Met Lisa’s situatie in zijn gedachten sprak Huib verder: “Ik moet ineens denken aan woensdag, dan komen de beide bouwploegen. Heb je over al die gasten wel een goed gevoel?”

“Jawel, ik heb ze allemaal al eerder meegemaakt en nooit klachten over hen gehad. Het enige waar ik wel eens voor heb moeten waarschuwen, is dat ze niet naar een vrouw moeten fluiten of rare opmerkingen maken. Dat gedrag lijkt redelijk onschuldig, maar ik kijk daar anders tegenaan. En door de situatie met Lisa realiseer ik me dat er waarschijnlijk heel veel vrouwen zijn voor wie zoiets echt akelig is.”

“Ja, het kan maar zo in hun pijn of angst prikken.”

“Precies, dat bedoel ik. Ik ga de jongens er niet vooraf voor waarschuwen, dat lijkt me niet nodig, ze kennen me, weten hoe ik er over denk. Maar als ik merk dat ze zich toch niet optimaal netjes naar Lisa of één van de andere dames gedragen, dan zal ik er direct op inspringen. Ik heb door schade en schande geleerd hoe je een vrouw niet moet benaderen!”

Huib keek hem verrast aan, zoiets had hij niet eerder van Simon gehoord.

Simon zag het en grinnikte: “Ik ben niet altijd een lieverdje geweest, Huib. Ik ben er naar Erik en laatst ook naar Annerieke eerlijk over geweest, en zal dat nu ook naar jou zijn. Ik heb jaren gehad dat ik meer alcohol dan koffie dronk. En in die jaren ben ik regelmatig naar de prostituees geweest. Erik heeft me destijds nooit veroordeeld, maar me geholpen om te herstellen van alle shit die eraan ten grondslag lag, al mijn negatieve gedachten en gevoelens over mezelf. Ik ben door een hoop bagger heen gegaan, samen met hem, en deels ook alleen. Ik heb het ook aan je moeder verteld. Dat vond ik lastig, ik houd al zoveel jaren van haar.”

Simon schoot in de lach om Huibs geschokte gezicht. “Ja, echt hoor, je wilt niet weten hoe jaloers ik op Erik geweest ben! En toen zijn ongeluk, dat was gek, ik heb echt om hem gerouwd, maar tegelijkertijd heb ik me schuldig gevoeld, alsof zijn ongeluk mijn schuld was, alsof ik met mijn jaloezie hem de dood in gejaagd had. Dat was een gekke gedachtenkronkel, dat besef ik nu ook wel. Ik had niets met dat ongeluk te maken, ik was niet eens in de buurt, maar toch, dat gevoel… Toen jij belde met de vraag om jullie huizen uit te breiden, was het eerste wat ik dacht: dan zie ik Annerieke elke dag, maar hoe moet ik nu in vredesnaam met haar omgaan? Ik vond het knap lastig, tot die dansavond afgelopen week. Ja werkelijk, nog geen week geleden. Verdorie, wat is er veel gebeurd in die paar dagen! Maar goed, we voelden allebei die klik en daarna het vuur oplaaien. Je moeder is een geweldige vrouw Huib, ik houd zo machtig veel van haar, meer dan ooit!”

Huib knikte glimlachend. “Er gaat van alles door me heen Simon, echt van alles, zorg om mijn moeder, maar ook blijdschap om jullie geluk.”

“Heb je zorg door wat ik vertelde over mijn verleden?”

“Eerlijk gezegd wil ik me daar geen zorgen over maken, ik wil je gewoon vertrouwen, maar ik kan niet voorkomen dat er een heleboel gedachten door mijn hoofd schieten. Nee, ik veroordeel je niet hoor, ik begrijp denk ik wel hoe je tot dat gedrag kon komen. Pffff wat een gesprek, even laten zakken hoor…”

Simon legde zijn hand op Huibs arm: “Huib, voor geen enkele prostituee heb ik ooit gevoeld wat ik voor je moeder voel. Annerieke is mijn alles. En ik denk dat ze het wel goed vind als ik het je vertel, jullie zijn zo open naar elkaar… we hebben de liefde al met elkaar bedreven, en ik zeg je eerlijk dat dat in niets leek op wat ik in het verleden heb meegemaakt. Het is gewoon niet te vergelijken. En daar kan ik alleen maar blij om zijn! Kan ik daar je zorgen een beetje mee wegnemen?”

“Goh, Simon, dat doet me wat, dat je daar zo open met me over praat. Het voelt aan de ene kant onwennig, maar het maakt me ook zo dankbaar en blij. Ja, je hebt mijn zorgstemmetjes helemaal het zwijgen opgelegd, dank je wel!”

Ze omhelsden elkaar, vader en zoon, niet in bloedlijn, maar wel in zielslijn.

Naar hoofdstuk 168. Een muur om Lisa heen

Of naar de Inhoudsopgave