Toen Lisa bezig was het geld naar Huib over te maken, kwam er net een nieuwe mail binnen. Vaag herkende ze de naam van de afzender, maar wist niet meer wie het was. Ze klikte erop, zag het teken van de rechtbank en wist ze dat het van de rechter was die haar aangifte zou behandelen.

Ze las:

.

.

Beste Lisa,

.

Dankzij de gegevens die je me bij je aangifte hebt meegegeven, heb ik al een beetje het gevoel dat ik je ken. Wat ik gelezen en gezien heb, heeft me diep geraakt, vooral woedend gemaakt. De hel waar jij doorheen gegaan bent, is niet te beschrijven. Je hebt er heel goed aan gedaan om aangifte te doen.

Ik ben blij dat ik jouw zaak mag behandelen en hoop dat niet alleen volgens alle geldende regels, maar vooral ook vanuit mijn hart te doen.

Volgende week donderdag zullen alle verdachten worden voorgeleid. Je kunt de tijden van die zittingen in de bijlage vinden.

Ik nodig jou en je advocaat Ellen Hendriks al eerder dan de eerste zitting uit, namelijk om 9 uur, zodat we elkaar voldoende leren kennen om de strijd goed aan te kunnen gaan.

Ik stel voor dat je je rond kwart voor 9 bij de balie van de rechtbank meldt. Wat je daarbij nodig hebt, vind je in de bijlage.

Eén van onze medewerkers zal je om 9 uur naar de juiste rechtszaal begeleiden voor onze kennismakingssamenkomst.

Iedereen die jou wil steunen, is van harte welkom bij alle samenkomsten!

Wil je ons laten weten welke mensen met je mee komen?

.

De mail was ondertekend met een digitale handtekening en daaronder stond:

Johan Simons, jouw rechter

.

.

Lisa staarde naar de mail en las de inhoud nog een keer. Het stond er niet, maar ergens had ze het gevoel, dat de rechter haar al in het gelijk stelde, door te erkennen dat ze door een hel gegaan was. Nou ja, de screenshots spraken natuurlijk voor zichzelf, en Ellen had ook al contact met hem gehad.

Lisa keek op, zag dat Sjaak haar vragend aankeek. “Wil jij deze mail ook eens lezen en me vertellen wat voor indruk je er van hebt?”

Sjaak nam de laptop van haar over en las de mail van Johan.

“Om eerlijk te zijn,” zei hij toen hij klaar was met lezen, “om heerlijk eerlijk te zijn, geeft Johan me de indruk dat hij al partij gekozen heeft. Die verdachten zullen zich nog wel mogen verdedigen. Ik neem aan dat ze hun advocaten wel laten opdraven om onder de straf uit te komen. Maar Johan heeft volgens mij al gevoeld hoe de vork in de steel zat. Bijzonder!

Bennie, Joke, hebben jullie er wel eens over gehoord dat een rechter een persoonlijk bericht stuurt naar iemand die aangifte gedaan heeft?”

“Persoonlijk?” vroeg Bennie verbaasd. “Hoe bedoel je? Volgens mij sturen ze gewoon een uitnodiging, een dagvaarding en bespreken ze pas in de rechtszaal wat er gebeurd is.”

Lisa schoof haar laptop door naar Bennie en Joke. Met stijgende verbazing lazen ze Johans mail. Bennie checkte het emailadres, het logo. “Het lijkt wel echt van een rechter af te komen.”

“De naam klopt in elk geval,” zei Lisa.

Joke reageerde met vochtige ogen: “Het raakt me, ik word er warempel emotioneel van. Het lijkt erop dat je een geweldige rechter krijgt, Lisa. Ik heb wel eerder een dagvaarding gelezen, maar ik weet haast wel zeker dat de meeste rechters het niet op deze manier aanpakken. Heel mooi… ja, echt heel mooi!”

Joke gaf de laptop aan Lisa terug, en Lisa klikte op beantwoorden. Even vroeg ze zich af hoe ze zou mailen, hoe ze hem zou aanspreken. Omdat hij zelf gewoon zijn naam gebruikt had, besloot ze daarmee te beginnen:

.

.

Beste Johan,

.

Hartelijk bedankt voor de uitnodiging. We zullen alles doen om op tijd aanwezig te zijn!

Verder wil ik je bedanken dat je me zo’n persoonlijke bericht stuurde. Ik heb het ook aan Sjaak, mijn partner, en aan de beide beveiligers die hier in huis zijn, laten lezen. We kwamen allemaal tot de conclusie dat het vast niet gebruikelijk is, dat een rechter zo’n persoonlijk bericht stuurt! Ik wil je laten weten dat het ons allemaal geraakt heeft. Het heeft me goed gedaan, me hoop gegeven. Dank je wel!

Ik zal nog een lijstje maken van de mensen die met me mee komen. Je krijgt dat zo snel mogelijk van me.

Tot volgende week donderdag!

.

Vriendelijke groeten,

Lisa Martens

.

.

Ze twijfelde even over haar achternaam. Het was haar eigen achternaam, maar diep van binnen voelde ze zich al meer Lisa Mulder, de vrouw van Sjaak Mulder. Ze besloot om praktische redenen toch haar eigen achternaam te gebruiken, omdat ze onder die naam bekend stond bij de rechtbank. Ze las haar mailtje nog een keer door en verstuurde hem.

Daarna belde ze met Margreet en even later met Annerieke. Ze vertelde hen, dat de rechtszaak volgende week donderdag al was, en las hen het persoonlijke bericht van Johan voor. Ook zij reageerden blij verrast op de inhoud en hielpen haar aan een lijstje van de mensen die graag bij de rechtszaak aanwezig wilden zijn.

Naar hoofdstuk 205. Organisatie voor de dag van de rechtszaak

Of naar de Inhoudsopgave