Ellen Hendriks had een verrassend telefoontje gehad van haar vroegere vriendin en oud-studiegenoot. Marieke van Velzen had haar kort verteld waar ze voor belde en vroeg of ze er bezwaar tegen had als ze vanavond ook naar Lisa en Sjaak zou gaan, zodat ze, samen konden starten en overleggen wat nodig en wat mogelijk was.
Ellen was helemaal blij en enthousiast geweest: “Natuurlijk moet je komen, samen weten we meer en ik vind het geweldig leuk om je weer eens te zien!”
.
Die avond kwamen ze elkaar op de parkeerplaats bij het huis al tegen. Het was echt een heel hartelijk weerzien. Kletsend liepen ze naar de voordeur, die Lisa al open deed voordat ze konden bellen. Ze had hen al gezien en gehoord, en was blij dat de beide dames zo vrolijk overkwamen en samen met haar aan de slag zouden gaan.
De kennismaking met Lisa en Sjaak verliep soepel, zo soepel zelfs, dat ze het gevoel hadden dat ze elkaar al jaren kenden.
Met een mok koffie gingen ze rond de computer zitten om de screenshots te laten zien. Lisa had niet in de gaten wat het met Ellen en Marieke deed, doordat ze zelf haar aandacht bij de screenshots had. Sjaak had wat dat betreft meer ruimte om de sfeer te peilen. Hij zag aan de beide vrouwen dat ze diep geraakt werden door wat ze zagen: aan hun lichaamshouding, aan de expressie op hun gezichten, de tranen in hun ogen, een hand die ze zo nu en dan voor hun mond sloegen.
“Het zijn maar vijf daders, maar ze zijn dus regelmatig langs geweest,” zei Lisa.
“En elke keer dat ze kwamen, maakten ze jouw leven zwaarder, verder kapot,” vulde Marieke aan. “Zulke gasten werken vanuit een zwarte duisternis, en brengen dat mee waar ze maar gaan. Ze hebben jou gebruikt om aan hun trekken te komen, lichamelijk, seksueel, maar ook wat betreft hun macht en hun rijkdom. En elke keer gebeurde dat vanuit duisternis, en elke keer heb jij daar een prijs voor moeten betalen. En dan bedoel ik dus niet alleen op het moment dat jij hun prostituee moest zijn, maar ook door alles er omheen. De hele sfeer in huis werd duisterder en dat heeft jou elke keer verder verwond. Ik ben zo blij voor je dat je op tijd hebt kunnen ontsnappen. Je zou steeds verder afgegleden zijn in je verwondingen en uiteindelijk zo kapot gegaan zijn, dat de kans groot zou zijn, dat je door je ex vermoord zou worden, omdat je niet meer bruikbaar zou zijn. Zover is het gelukkig niet gekomen! Uhm… ja, ik vraag het toch even… kenden jullie elkaar al in die tijd?”
Sjaak en Lisa schudde allebei hun hoofd, en Sjaak vertelde hoe het verlopen was: “Lisa kwam met haar ex hier logeren, in het pension. Wij als het personeel van het pension, wij voelden direct al dat Lisa niet op haar plek was bij Henk. Op dat moment beseften we nog niet hoe waar dat was, hoe ernstig de situatie was. Op de dag dat ze weer naar huis zouden gaan, probeerde Henk zich aan Margreet, die hier ook werkt en woont, te vergrijpen. Dat is hem niet gelukt, maar het was voor Lisa wel het moment waarop ze besefte dat ze eruit moest stappen.”
“Ja, nu of nooit, zo voelde het. Ik heb met hulp van een paar gasten en de partner van Margreet mijn spullen uit het huis gehaald, Henk is daarna naar huis gegaan. Ik heb toen Ellen benaderd over de echtscheiding. Helaas bleek Henk nog niet klaar te zijn met me. Hij kwam hierheen om me mee te nemen. Hij was zo dronken als een tor. Gelukkig hebben Sjaak en één van de gasten hem weg kunnen werken. En een paar dagen later hoorden we dat hij zelfmoord gepleegd had. Dat was voor mij een opluchting, ik hoefde niet meer bang voor hem te zijn. Later zijn Sjaak en ik naar dat huis gegaan, en heb ik alles wat met het misbruik te maken had, meegenomen. Alleen die papieren van de rituelen heb ik niet gevonden. Daar heb ik ook niet naar gezocht, omdat ik er geen idee van had dat die er waren.”
Marieke had aandachtig geluisterd. “En jullie beide dan, Sjaak en jij? Begrijp ik het goed dat jullie nu een stel vormen?”
Lisa glimlachte: “Ja, dat klopt. Ik realiseer me dat het allemaal ongelofelijk snel gegaan is. Ik was eerst voor nood op de zolder van het pension gaan wonen. Daardoor zagen we elkaar zo nu en dan nog. Ik had nooit aan Sjaak gedacht als mogelijke partner, ik denk gewoon doordat ik al getrouwd was. Maar een paar dagen nadat Henk vertrokken was, was er ineens zo’n diepe klik, zo’n connectie tussen onze zielen. Als door supersterke magneten werden we aan elkaar geklonken. Voor mij is het nog steeds één groot wonder!”
“Voor mij ook,” vulde Sjaak aan, “maar ik heb nooit een moment getwijfeld aan het feit dat wij echt bij elkaar horen, nooit spijt gehad dat Lisa al binnen een week bij me is ingetrokken. Ze hoort hier gewoon, dit is haar thuis. En mijn diepste verlangen is haar lief te hebben, haar te helpen in haar herstel, haar te beschermen waar ik dat kan. Simpeler gezegd: ik wil alles doen om haar tot bloei te laten komen, om haar te helpen te worden wie ze is.”
Marieke dacht even hardop: “Dit doet me denken aan een film, over kinderen met speciale gaven. Daar is een meisje bij die gevangen zit in pijn en verdriet, en die daarnaast een speciale gave heeft waarbij ze heel veel kracht heeft. Aan het eind komt ze vrij van de pijn en…”
“… en wordt ze een vuurvogel! Jane! Je bedoelt Jane, klopt dat?” Lisa straalde, en ging verder toen ze Marieke verrast zag knikken: “Ik voel me nog niet helemaal zo, ik denk dat ik nog door heel veel pijn en verdriet heen moet, maar ik voel al wel de kern ervan. Daardoor kan ik dit ook aan. Daardoor kon ik op die opnames van Henk alles bekijken wat ik nodig had, screenshots maken, en een overzicht en een soort dagboek. En daardoor kon ik alles ook in verhouding zien. Het was niet langer alleen mijn probleem. Het is het probleem van zoveel vrouwen en kinderen, die misbruikt en zelfs vermoord worden in allerlei rituelen, om de machtigen van deze aardbol nog machtiger te maken. Als de rechtszaak voorbij is, wil ik hier achter op het landgoed een huis voor vier vrouwen laten bouwen. Een veilige plek waar ze een woonkamer hebben om samen te komen, maar ook een eigen huisje er aan vast gekoppeld. Dus de mogelijkheid om zich terug te trekken, en de mogelijkheid om samen te zijn. Het is door dat vurige in me, dat ik het aan durf. Ik zou dit een paar maanden geleden nooit gekund hebben, maar nu wel. Ik ga ervoor, en ik hoop zo, dat jullie me allebei kunnen helpen. Dat jullie hierbij betrokken zijn geraakt, voelt niet als toevallig. Het is alsof er lijntjes getrokken werden van de één naar de ander… en het voelt goed! Maar voel je niet verplicht hoor!”
Lisa dronk het laatste beetje van haar lauw geworden koffie op. Sjaak zag het en bood aan om voor iedereen nog een keer koffie te zetten.
“Goed idee,” zei Lisa, “dan snijd ik de taart even aan. Denken jullie ondertussen maar even verder, of je er wat mee wilt…”
“Met die taart? O ja hoor, daar wil ik wel wat mee,” lachte Ellen. “Nee, grapje Lisa, ik begrijp je, het is voor jou belangrijk om te weten of we in dit project gaan stappen.” Ze knikte haar vriendelijk toe, voordat Lisa zich grijnzend omdraaide om naar de keuken te gaan.
Maak jouw eigen website met JouwWeb