April was nog maar net begonnen, toen de bouw van de Schuilplaats klaar was. Simon organiseerde buiten een feestje voor de familie en de bouwvakkers om al het werk dat ze voltooid hadden te vieren. Daarna namen de bouwvakkers afscheid, vrolijk nagezwaaid door de familie.

.

“Heerlijk dat we weer gewoon samen zijn,” vond Annerieke, “al kan ik niet anders zeggen dan dat je een geweldig stel bouwvakkers had ingehuurd.”

“Dat ben ik helemaal met je eens,” vulde Huib aan. “Het waren toffe gasten die rustig aan hard doorwerkten en voor een fijne sfeer zorgden.”

“En nu gaat het werk voor ons beginnen,” zei Lisa. “Sjaak en ik hebben de afgelopen weken nagedacht over de inrichting en op internet gezocht naar mogelijkheden en ideeën. Zullen we onze plannen vanavond tijdens de koffie met jullie delen?”

“Goed idee, ik ben benieuwd!” reageerde Annerieke, waarna ze borden begon te stapelen. Dat laatste leek een seintje voor de anderen. Iedereen kwam in beweging en hielp mee. Zodoende zag de tuin er een kwartier later weer opgeruimd uit en was de vaatwasser begonnen aan zijn overuren.

.

’s Avonds bij de koffie gaf Lisa aan iedereen een exemplaar van hun lijstje met ideeën.

“Ik heb het uitgetypt in de volgorde waarvan ik denk dat het handig is om het zo uit te voeren. Ik zal het vooreerst even puntsgewijs langslopen,” zei ze. “Daarna hoor ik graag van jullie of jullie nog ideeën hebben. Goed?” Ze keek de groep rond en zag dat iedereen haar bemoedigend toeknikte.

“Oké, daar gaan we dan!

We willen in alle kamers houten vloeren leggen.

Voor alle muren kiezen we afwasbaar behang, roomwit of iets wat daar op lijkt.

Aan Elly ga ik vragen of ze in de centrale woonkamer een muurschildering wil maken. Het behang van die muur moet dus ook glad genoeg zijn, geen ribbeltjes hebben, om er op te kunnen schilderen. We dachten aan een schilderij van een zee, niet helemaal rustig, maar ook niet al te ruw, met een horizon er achter die verwachting schept, hoop geeft.

Voor de woonkamers in de vier huisjes zou ik het prachtig vinden als daar een wat kleiner wandkleed komt te hangen. Zou jij die willen maken, Margreet?”

Ze zag dat Margreet knikte.

“Voor alle ramen hebben we gordijnen nodig waar je van buitenaf absoluut niet doorheen kunt gluren. Gordijnen in een zachte kleur, een pasteltint of zo.

Voor Huib heb ik een enorme bestelling, en ik hoop echt dat je daar tijd voor hebt… maar anders moet je het ook eerlijk zeggen hoor… Zoals je op de lijst ziet, heb ik het even onderverdeeld:

Voor alle woonkamers, vijf woonkamers, een koffietafel van het type als in ons huis, een eettafel, een wandmeubel en een keukenblok.

Voor alle vier slaapkamers een bed en een kledingkast.

Voor alle vier badkamers een klein kastje, en een plank voor boven de wasmachine.

Voor de centrale woonkamer een grote voorraadkast.

We hebben nagedacht over een televisie, een computer, laptop of tablet, en eerlijk gezegd zijn we daar nog niet helemaal uit. De keuze daarvan zal ook invloed hebben op de vorm van de wandmeubels, zowel in de huisjes als in de grote woonkamer. Misschien kunnen we daar later nog even over doordenken, wat het handigst is.

Voor onder de koffietafels willen we op zoek naar een gezellig kleed.

En dan de inboedel: wasmachine, koelkast, oventje, fornuis, servies en bestek, waterkoker, koffiezetapparaat, een stel weckpotten als voorraadpotten, matras, beddengoed, banken en misschien ook losse stoelen, stoelen bij de eethoek, inhoud voor de voorraadkast. Noem maar op, ik ben vast nog een heleboel vergeten!

Als binnen de belangrijkste dingen klaar zijn, gaat Sjaak met de tuinen aan de slag. Elk huisje krijgt een eigen tuin, met een veranda. Mag die ook op jouw lijstje Huib, die veranda?”

Huib grijnsde naar haar. “Komt allemaal goed, ik heb alleen nog geen idee wanneer ik het klaar kan hebben. Voelt wel drukkend eigenlijk, maar daar wil ik het straks nog even over hebben, want ik zie dat je nog een punt hebt.”

“Klopt, het laatste punt. Ik denk, dat Sjaak en ik al heel veel hebben bedacht, maar ik kan me voorstellen dat we van alles over het hoofd gezien hebben. Daarom willen we jullie vragen of jullie je ideeën via mail naar mij willen spuien. Ik wil per huis, en ook apart voor het centrale gedeelte, een overzicht maken, en jullie ideeën daaraan toevoegen. Nou, dat was ons overzicht. Huib, jij had al iets over de druk die je ervaarde. Vertel maar!!

“Dank u, mevrouw de voorzitter,” zei hij met een ondeugende grijns. “Als ik naar mijn lijst van opdrachten kijk, dan overweldigt me dat. Het eerste idee dat in me opkwam, was om per huis te gaan werken. Misschien kun je de inkopen van behang, vloeren, gordijnen en al dat soort dingen al wel meteen voor alle huisjes tegelijk doen, maar ik zou willen voorstellen om eerst de centrale ruimte en het eerste huisje klaar te maken. Dat zou voor mij de druk er een beetje af halen. En daarnaast wil ik graag van je weten of je wilt dat ik hetzelfde hout ga gebruiken waar ik het meest mee werk.”

“Op die laatste opmerking: ja graag! Het is lekker licht. En over de volgorde van werken… Ik denk dat dat een heel goed idee is, niet alleen voor jou, maar voor ons allemaal.”

Margreet stak haar hand op: “Wie gaan er allemaal nog meer mee helpen? Ik neem aan dat Huib niet in de huizen aan de slag kan, omdat hij in de werkschuur meer dan genoeg werk heeft. Ikzelf zal best veel uren nodig hebben voor die vier wandkleedjes. Daarnaast moet het pension verder draaien, daar heeft Annerieke aardig wat uren haar handen vol aan, en ikzelf ook… Hoeveel mensen hebben we er voor nodig? Moeten we er mensen van buitenaf bij vragen?”

Sjaak ging op haar vraag in: “Ik denk dat het inderdaad goed is dat jullie drieën je in principe concentreren op de meubels, de wandkleedjes en het pension. Simon heeft aangeboden in de avonduren en de weekenden te helpen. En ikzelf heb naast mijn dagelijkse werk als tuinman, zeker mogelijkheid om in de Schuilplaats aan de slag te gaan. Lisa en ik denken eraan om samen die vloer te leggen en de muren te behangen. Voor de gordijnen hebben we al wel ons oog op de juiste stoffen laten vallen, maar ze moeten na aankoop nog genaaid worden.” Sjaak keek de kring rond. “Iemand een idee?”

Annerieke stelde voor om het aan Janny vragen. “Ik heb geen idee of ze het kan, maar ik moest direct aan haar denken toen jij het vroeg. En verder kreeg ik Alexander net in gedachten. Hij had al aangeboden om te helpen met verhuizen, maar ook met hand-en-spandiensten.”

Lisa knikte en schreef de beide naam op haar lijst. “Ik zal Alexander straks bellen om te vragen of hij mee kan helpen. En ik zal in verband met de gordijnen zorgen dat de maten van alle ramen beschikbaar zullen zijn. Annerieke, wil jij Janny bellen en me laten weten of ze dat naaiwerk ziet zitten?”

“Prima, zal ik Elly ook bellen voor die muurschildering?” vroeg Annerieke.

“Graag, ik denk dat we er slim aan doen om eerst in het centrale deel de vloer te leggen en te behangen, dan zou Elly daarna aan de slag kunnen, als ze dat wil en er zelf ook de tijd voor heeft. Als die planning lukt, kunnen wij terwijl zij schildert in het eerste huisje aan de slag.”

.

Zo ging hun overleg nog een poosje door. Ze waren dankbaar dat ze elkaar dagelijks zouden zien en spreken, zodat ze over alles de vinger aan de pols konden houden. Maar als basis spraken ze af, dat Lisa elke keer als er een aanvulling of verandering op de lijst kwam, ze die via email zou doorsturen naar iedereen, zodat het voor iedereen overzichtelijk zou blijven.

Naar hoofdstuk 236. Houten vloer, behang en gordijnen

Of naar de Inhoudsopgave