Huib en Margreet kwamen pratend de wasruimte binnen. Ze zwegen abrupt toen ze Lisa daar zo ontredderd zagen staan. Het schoot door hen beiden heen: waar was Sjaak? Hij was toch achter haar aan gegaan?

Margreet legde haar arm om Lisa heen. “Lisa toch, ben je nog zo overstuur van die hatelijke opmerking van mijn moeder?”

Lisa keek haar even met grote ogen aan en boog toen haar hoofd weer: “Nee, nee, dat is het niet. Dat was ik wel, overstuur daarover, maar Sjaak was met me mee gegaan en is bij me gebleven totdat ik rustig werd. Maar toen, er gebeurde iets, in mijn hoofd, als een flits, het overweldigde me zo enorm, dat ik weer helemaal onrustig werd. Sjaak wilde eigenlijk bij me blijven, wilde me niet alleen laten terwijl ik er zo aan toe was, maar ik heb hem gevraagd om maar vast naar de keuken te gaan. Het is immers bijna koffietijd?”

“Ja, dat klopt…” zei Margreet. Ze keek Huib kort aan, zag dat hij naar haar knipoogde. Dat voelde voor haar als een bevestiging van haar vermoeden, dat Lisa iets had gevoeld van die soul-connectie die er was tussen haar en Sjaak. Als dat het was, kon ze goed begrijpen dat dat overweldigend was geweest.

“Kun je uitleggen wat je bedoelde met die flits?” vroeg ze voorzichtig.

Lisa keek haar weer aan, en keek toen vertwijfeld naar Huib. Hij voelde aan dat hij als man even te veel was en zei luchtig: “Ik ga ook vast naar de keuken, ik zie jullie daar zo wel.” En hij glipte de wasruimte uit.

Lisa ging rechtop staan en draaide zich naar Margreet. “Er was een flits, Margreet… een flits met woorden… eerst zacht, en toen ik het van me af wilde zetten, kwam het opnieuw, feller, heftiger, duidelijker…”

“Welke woorden bedoel je?”

“Niet lachen hoor, Margreet, het is zo raar, ik lijk wel gestoord. Die flits, en die woorden… ‘een man als Sjaak…’ en dan tot twee keer toe. En nu ik het zeg…”

Ze onderbrak zichzelf, stomverbaasd: “Dat kan toch gewoon niet, ik voel het nu weer, nog duidelijker. Dit is echt waanzin! Het zal wel komen omdat hij zo lief voor me deed.”

Lisa deed verslag van wat ze met Sjaak had meegemaakt, hoe ze het had ervaren. Ze vertelde, hoe ze nadat Margreets ouders naar de woonkamer waren gegaan, hoe ze zelf haar hoofd weer tegen hem aan gelegd had.

“Ik voelde hoe hij me iets steviger vast hield dan daarvoor, maar het deerde me niet, ik was er niet bang voor. En o ja, al voordat ik je ouders hoorde binnenkomen, voelde ik dat Sjaaks hart zo tekeer ging, heel apart, maar ik dacht er eigenlijk helemaal niet bij na. En toen hij me die tweede keer troostte, kwamen die flitsen en die woorden. En dat durfde ik niet met hem te delen, ik kon het gewoon niet, ik was helemaal in de war! Margreet, wat moet ik doen?”

Margreet was dankbaar voor het vertrouwen dat Lisa haar gaf, was nog meer dankbaar voor het feit dat Lisa’s eigen ziel had gevoeld wie Sjaak voor haar was.

Ze glimlachte: “Blijven ademhalen, blijven leven, gewoon doorgaan. Je bent net in de achtbaan van een echtscheiding gestapt, en hoe het verder zal gaan met Sjaak, met Sjaak en jou, dat weet ik niet. De tijd zal het leren, zeggen ze dan… ik denk dat je ziel het wel zal weten of zal leren. Probeer je focus maar op jezelf en je eigen omstandigheden te houden, en als Sjaak die connectie tussen jullie zielen beantwoordt…”

“Hij weet het al, hij heeft het ook gevoeld, echt waar, zijn hart dat zo veel sneller en harder klopte, ik heb het gevoeld. En weet je, ik heb het in zijn ogen gezien, toen hij me aankeek voordat ik hem vroeg om alvast naar de keuken te gaan. Wat ik in zijn ogen zag, heb ik alleen bij Huib gezien als hij naar jou kijkt. Zo’n liefde, zo diep… ik zag het bij Sjaak… zou hij verliefd zijn, verliefd op mij?”

De intense verbazing in haar stem was het resultaat van het feit dat ze het zich eigenlijk totaal niet kon voorstellen. Ten diepste kon ze zich niet voorstellen dat er überhaupt iemand zou zijn die echt van haar zou kunnen houden, zoals Huib van Margreet hield…

“Te mooi om waar te zijn, Lisa? Te mooi om waar te zijn dat er iemand zo van jou zou kunnen houden?” vroeg Margreet.

Lisa grinnikte: “Kun jij mijn gedachten lezen?”

“Niet dat ik weet, maar ik hoorde zo’n grote verbazing in je stem toen je dat vroeg, of hij verliefd zou zijn, verliefd op JOU??? Weet je wel, met dikke hoofdletters en een grote rij vraagtekens?”

Lisa schoot nu vol in de lach: “Laten we het maar laten rusten, voor zover me dat gaat lukken… zullen we koffie gaan drinken?”

“Laten we dat maar doen, dat hebben we dik verdiend!”

.

Die avond, in de vertrouwde omgeving van hun slaapkamer, vertelde Margreet met een grote glimlach op haar gezicht aan Huib over haar gesprek met Lisa. Samen waren ze blij voor haar, en voor Sjaak. En diep van binnen wisten ze dat het volmaakt was, volmaakt binnen alle onvolmaaktheid van Lisa’s kapotte leven.

Naar hoofdstuk 78. Huib ontdekt dat hij vader wordt

Of naar de Inhoudsopgave