Net toen ze naar beneden gingen, hoorden ze iemand via de bijkeuken binnen komen. Even later stond Annerieke bij hen in de woonkamer. Onwennig keken Elly en Annerieke elkaar aan. Het was al een paar maanden geleden dat ze elkaar gezien hadden, toen Erik overleden was. En toen was hun contact vluchtig geweest, doordat hun vriendschap al een paar jaar was afgezwakt.

Annerieke stapte op Elly af, met haar armen wijd. Ze omhelsden elkaar. “Wat fijn om je weer te zien, Elly!” verwelkomde Annerieke haar terug in haar leven. “Waarom zijn we elkaar in vredesnaam kwijt geraakt? We hebben altijd zo’n fijne vriendschap gehad!”

Elly keek Annerieke glimlachend aan: “Ik ben me gaan terugtrekken. Hoeveel ik ook van Martin hield, en nog houd, als ik naar jou en Erik keek, werd ik verdrietig om mijn eigen huwelijk. Martin en ik hadden lang niet wat jullie hadden. En ik verlangde er zo naar, naar zo’n relatie als jullie hadden. Ik heb wel eens gedacht om er met jou over te praten, maar dat vond ik lastig. Aan de ene kant was ik bang dat je het gevoel zou hebben dat ik verliefd was geworden op Erik, wat totaal niet aan de orde was. En aan de andere kant voelde het als klagen over Martin. Dus ik besloot er gewoon zelf alles aan te gaan doen, ik zou de beste vrouw voor hem zijn. Zo ben ik zijn Assepoester geworden en raakte ons huwelijk steeds verder misvormd. Martin veranderde ook. Hij was, ik denk door zijn werk, al een beetje een man die boven me stond. En doordat ik me meer en meer als slaaf ging gedragen, werd dat verschil alleen maar sterker. Maar goed, maandag zijn we stilgezet, en ik heb goede hoop dat er veel gaat veranderen. Misschien moeten we gewoon eens samen bijpraten, zou je dat willen?”

Annerieke was blij, oprecht blij: “Ja, heel graag, wat mij betreft morgenavond al, als je kunt.”

“Ja hoor, geen probleem. Ik kom wel naar jou toe. Ik heb een leuk nieuwtje trouwens: ik mag een muur van de kinderkamer hierboven schilderen. Toen we net boven waren, kreeg ik zo’n leuk beeld van vogels en vlinders, onder het thema Vrijheid. En Margreet vind het goed als ik het ga schilderen. Voor mij is dat echt een stap uit mijn slavernij!”

Margreet had ondertussen een pot verf van boven gehaald en liet dat aan Annerieke zien. “Dit wordt de kleur van de kozijnen en de deurposten en waarschijnlijk ook van de deur zelf.”

Annerieke streelde met haar wijsvinger het licht-lila etiket, alsof ze het wilde liefkozen. “Wat een zacht kleurtje, echt mooi Margreet! Weet je trouwens dat ik de wieg van Huib nog heb? En nog wel meer spullen? Als je het leuk vindt, mag je hem gerust gebruiken. Maar als je liever iets nieuws koopt, is dat ook goed.”

“Ik hoef niet persé iets nieuws. Ik kom hem samen met Huib wel een keer bekijken.”

Terwijl Margreet nog een keer koffie ging halen, ging Elly naast Lisa op de bank zitten. Lisa legde haar hand op Elly’s arm: “Ik ben zo blij voor je, dat jij ook een soort opnieuw mag beginnen, voor jezelf, jezelf opnieuw ontdekken, en ook samen met Martin.”

Elly gaf haar een zacht kneepje in haar hand: “Ik ook Lisa, ik ook. Het lijkt wel een nieuwe mode, iedereen hier lijkt een nieuw begin te maken.”

“Nou, ik nog niet hoor, daar ben ik nog niet aan toe,” kwam Annerieke tussenbeide.

Elly schudde haar hoofd. “Misschien nog niet met een andere man, dat kan ik best begrijpen, maar wel in onze vriendschap.”

“Ja, dat wel, dat is wel anders, maar evenzo goed prachtig! En ook deze twee dochters die ik zomaar in mijn schoot geworpen kreeg. Je hebt gelijk Elly, het lijkt wel een nieuwe mode, alsof het als een vloedgolf van genezing over ons heen stroomt. Ik weet niet hoe dat komt, maar ik vind het geweldig! Kijk Margreet nou, en Lisa… wat een rijkdom in onze pensionfamilie!”

.

Het was zo gezellig, dat Annerieke behoorlijk laat ontdekte dat ze al in de keuken bezig had moeten zijn. Margreet sprong op: “Lieve schatten, dan jaag ik jullie allemaal de deur uit, zodat ik Annerieke kan gaan helpen. Dan hebben de gasten er niets onder te lijden!”

Vrolijk liep het hele clubje richting pension, waar Elly afscheid van hen nam, met een ‘tot morgenavond’ naar Annerieke, en de belofte snel weer bij Margreet langs te komen om over de muurschildering te praten. Margreet en Lisa gingen Annerieke achterna om haar samen te gaan helpen.

De maaltijd kwam perfect op tijd klaar!

Naar hoofdstuk 85. Anton en Joke horen het grote nieuws

Of naar de Inhoudsopgave