak en Lisa vonden dat een prettig idee en gingen samen met de verkoopster op zoek naar het juiste garen en bekeken de bevestigingsmogelijkheden. Ze waren het er direct over eens, dat het mooi zou zijn om de gordijnen aan houten ringen op te hangen. Ze vonden mooie lichthouten ringen en besloten aan Huib te vragen of hij stangen wilde maken.

“Arme Huib,” mompelde Lisa, “hij komt om in het werk voor ons huis.”

Toen ze alles wat ze nodig hadden bij elkaar verzameld en betaald hadden, hielp de verkoopster om alles naar de pick-up te brengen.

“Bedankt voor je vriendelijke hulp,” zei Lisa tegen de verkoopster. “Volgens mij zijn we hier perfect geslaagd!”

Ze sprongen in de cabine, waar Lisa Janny belde. Zij bleek thuis te zijn en vond het fijn dat ze alle spullen al zo snel konden brengen. Toen Janny de deur voor hen opende, en zag wat er onder het dekzeil tevoorschijn kwam, zette ze grote ogen op. “Zoveel?” riep ze uit.

Lisa schoot in de lach: “Zie je het nog wel zitten?”

Janny herstelde zich en grapte: “O jawel hoor, als het maar niet morgen af hoeft te zijn!”

Sjaak en Lisa lachten en brachten alles naar binnen, terwijl Janny koffie ging zetten.

Toen ze met een mok koffie aan tafel zaten, stelde Lisa voor, dat de dames de gordijnen per ruimte zouden gaan maken, eerst voor één huisje en de centrale woonkamer en daarna voor de andere drie huisjes.

“We gaan zelf ook die volgorde aanhouden. Als er dan een vrouw komt die een huisje nodig heeft, kan ze het eerste huisje in gebruik nemen terwijl wij nog verder gaan met de andere huisjes. Ik heb hier een lijst voor je waarop ik de maten per ruimte heb opgeschreven, dus per kamer, voor elk huisje apart, en ook apart voor het centrale gedeelte. Jullie kunnen elke keer als je een gordijn klaar hebt, een kruisje zetten bij de maten die je net gehad hebt, zodat je weet waar je gebleven bent.”

Ze gaf Janny een bouwschets van het geheel en haar overzicht voor alle ramen. Janny staarde naar de schets: “Wat prachtig, een veilige haven voor vrouwen… Ik ben echt blij dat ik jullie mag helpen, en mijn vriendin heeft er ook zin in. We zullen voor elk gordijn dat klaar is een kaartje maken waarop duidelijk is voor welk raam het gordijn bedoeld is, en dat kaartje dan aan de bovenkant van het gordijn er met een paar steekjes op naaien, zodat we ons niet kunnen vergissen en jullie precies weten bij welk raam elk gordijn hoort. Jouw lijstje is heerlijk overzichtelijk, en wij zullen onze kaartjes laten corresponderen met de nummers op jouw lijstje. Het gaat helemaal goed komen, en ik heb er zin in!”

.

Sjaak en Lisa sloegen haar aanbod voor een tweede kop koffie af, namen afscheid en gingen weer op huis aan.

Thuis liet Lisa zich op de bank ploffen: “Ik heb zo het idee, dat het voor vandaag genoeg is!”

“Kom op, Lisa, laten we straks na het avondeten meteen aan de slag gaan met de vloer in de grote woonkamer!”

Lisa keek hem verbijsterd aan en riep: “Ben je helemaal gek geworden?”

Sjaak gaf, met een blik van hulpeloosheid, antwoord: “Ja, ik kan er niets aan doen, Lisa, dat gebeurde een paar maanden geleden al, toen ben ik helemaal gek op jou geworden. En ik vrees, dat dat een ziekte is die nooit meer over gaat. Je zult er mee moeten leren leven!”

Al pratend trok hij haar bij zich op schoot. Grinnikend knuffelde Lisa zichzelf tegen hem aan.

“Vanavond houden we lekker voor onszelf, vrij om te doen waar je zin in hebt. Muziek maken, een film kijken, knuffelen, helemaal niets doen. Jij mag kiezen!”

“Oh jij malle lieverd! Nu op dit moment kies ik voor niets doen, maar dat kan na het avondeten zo veranderen. We zien wel!”

Naar hoofdstuk 237. Aan de slag

Of naar de Inhoudsopgave