Toen Lisa de volgende ochtend wakker werd, voelde ze zich behoorlijk onwerkelijk. De dag die zo spannend zou worden, was voorbij, en was boven verwachting goed verlopen.

Marieke had bij het afscheid gezegd, dat ze vandaag langs zou komen rond koffietijd. Het was nog maar half 8, dus ze had geen haast. Ze rekte zich uit, voelde zich lekker lui en ontspannen. Naast haar lag Sjaak grijnzend naar haar te kijken: “Goedemorgen, lieve overwinnaar!”

Lisa schoot in de lach en knuffelde zich tegen hem aan. “Wat was het bijzonder… Ik heb allerlei scenario’s in mijn hoofd gehad, maar tot vijf keer toe een overwinning als dit is nooit in mijn gedachten geweest. En eerlijk gezegd, heb ik dat na de eerste zitting ook niet verwacht voor de volgende. En zelfs nadat het tot vier keer toe gebeurd was, heb ik niet het gevoel gehad dat het bij de vijfde vast ook weer zo zou gaan. En toch… toch zijn alle vijf verdachten tot dezelfde conclusie gekomen, en niet alleen verstandelijk, ze hebben het ook gevoeld. Eigenlijk, en dat klinkt gek, ik weet het, maar eigenlijk zou ik willen dat Johan hen een heel lage straf oplegt. Aan de ene kant hebben ze een zware veroordeling verdiend, aan de andere kant lijkt dat nauwelijks meer passend. Ik ben blij dat ik niet tot een oordeel hoef te komen. En ik ben benieuwd wat Johan gaat doen.”

“Ik ook! En wat heerlijk ook voor jezelf, denk ik, dat je het gisteren allemaal kon los laten. Op een bepaalde manier heb jij hen al vrijspraak gegeven.”

“Ja, zo voelt het inderdaad. Ik denk dat Johan hen niet volledige vrijspraak zal kunnen geven. Hij zal bepaalde regels en wetten moeten volgen, verwacht ik. Maar ik vertrouw hem dat wel toe. Ik ben er alleen nog maar nieuwsgierig naar.”

“Wat denk je van een ontbijtje?” vroeg Sjaak.

“Op bed?” vroeg Lisa met een ondeugend gezicht.

Sjaak lachte: “Goed idee, blijf maar lekker liggen, dan zal ik eens kijken wat ik voor ons kan klaar maken.”

Ineens riep Joke vanuit de woonkamer: “Blijf allebei maar liggen, jullie hebben het dik verdiend om verwend te worden!”

Een paar minuten later klopte ze op de muur: “Mag ik binnen komen?”

“Jaaaaaaaa!” riep Lisa uitgelaten.

Joke kwam met een karretje waarop in de keuken altijd allerlei fruit en andere dingen uitgestald hadden gestaan, de slaapkamer binnen. “Ik zal het hier naast jou neer zetten, Sjaak, dan kun jij Lisa wel verwennen.” Vanaf de onderste plank van het karretje pakte ze borden en bestek en een stapeltje servetten dat ze tussen hen in legde. “Gaat het zo lukken jongelui?”

Sjaak en Lisa zaten bijna sprakeloos te staren naar het karretje en wat Joke aan het doen was.

“Hoe heb je zo snel een paar eieren kunnen koken?” vroeg Lisa verbaasd.

“Dat had ik al gedaan, een half uur geleden of zo. Ze zullen dus niet meer heet zijn, maar vast nog warm genoeg. Ik had ze in een handdoek gewikkeld in de hoop dat ze niet al te veel zouden afkoelen.”

“Je bent geweldig, Joke, dank je wel!” antwoordde Sjaak.

“En daar sluit ik me helemaal bij aan,” beaamde Lisa.

“Heel graag gedaan! Houden jullie er rekening mee dat Marieke ergens tussen half 10 en 10 uur hier zal zijn?”

“Doen we, we zullen zorgen dat we dan paraat zijn!”

Naar hoofdstuk 210. De beveiligers gaan

Of naar de Inhoudsopgave