Zondagmorgen was als de andere ochtenden: na het ontbijt aan de slag op de etage van de gasten. Margreet verzamelde alle wasgoed en bracht dat naar beneden. Zo, dan waren de wasmachines wel weer even zoet! Neuriënd ging ze weer naar boven.
In een emmer maakte ze een sopje en deed er een vaatdoek in. De stofzuiger zette ze klaar op de overloop, met de stekker alvast in het stopcontact.
Stuk voor stuk ging ze de gastenkamers langs om haar werk te doen. Ze verzorgde de Hortensia’s, leegde prullenbakjes, haalde de vochtige vaatdoek door de wastafel en over plekken waarvan ze zag dat ze vuil geworden waren. Tot slot ging ze er vluchtig met de stofzuiger doorheen. Het was altijd maar een kleine klus, maar daarna zag alles er weer pico bello uit.
Ze wilde net aan de tweede kamer beginnen, toen Lisa naar boven kwam. Ze groette Margreet en bleef even kijken. “Vind je het goed als ik die stofzuiger voor mijn rekening neem. Samen zijn we er nog sneller doorheen.”
Margreet grinnikte: “Is stofzuigen een hobby van je?”
Lisa schoot in de lach en schudde haar hoofd: “Nee, dat niet, maar ik zou het wel leuk vinden om samen met jou op te werken. En ik zag hoe je het stofzuigen vluchtig deed, met de Franse slag, en dat bedoel ik niet veroordelend hoor, het is geen kritiek, het is gewoon handig. Als je dit elke ochtend doet, kan het nooit echt vuil worden. Doe je onder het bed altijd alleen als er nieuwe gasten komen?”
Margreet knikte bevestigend: “Ja, en zelfs dan vraag ik me af waar ik het voor doe, het lijkt niet echt nodig, maar je weet dan wel zeker dat het echt in orde is. En dat is fijn naar de gasten toe.”
Ze stond stil bij de deur van de enige kamer die nu nog leeg was. “Morgen komen mijn ouders voor een midweek, hier in deze kamer, maar die is al klaar, laten we maar naar de volgende gaan.”
Lisa keek haar fronsend aan: “Ik wilde zeggen dat het leuk voor je was, dat ze komen, maar ik krijg de indruk dat je het zelf helemaal niet leuk vindt.”
“Dat heb je goed gezien, ik vind het zelfs vreselijk. Blijf maar een beetje uit hun buurt Lisa, ze zijn op z’n zachtst gezegd neerbuigend, veroordelend, controlerend en alles wat je maar van dat soort kunt bedenken. Dus nee, ik kijk er niet naar uit, ik zie er eerder tegenop. Ze komen morgenmiddag als wij samen de hort op zijn. Ik vind het sowieso al leuk om er samen met jou op uit te gaan, vooral naar die winkel, maar dit maakt het nog beter! Ik hoef me niet verplicht te voelen om erbij te zijn als ze hier aan komen. Ik hoop dat Annerieke goed bestand is tegen hun negativiteit! Weet je dat Anton en Joke speciaal vanwege mijn ouders deze week extra blijven? Gewoon om er voor ons te zijn, als een muur tegen de negativiteit…”
“Wat een top-vrienden zeg, echt geweldig!” vond Lisa. “Ik hoop dat je je ouders veel kunt ontlopen.”
“Dat ga ik zeker proberen, maar ik ga hen aan de andere kant niet ontvluchten. Ik wil mezelf en hen laten zien, dat ik er tegen kan.” Margreet schoot in de lach om zichzelf. “De grap is dat ik nog geen idee heb of ik er daadwerkelijk tegen kan!”
Lisa lachte met haar mee, maar gaf toen een ruk aan de stofzuiger. “Kom op meid, het komt wel goed, maar laten we nu aan het werk gaan, anders zijn we niet klaar als de gasten boven komen.”
Toen alle kamers klaar waren, liep Lisa met Margreet mee om te kijken wat er verder nog moest gebeuren. Margreet checkte in de badkamers hoeveel schone handdoeken en washandjes ze nodig had. Ze opende de linnenkast op de overloop om ze daar uit te halen en de voorraad aan te vullen. Ze slaakte een verraste kreet: “Lisa, moet je ruiken! Die handdoeken ruiken nu al naar Lavendel!” Ze hield haar de stapel voor en Lisa rook. “Ow echt zeg, heerlijk! En wat snel!” Ze snoof de geur nog eens diep op en liep toen naar de kastdeur. “Wat heb je dit slim gedaan. Aan de deur is alle ruimte doordat die planken iets naar achteren liggen.”
“Dat was mij de eerste keer al opgevallen, en toen ik dat plan kreeg om deze bosjes erin te hangen, wist ik meteen dat ik ze aan de deur moest hangen. Nou, dit plan werkt dus in elk geval prima. En van Cees en Sita kreeg ik gisteravond al de complimenten over de bloemen in hun vensterbank. Echt bemoedigend allemaal!”
Ze verdeelden de handdoeken en washandjes over de badkamers, hingen nieuwe gastendoekjes op bij de toiletten en maakten in elke badkamer het toilet, het bad en de wastafel schoon. Tot slot haalden ze een dweil over de vloer.
“Klaar! Bedankt voor je hulp Lisa! Ik vond het gezellig om het samen te doen, maar voel je nergens toe verplicht de komende dagen, het is per slot van rekening mijn werk.”
“Ik zal het per dag bekijken, ik vond het ook gezellig! Kan ik je verder nog ergens mee helpen?”
“Nee, ik ben klaar voor dit moment. Na de koffie kan ik de was pas ophangen. Ik ga tot de koffie naar huis, lekker breien aan mijn vest. Ik ben al met het tweede voorpand bezig. Daarna moet ik gaan uitvinden hoe ik de mouwen moet doen. Ik heb het wel vaker gedaan hoor, maar dan altijd vanaf een bestaand patroon. Ik weet ongeveer hoe het patroon van een mouw er uit ziet, maar ik heb nog geen idee hoe ik de steken over de naalden moet verdelen, waar ik moet meerderen en minderen, en hoeveel… Misschien kom ik er vandaag aan toe om dat patroon te tekenen en de verhoudingen uit te rekenen. Ik weet nog van die keer dat ik het rugpand ging tekenen en uitrekenen. Vreselijk Lisa, ik kreeg het amper voor elkaar. Ik kreeg zo’n enorme spanning in mijn hoofd en leek alle overzicht te verliezen. Annerieke zat bij me. Dat was bijzonder, ze zei niet veel, gaf alleen een tip als ik er echt niet uit kwam. Na een poosje werd de spanning minder en kreeg ik het voor elkaar om de beschrijving in elkaar te zetten. Volgens Annerieke had die spanning te maken met een stuk emotioneel herstel. Ze stelde me gerust, ik weet nu dat ik niet bang hoef te zijn voor zo’n heftige reactie in mijn lichaam, het hoort bij de genezing van emotionele wonden. Dan weet je dat vast, als je een keer overhoop gaat… het gaat over, echt waar! En als je op zo’n moment voelt dat je er iemand van ons bij wilt hebben, kom dan of bel ons alsjeblieft! We helpen je er graag doorheen!”
“Zal ik doen! Annerieke zei ook al zo iets, blijkbaar heb ik echt wat te verwachten! Gisteravond gebeurde dat al even. Ik ging even behoorlijk overhoop. Toen het ergste voorbij was, pakte ik mijn viool en speelde ik mijn pijn er uit. Dat hielp best wel. Na de koffie ben ik gaan lezen. Ik heb een serie van drie boeken meegenomen. Joh, na een paar bladzijden zat ik al zo in het verhaal, dat ik er maar moeilijk kon stoppen met lezen. Dus ik ga nu even verder met dat boek. Succes met je breiwerk Margreet!”
“Dank je! En jij veel plezier met lezen!”
Maak jouw eigen website met JouwWeb