Die avond kwam dezelfde groep mensen als dinsdag weer bij elkaar, nu om de film ‘The Matrix’ te bekijken. Simon kroop op de bank tegen Annerieke aan, legde zijn arm om haar schouders en liet zijn vingers met haar krullen spelen. Ze genoot ervan, van dat simpele gebaar.

Huib vertelde heel globaal waar de film over zou gaan: over Neo, die er bewust voor kiest om vanuit het systeem van de hem bekende wereld in het onbekende van de echte wereld te stappen. Vervolgens klikte Huib op het Play-driehoekje en startte zo de film. Iedereen wachtte af…

De film was pittig, moeilijker te bevatten dan de vorige, en vooral spannender. Er waren snelle flitsen en een heleboel onbekende situaties die de kijkers moesten verwerken. Toch bleef iedereen aandachtig en geboeid kijken.

Na afloop bleek, dat iedereen de grondgedachte had gepakt. In de gesprekken deelden ze allerlei dingen die hen opgevallen waren, die ze leuk gevonden hadden, of juist niet begrepen hadden. Al pratend hielpen ze elkaar verder op weg. Het verraste Huib, dat hij zelf geen uitleg hoefde te geven. Hij mengde zich tussen de gasten en vond het fijn om her en der te horen hoe de film was aangeslagen. Deze mensen hadden de komende dagen weer iets om over na te denken, om dieper te gaan.

.

Simon liep met Annerieke mee terug richting haar huis.

“Kom je nog even binnen?” nodigde ze hem uit en hield de deur wagenwijd voor hem open.

Simon glimlachte: “Ik hoopte al dat je dat zou vragen. Nu we besloten hebben samen verder te gaan, is afscheid nemen moeilijker geworden.”

“Net wat ik dacht,” zei Annerieke. Ze hadden geen zin meer in drinken, maar wel zin om nog even tegen elkaar te zitten en te praten over de film. Het praten ging langzaam over in liefkozen, in strelen, kussen. En het vuur, dat sowieso al aardig brandde, laaide verder op.

“Simon… Simon, ik durf het haast niet te vragen…”

“Mag ik het proberen te vragen dan?” vroeg Simon met een ondeugende lach.

Annerieke keek hem vragend aan: “Wat dan?”

“Mat ik bij je blijven slapen?”

Annerieke’s mond viel open van verbazing.

Simon schrok er van: “Vraag ik te veel? Ga ik te snel? Ja he, het is veel te snel, ik gun je niet eens tijd om aan me te wennen! Sorry Anne, ik zal mezelf een beetje proberen in te houden.”

Annerieke schoot in de lach, had pretlichtjes in haar ogen: “Simon, zal ik heel eerlijk met je zijn? Ik had je hetzelfde willen vragen, ik bedoel, of jij wilde blijven vannacht… Daarom was ik zo verbaasd!”

Simons volle lach galmde door de kamer. “Dat meen je niet! Dus het gaat je niet te snel?”

“Nee lieverd, ga alsjeblieft niet proberen je in te houden, wees gewoon eerlijk met wat je voelt. Ik zal de deuren even afsluiten, zullen we dan naar boven gaan?”

Even later liepen ze de trap op. Annerieke merkte dat ze er naar verlangde om met Simon samen te zijn, maar dat ze zich er ook wel wat verlegen onder voelde. Ze bedacht, en benoemde dat ook, dat ze gewend was om voor het slapen te douchen.

Simon vond dat ook het prettigst, lekker fris tussen de lakens. Hij nam haar in zijn armen en vroeg: “Ga jij eerst? Dan wacht ik hier wel even op je.”

Annerieke keek hem nadenkend aan. Ze was verbaasd over zichzelf, dat ze eigenlijk het liefst meteen samen met Simon zou willen douchen. Maar uit zijn opmerking maakte ze op, dat hij daar nog niet aan toe was.

Ze knikte naar Simon: “Goed, maar… ik kleed me altijd hier uit, vind je dat niet vervelend? Ik kan me ook in de badkamer uitkleden hoor.”

Simon trok haar tegen zich aan en keek haar diep in haar ogen: “Ik weet volgens mij nog iets beters, als jij het goed vindt... Ik kan jou wel helpen uitkleden.”

Annerieke’s wenkbrauwen sprongen omhoog van pure verrassing: “Meen je dat? Dat vind ik wel spannend, maar… ja, het lijkt me geweldig, doe maar!”

Tranen van ontroering schoten in Simons ogen. Terwijl hij fluisterde: “Anne, mijn lieve Anne…” streelde hij haar rug en trok toen haar trui uit. “Mijn mooie Anne!” Hij maakte met trillende vingers haar spijkerbroek los en schoof hem naar beneden. Annerieke stapte er uit. Ze voelde zich een jonge onervaren vrouw, verlangend, maar ook gespannen, niet wetend wat er komen zou.

Er schoot een gedachte door haar heen, of ze echt niet te snel gingen. En een gedachte over hoe Simon het zou ervaren, vanwege zijn verleden met prostituees. Of zou hij alleen haar zien, zou het dat kunnen scheiden van elkaar?

Ze merkte dat hij, zittend op zijn hurken met haar spijkerbroek naast zich, haar zat aan te kijken. “Gaat het Anne? Gaat het wel goed?”

Ze knikte: “Ja, jawel, het gaat goed, alleen wat stemmetjes in mijn hoofd.”

“Stemmetjes over jezelf of over mij?”

Ze bloosde: “Over jou…”

Simon kwam overeind: “Over mijn verleden?”

“Ja, ik vroeg me af wat het met je deed, of dit met mij anders voor je was dan toen met die andere dames…”

Ze liet haar hoofd een beetje zakken, het voelde een beetje beschamend dat ze hier over na dacht, maar ze bleef hem ondertussen wel aankijken.

“Dat kan ik me zo voorstellen, Anne, dat zijn heel begrijpelijke gedachten. Toen ik tijdens de afgelopen uren over jou dacht, over jou liefhebben, lichamelijk… dan kwamen die zelfde gedachten bij me boven, en dan voelde ik me onzeker, soms zelfs angstig. Maar nu, ik ben zo blij Anne, het verschil is zo groot, het is zo anders met jou. Gewoon omdat mijn hart naar jou uitgaat, en zoiets heb ik nooit eerder ervaren.”

Hij trok haar tegen zich aan. Ze voelde hoe er even een rilling door zijn lichaam ging. Hij streelde haar over het shirt dat ze als hemd droeg en legde zijn handen op haar billen.

“Als ik iets doe wat je niet prettig vind, zeg je het dan alsjeblieft?” vroeg hij haar. “Wat ik nu doe met mijn handen, vind je dat wel fijn?” Hij streelde haar billen. Annerieke legde haar hoofd op zijn schouder, kuste hem onder zijn oor: “Ja, heerlijk!” en liet hem een poosje begaan. Toen duwde ze zich iets van hem af en begon de knoopjes van zijn blouse los te maken, terwijl ze hem aankeek. Hij liet zijn handen op haar heupen rusten en genoot van de rust waarmee ze zijn blouse opende.

Hij liet de blouse van zijn armen glijden. Nu was het Annerieke die het initiatief nam om te omhelzen. Ze streelde zijn rug, op zijn hemd, trok zijn hemd los uit zijn broek en kroop er met haar handen onder.

Zo, stapje voor stapje elkaar verkennend en liefkozend, gingen ze verder, kleedden ze elkaar uit, en stapten alsnog samen de douchecabine in. Ze zeepten elkaar in en douchten in een liefdevolle omhelzing.

Simon genoot van de aanblik van zijn lieve vrouw, hij genoot zo intens, dat hij schaamte voelde opkomen.

“Anne, ik sta je maar aan te gapen, maar je bent ook zo mooi, zo ongelofelijk mooi. Je kent mijn verleden, maar weet je dat dit voelt alsof ik voor het eerst van mijn leven een naakte vrouw zie? Jouw rondingen, jouw hele lichaam, maar vooral je borsten… Ik hoop dat je het niet erg vindt, maar ik kan er wel uren naar kijken! Zo mooi, niet groot, niet klein, maar zo fijntjes. Mag ik?”

Terwijl Simon zijn handen in haar zij langzaam omhoog liet gaan, knikte Annerieke. Hij ging verder, streelde de zijkanten van haar borsten en was verrast door de zachtheid ervan.

Het flitste even door hem heen: bij geen enkele prostituee had hij hier aandacht aan gegeven, nooit had hij dit gevoeld. Hij was alleen bezig geweest met zijn eigen bevrediging.

En nu, nu wilde hij het totaal anders, hij wilde Annerieke kennen, helemaal, ook lichamelijk, en hij wilde alles doen om haar zijn liefde te uiten en haar te bevredigen.

Ineens keek hij naar haar op: “Gekke vraag, komt zomaar in me op… Heb jij Huib borstvoeding gegeven?”

Annerieke schoot in de lach om deze totaal onverwachte vraag. “Ja, bijna twee jaar lang zelfs, hij kon er niet van los komen!”

“Dekselse jongen,” gromde Simon quasi-verontwaardigd, “maar ik kan hem geen ongelijk geven, ik durf nauwelijks verder te gaan, bang dat ik er ook niet meer van los zal komen!”

Langzaam schoof hij zijn handen verder, tot ze haar tepelhof bedekten. “Verken maar, ontdek maar…” moedigde Annerieke hem aan. Hij bewoog zijn handen strelend over haar borsten, over de zachte bollingen en over haar tepels. Hij was verrast door de kronkelende reactie van haar lichaam. Hij ging met zijn duimen naar haar tepels en streelde ze door er rondjes over te draaien.

“Zijn dit de veroorzakers van jouw gekronkel?” vroeg hij haar ondeugend, zich er heel erg van bewust dat hij eigenlijk niets wist van het vrouwelijk lichaam, niets wist van wat voor een vrouw prettig was.

Annerieke hijgde, was niet goed meer in staat om zijn vraag met woorden te antwoorden, maar knikte.

Simon voelde een verlangen in zich opkomen, om haar borst, en vooral haar tepel te proeven, met zijn mond te liefkozen. Hij vond het lastig om te vragen, en durfde het ook niet zomaar te doen. Hij begon haar hals te kussen, terwijl hij haar aan de zijkanten van haar borsten vast hield. Zijn mond vond al kussend en likkend de weg naar beneden, tussen haar borsten door. Het viel hem op hoe ze direct reageerde, hoe ze zich iets draaide, zodat zijn mond op de bolling van haar borst belandde. Hij beschouwde het als antwoord op de vraag die hij niet had durven stellen en kuste haar borst. Hij likte aan haar tepel wat haar een verrukt “Oohhhh” ontlokte.

Hij ging verder, nam haar borst in zijn mond en zoog er zachtjes aan. Haar reactie was intens, door haar hele lichaam. Hij knabbelde zachtjes aan haar tepel, trok er even aan met zijn lippen.

“Simon, Simon, ik kom bijna klaar, kom maar in me!”

Ondanks dat zijn penis stijf was, was hij zich nauwelijks bewust geweest van het verlangen dat in hem broeide en wat zij nu in hem wakker riep. Maar iets in hem zei hem nog even te wachten.

“Nog even,” fluisterde hij. Hij liefkoosde haar borsten, concentreerde zich met zijn mond en een duim op haar tepels en bracht haar bijna tot een hoogtepunt. Datzelfde ‘iets’ riep hem ineens terug, om er even mee te stoppen. Hij liet haar borsten los, streelde haar rug, haar zij, haar heupen.

Annerieke kreunde: “Waarom stop je? Ik was er bijna! Wil je niet in me komen?”

“O jazeker wel, ik ga straks zeker in je komen, wacht maar af. Anne-lief, ik probeer die stem diep van binnen te volgen. Ik heb wat ik tot nu toe gedaan heb, nog nooit eerder gedaan. Alles is nieuw, en zo heerlijk. Ik zal die stem blijven volgen en in je komen als het daar de tijd voor is.”

Hij streelde haar huid, zakte door zijn knieën en kuste haar buik. Ze kronkelde als een slang heen en weer en naar voren tegen hem aan. Hij kuste haar schaambeen terwijl hij met zijn ene hand haar been van beneden naar boven streelde, tergend langzaam. Toen hij halverwege haar dijbeen was, kwam hij weer iets overeind, pakte met zijn andere hand haar borst en begon haar van verlangen uitgestrekte, stijve tepel weer te liefkozen. Op dat moment legde hij zijn hand op haar schaamlippen. Ze reageerde, kronkelend op zijn geplaag bij haar tepel, en duwend met haar schaamstreek tegen zijn hand, hem uitnodigend om te komen. Maar nog steeds deed hij dat niet.

Hij liet zijn wijsvinger over haar schaamlippen gaan, een paar rondjes. Ze deed haar benen wat verder wijd, in een wanhopige verlangen dat hij nou eindelijk eens zou komen. Maar nog steeds deed hij dat niet.

Wel liet hij zijn wijsvinger een klein stukje bij haar naar binnen gaan, voelde hoe kletsnat ze daar was. Zijn vinger nam van het vocht mee naar voren, naar de plek waar zijn innerlijke stem hem heen dreef. Hij had werkelijk geen idee waarom, waartoe… maar kwam daar direct achter toen hij bij het voorste puntje, haar clitoris kwam. Ze slaakte een gilletje, riep zijn naam en begon heftiger te kronkelen, te schokken, terwijl ze houvast zocht in zijn haren, in zijn nek.

Dit was het dus, dit was hoe een vrouw klaar kon komen, zo intens, zo heftig. Hij ging nog even door met het strelen van haar puntje, dat al snel gereageerd had door wat groter te worden.

Hij grinnikte in zichzelf, zulke kleine puntjes, haar tepels en haar clitoris, die zo hun verlangen lieten zien en voelen en die zulke heftige reacties konden oproepen.

Hij liet Annerieke’s gevoeligste plekjes los, gaf haar even gelegenheid om tot rust te komen. Hij zag haar met grote, donkere ogen wazig naar hem kijken. Hij kuste haar op haar mond, eerst zachtjes, maar door haar vurige reactie, kuste hij ook vuriger. Hun tongen zochten elkaar, terwijl ze met haar onderlichaam tegen zijn stijve duwde. Nu was het zijn beurt om te kreunen, te kreunen door het laaiende vuur dat ze hiermee ontstak. Hij besloot haar eerst weer te prikkelen, omdat hij ergens diep van binnen zeker wist, dat ze allebei het meeste genot zouden ervaren als hij bij haar naar binnen zou gaan op het moment dat ze haar hoogtepunt bereikte. Hij masseerde haar borsten, kneedde ze en pakte onverwacht met duim en wijsvinger haar beide tepels, trok er aan en draaide ze heen en weer tussen zijn duim en wijsvinger.

Annerieke hijgde, leek bijna in ademnood te komen en kronkelde tegen hem aan. Op het moment dat ze verstrakte, raakte hij met zijn wijsvinger haar clitoris aan. Hij bracht haar in snel tempo opnieuw naar de top.

Toen ze begon te schokken, trok hij haar onderlichaam naar zich toe, ging een eindje bij haar naar binnen en bewoog zo langzaam als het verlangen van zijn penis het toeliet, heen en weer.

Zijn lieve Anne, haar schokken ging maar door. Hij moest haar vast houden om te voorkomen dat ze zou vallen.

Ze kreunde van verlangen: “Kom nou verder, Simon, kom, verder, toe nou!”

Pas op het moment dat hij zelf bijna klaar kwam, gaf hij gehoor aan haar roep, stootte naar binnen en bewoog heftig snel heen en weer. “Aaahhh!” riep ze geschrokken, “Ja! Ga door, o ja!!”

Hij schreeuwde haar naam toen hij met heftige stoten in haar klaar kwam. Ze klemde zich met beide armen aan hem vast, trok hem tegen zich aan alsof ze hem nooit meer los wilde laten.

Tot zijn verbazing moedigde ze hem aan, toen hij zijn slapper wordende penis weer terug wilde trekken.

“Nog een keer, ga door Simon, nog een keer, zweep me maar op, je kunt het!” Ze bleef hem stevig tegen zich aan trekken, zodat hij zijn penis niet kon bevrijden. Hij kuste, streelde, masseerde en kneep waar hij haar maar kon raken en ze raakte voor de derde keer opgewonden, nog heftiger dan de beide vorige keer. Wat een vrouw, dacht Simon bij zichzelf, wat een passie! Zijn lieve Anne…

Hoe meer ze opgewonden raakte, sidderde en kronkelde, hoe meer hij voelde hoe zijn penis weer mee ging doen. Op het moment dat Annerieke zich voor de derde keer overgaf, haar lichaam losliet en ze ongecontroleerd begon te schudden, was hij er ook weer klaar voor, en stootte hij opnieuw krachtig bij haar naar binnen, verraste haar en zichzelf met de heftigheid en snelheid van zijn stoten. Ze riepen elkaars naam op het moment dat ze kort na elkaar klaar kwamen.

Hijgend kwam Annerieke tegen Simon aan tot rust, terwijl ze inwendig nog steeds aan elkaar verbonden waren. Ze schokte zachtjes na, soms bewust tegen hem aan. Hij voelde haar verlangen naar hem, en zijn penis beantwoordde dat met een ongekend vuur. Wat hij nooit verwacht had, gebeurde even later: hij werd weer stijf, en voordat hij het wist, begon hij weer in haar te bewegen, eerst rustig, maar toen steeds sneller, en heftiger. Hij verlangde er naar, dat ze erin mee zou kunnen gaan en begon haar gepassioneerd te liefkozen, haar borsten, en op het laatste moment haar clitoris.

Voor de derde keer samen tot een hoogtepunt komen… kon zoiets werkelijk bestaan? De vonken spatten er van af en de uitroepen leken van alle kanten te komen. Simon was zich er niet eens meer van bewust dat de helft van de uitroepen uit zijn eigen keel kwamen.

“Nu is het genoeg hoor,” fluisterde hij toen ze omstrengeld weer tot rust kwamen. “Voor nu in elk geval, ik ben verdorie geen twintig meer!” zei hij gemaakt verontwaardigd.

“Ik ook niet, geloof ik,” grinnikte Annerieke, “maar wat was dit geweldig! Simon, ik hou van je, nog meer dan eerst. Had je dat gedacht, dat dit onze liefde zo zou versterken?”

“Ik niet, dit is immers helemaal nieuw voor me? Maar jij, heb jij dit met Erik dan niet zo ervaren?” Het voelde vreemd voor hem om op dit moment over Erik te beginnen, maar het leek Annerieke niet te storen.

“Ja, op zich wel,” antwoordde ze, terwijl ze haar lichaam uit de kronkels probeerde te halen. “Op zich wel, maar toch is het met jou anders. Jij bent anders, maar ik ben zelf ook veranderd, merk ik. Voorheen was ik nogal rustig, soort gematigd of zo. En nu, ik lijk wel een vurige merrie! En jij bent een vurige hengst! We kunnen er wat van!”

Ze lachten terwijl ze elkaar opnieuw omhelsden.

“Kom,” zei Simon, “laten we ons afdrogen en gaan slapen. Volgens mij ben ik niet de enige die hier moe van is…”

“Klopt,” gaf Annerieke toe.

In de slaapkamer stapten ze allebei in hun onderbroek. Annerieke wilde, zoals ze gewend was, een shirt aan trekken, maar Simon hield haar tegen: “Lieve Anne, hoe zou je het vinden om alleen in je onderbroek te slapen?”

Ze glimlachte: “Nooit eerder gedaan, maar misschien vind ik het wel prettig. Laat ik het maar eens uitproberen.”

Ze stapten in bed en trokken het dekbed over zich heen.

“Gek, we waren zo intiem, en nu dit… dit voelt ineens onwennig… niet op een vervelende manier hoor, meer alsof we ondeugend zijn of zo.” Simon grinnikte en Annerieke lachte met hem mee.

“Ik voel dat eigenlijk net zo,” antwoordde ze, terwijl ze zich tegen hem aan knuffelde.

Simon, met zijn arm om zijn lieverd heen, genoot van haar zachte lichaam. Hij vroeg zich af of hij vannacht zou kunnen slapen.

Een paar minuten later vroeg niemand zich dat nog af. Ze waren allebei, Annerieke in Simons omarming, in een diepe slaap.

Naar hoofdstuk 146. Grappige gekkigheid

Of naar de Inhoudsopgave