Een paar dagen later reden Sjaak en Lisa in de pick-up naar een tuincentrum. Ze keken er rustig rond, vonden de planten die ze zochten, en vulde hun voorraad aan met nog wat andere planten. Lisa ontdekte dat alle planten een kaartje hadden waarop onder andere een foto van de bloemen stond. Ze vond dat geweldig, omdat ze daardoor een indruk kreeg van hoe het er uit zou gaan zien. Soms wees ze een plant aan die haar leuk leek, maar die volgens Sjaak nog niet geschikt was om nu al te planten. Hij schreef dan de naam even in zijn mobiel, zodat ze die in maart of april erbij zouden kunnen halen.

Voor de vruchtenstruiken was het eigenlijk ook nog best vroeg, maar omdat er de komende twee weken prima temperaturen verwacht werden, besloten ze die al wel mee te nemen.

“Als het nog gaat vriezen, gooi ik er wel een plastic zak omheen om ze te beschermen,” legde Sjaak aan Lisa uit.

Lisa kende het systeem, had het wel eens in andere tuinen gezien. “Helpt dat nou echt? Houdt dat de kou buiten?”

“Niet alles natuurlijk, maar in elk geval hebben ze dan geen last van de ijskoude wind en lopen ze minder risico om het te begeven.”

Lisa bleef staan bij een vogelhuisje. “Het is nu niet zo nodig, maar zou dat niet leuk zijn voor de winter?”

Sjaak glimlachte naar haar. “Vogels zitten graag in struiken en bomen, en die hebben we straks genoeg. Vetbolletjes en netjes met zaden kunnen we daar prima in hangen, en als het volgende winter erg gaat vriezen, is een standaard waar we een bakje water op kunnen zetten, zo gemaakt. Als het bijna winter is, kunnen we Huib wel vragen of hij die voor ons wil maken.”

Lisa zag het voor zich, en vroeg zich af hoe ze meer vogels zouden kunnen lokken. Ze pakte een zakje gemengd vogelzaad van een schap: “Als we dit nou ook eens zaaien, misschien op een apart gedeelte van de tuin, zouden er dan meer vogels komen?”

“Ja, vooral mussen, meesjes en roodborstjes, al die kleine flierefluiters, net als die wildtuin die we al hebben. Ik had al met het idee lopen spelen, om nog zo’n wildtuin aan te gaan leggen, een beetje aan de rand van het landgoed. Misschien is het nog leuker om een paar van zulke tuintjes aan te leggen, net zoals ik door de leuke ideeën van Tanja en Nancy van plan ben om nog een paar perkjes in het landschap te maken, met paadjes er tussendoor, misschien ook daar een paar pergola’s. Aan de andere kant denk ik dat die wildtuintjes dan te veel gaan overheersen, doordat het zaad zich verspreid.”

“Het lijkt me leuk, zulke perkjes, alsof ze speels vanuit de lucht daar neergevallen zijn.”

Sjaak schoot in de lach: “Ik zie het voor me, dan vliegt er een helikopter over het landgoed en laat de boel naar beneden vallen! Zullen we eens samen naar mijn schets kijken, de schets die ik voor het hele landgoed had gemaakt? Hij is nog nauwelijks ingevuld, dus we kunnen er nog alle kanten mee op!”

Lisa straalde: “Ik heb geen verstand van de mogelijkheden van verschillende planten, maar het lijkt me ontzettend leuk om zo’n schets te maken. Zullen we er ook een paar appelbomen en perenbomen in zetten?”

Sjaak trok haar tegen zich aan: “Lieske, ik geniet van jou, van jouw enthousiasme. Het is heerlijk om hier samen mee bezig te zijn. Lijkt het je ook leuk om in de aarde te wroeten en mee te helpen om al die planten in de grond te krijgen?”

Lisa keek naar de beide karren die al bomvol stonden. “Ik heb geen idee, of wel… ik denk dat ik het niet leuk zou vinden om elke dag in de tuin te werken, maar zo nu en dan eens meehelpen, dat lijkt me wel fijn. Ik ben graag een poosje in de buitenlucht, en ik ben niet bang om mijn handen vies te maken. Ja, ik heb het gevoel dat ik het leuk zal vinden om het er zo nu en dan bij te doen, maar niet zoals jij dat het mijn beroep zou worden of zo. Maar als je met deze planten aan de slag gaat, ga ik je zeker helpen. Dan moet je me wel vertellen waar ze ongeveer moeten komen, goed?”

“Dat is niet moeilijk. Ik zet de planten straks met pot en al op de plek waar ik denk dat ze moeten komen, bekijk het dan van een afstand, schat in of ze voldoende ruimte zullen hebben om te groeien en dan ga ik ze stuk voor stuk in de aarde zetten. We gaan gewoon samen op werken, dan krijg je het zo in de vingers!”

“Net zoals we het vanmorgen over opvoeden hadden, dat het meer samenleven en samenwerken zou moeten zijn. Ik hoop dat wij ook kinderen gaan krijgen.”

Sjaak knuffelde haar even: “Geduld meiske, niets forceren. Eerst heb jij voldoende herstel nodig om echt van ons liefdesspel te kunnen genieten. En dan merken we daarna vanzelf wel of je zwanger wordt.”

Lisa keek hem nadenkend aan: “Ja… je hebt wel gelijk. Alleen… als ik Margreet bezig zie met haar wikkelrokken, de voorbereidingen voor hun kinderkamer, en als ik haar hoor praten over allerlei dingen die met de baby te maken hebben, dan begint het bij mij ook wel eens te kriebelen.”

“Zelfs ik heb daar last van. Ik heb je in gedachten al een keer in zo’n soort rok gezien, met een iets bollend buikje. Het stond je goed, dan weet je dat alvast,” lachte hij. “En verder moeten we maar afwachten.”

Al pratend waren ze richting de kassa gelopen. Ze maakten een praatje met de verkoopster, die Sjaak al wel kende van zijn steeds terugkerende bezoekjes aan het tuincentrum. Ze rekenden af, en brachten de planten naar de pick-up.

Bij hun huis laadden ze de planten die voor henzelf bedoeld waren, uit en reden vervolgens naar het huis van Huib en Margreet, waar ze de planten ook bij elkaar in hun tuin zetten. Ze zagen dat Margreet door het raam van de hobbykamer keek en haar duim opstak. Lisa en Sjaak zwaaiden naar haar en brachten de pick-up terug naar zijn eigen parkeerplek.

Sjaak keek op zijn horloge: “Wat een timing, Annerieke heeft de koffie al zo’n beetje klaar. Zullen we eerst maar naar haar keuken gaan en daarna in de tuinen aan de slag gaan?”

Margreet kwam kort na hen binnen vallen, helemaal blij: “Ik heb net even die planten van dichtbij bekeken, de kaartjes die er aan zaten. Die tuin wordt een feest!”

Lisa deed kort verslag van de dingen die ze net geleerd had van Sjaak. Ze vertelde over de vruchtenstruiken, hoe Sjaak ze zou beschermen als het toch nog zou gaan vriezen, over hoe Sjaak gewend was de planten hun juiste plekje te geven in de tuin.

“We gaan er na de koffie mee beginnen!”

Huib zag haar enthousiasme en glimlachte: “Volgens mij heb jij er zin in!”

“O ja, zeker weten! En we gaan ook een schets maken van het hele landschap. Sjaak heeft met Tanja en Nancy plannen gemaakt voor meer perkjes, en nog een wildtuintje van vogelzaad, zodat er meer vogeltjes in de tuin komen. En ik hoop dat we ook ergens een paar appelbomen en perenbomen kunnen zetten. Er is ruimte genoeg, toch? Lijkt je dat wat Annerieke?”

“Het lijkt me heerlijk! Bij mijn moestuin heb ik ook wel een appelboom en een perenboom en wat struiken voor fijn zomerfruit, maar er komen meer mensen op ons terrein, de vrouwen in het opvanghuis, en misschien wel meerdere kinderen. En fruit dat niet zo van de bomen en struiken gegeten wordt, is heerlijk voor mijn taarten. Dus mijn toestemming heb je!”

.

Even later zetten Sjaak en Lisa samen de planten op de aarde bij het huis van Huib en Margreet. Samen keken ze van een afstand. Margreet kwam bij hen staan en vroeg aan Sjaak of het ook mogelijk was om het fruitgedeelte aan de andere kant te plaatsen.

“Dat kan prima, daar komt ook volop zon,” dacht Sjaak, “dan heb je echt zo’n fruittuin apart. Vind je dat leuker?”

“Ja, ik denk het wel,” zei Margreet.

“Dat lijkt mij ook fijner,” bedacht Lisa, “het lijkt wel leuk om alles door elkaar heen te zetten, maar ik denk dat ik het ook prettiger vindt als dat fruitgedeelte apart komt.”

“Dan doen we dat!” zei Sjaak, “ik kan jullie gevoel daarover wel volgen!”

Ze pakten de bramen- en frambozenstruiken en zetten ze aan de andere kant.

“En kan er dan hier een heuveltje komen met wat aardbeienplanten?”

Sjaak schoot in de lach: “Wat heb je toch met dat heuveltje? Waarom wil je een heuveltje? Omdat je er dan beter bij kunt?”

“Welnee, ik zag het laatst gewoon voor me, toen Lisa het idee opperde. Het zag er echt leuk uit. Het hoeft niet groot en hoog te zijn hoor, gewoon een paar zakken tuinaarde, meer niet.”

“Helemaal goed, dames, jullie krijgen je aardbeienheuveltje!”

.

Aan het begin van de middag stonden alle struiken in beide tuinen op hun plek. Lisa had op aanwijzing van Sjaak veel water gegoten in de putten die ze gegraven hadden. Daarna hadden ze de struiken in de waterputjes laten zakken en de aarde er omheen aangedrukt. Toen ze allemaal hun plek hadden gekregen, had Sjaak ze nog een keer met de tuinslang gesproeid.

“Zo, die arme wortels moeten nog wennen aan hun nieuwe plek. Met die plens water zal hun dat gemakkelijker af gaan!”

Samen bekeken ze het resultaat van hun werk en waren meer dan tevreden.

“Ik kan de bloemen en de bloesem er wel uit kijken!” zei Lisa, terwijl ze de meeste aarde van haar handen af sloeg tegen de overall die ze van Sjaak had geleend. Die overall was haar wat te groot, maar ze had daar geen moeite mee gehad. Het zat juist wel lekker, een beetje ruim.

“Wat is het super praktisch dat je destijds een bijkeuken erbij hebt laten bouwen, met een wasbak,” zei Lisa toen ze weer binnen waren en ze haar nagels en vingers met een nagelborsteltje zo schoon mogelijk boende.”

Sjaak grinnikte: “Je bent al net als ik. Ik heb geleerd om met werkhandschoenen te werken, maar die gebruik ik eigenlijk alleen als een plant dorens heeft.”

“Het is toch heerlijk om met je blote handen in de aarde te wroeten!” vond Lisa. “Ik zal mijn nagels alleen niet lang kunnen laten groeien. Wat een geluk dat ik daar toch al niet van houd!”

Naar hoofdstuk 231. Voorbereidingen voor de baby

Of naar de Inhoudsopgave