2027, juli

De clip was afgelopen, Vlinder kwam met een diepe zucht tot stilstand, en Marieke kwam juist in beweging.

“Wat was dat mooi, Vlinder! En Marc was zo lekker aan het swingen op de muziek! En wat ben jij aan het doen, Fredy? Tekenen? Wat een mooie kleren heeft dat meisje aan!”

Fredy knikte: “Ik wil die kleren maken, ik wil naaien, voor Vlinder, danskleren met vleugels…”

“Echt waar? Wat een leuk idee! Wat heb je daar voor nodig?” vroeg Marieke.

“Lapjes, en draad, en spelden…, en van die soort spelden met gaatjes erin,” dacht Fredy.

“Spelden met gaatjes? Bedoel je naalden?”

“Ja die, die heb ik allemaal nodig. En een schaar, een schaar om de stof te knippen, en een klein schaartje om de draden te knippen.”

Marieke knikte. Ze zag het voor zich, haar peuter van tweeëneenhalf jaar die stof knipte en ging naaien… Eigenlijk moest ze er om lachen, maar diep van binnen voelde ze, dat dit was wat bij Fredy paste: naaien, speciale kleding naaien, kostuums voor danseressen, en misschien nog wel veel meer, misschien ook wel voor zichzelf, voor alledag. Marieke vond het prachtig, maar vond het wel lastig dat ze er al zo jong mee wilde beginnen. Ze geloofde absoluut dat Fredy het voor zich zag, maar zouden haar jonge peutervingers het ook kunnen uitvoeren?

Al die dingen flitsten door Marieke heen terwijl ze naar Fredy’s tekening keek.

“Ik vind het een prachtig idee, Fredy! Ik weet niet of je het helemaal zelf voor elkaar gaat krijgen, maar als het nodig is, wil ik je er graag bij helpen. Weet je wat? Morgen is Johan vrij. Zullen we aan hem vragen of hij op je zus en broer wil passen, zodat wij samen op pad kunnen gaan om die spulletjes voor je te kopen?”

Vanaf haar stoel keek Fredy haar stralend aan. “Echt? Gaan we dat echt doen?”

Ze stak haar handen naar Marieke uit, sloeg haar armen om haar moeders nek.

“Dank je wel, Marieke, daar ben ik zo blij mee! Morgen… morgen ga ik het doen, eindelijk!”

“Eindelijk? Wilde je dit dan al eerder?” vroeg Marieke verbaasd.

“Ja, altijd al, maar ik wist niet hoe, en ik wist niet wat ik wilde maken. En toen ging jij dat boekje van Rosalie voorlezen, over Flynn, de fee. Die vleugeltjes,  die wilde ik voor Vlinder maken. Vlinder is Flynn, de fee, een dansende fee…”

Marieke lachte naar Fredy. “En dat zag je helemaal voor je?”

Fredy knikte: “En nou heb ik dorst, gaan we wat drinken?”

“Goed idee!” antwoordde Marieke en liep met Fredy achter zich aan naar de keuken. Ze zette de keukenkruk bij het aanrecht, zodat Fredy er op kon klimmen om te helpen. Marieke zette drie stevige glazen naast de gootsteen. Fredy vulde ze met water. Voor zichzelf zette Marieke de koffiemachine aan en zette daar zo’n zelfde glas onder. Ondertussen pakte ze de koektrommel, gaf die aan Vlinder die ook naar de keuken was gekomen.

“Zet maar vast op de koffietafel, lieve danseres!”

Vlinder glunderde en bracht de koektrommel naar de kamer

“Koekjes, Marc!” hoorde Marieke Vlinder tegen haar broertje zeggen.

“Koeke koeke!” riep hij uit.

Marieke en Fredy grinnikten.

“Marc heeft er zin in,” zei Marieke.

“Ik ook! Ga je ons weer voorlezen?” vroeg Fredy.

“Ja, leuk, we zouden gaan beginnen aan het nieuwste boek van Rosalie. Ik heb er al even in gebladerd, het lijkt me echt leuk.”

Ze zette het dienblad op het aanrecht. Samen plaatsten ze alle glazen daar op. Fredy kroop de keukenkruk af en sleepte het ding met een hoop kabaal terug naar zijn eigen hoekje, waar hij niemand in de weg stond. Ondertussen bracht Marieke het blad naar de koffietafel en haalde Marc uit de box. Ze deed hem een slab om, terwijl Vlinder met de koektrommel bij iedereen langs ging.

“Allemaal een speculaasje!”

“Koeke koeke!” herhaalde Marc.

“Lekker he,” zei Marieke. “Laten we eerst maar even ons koekje opsnoepen. En als Marc en ik ons drinken op hebben, zal ik het boek erbij pakken.”

“Ja, niet eerder, anders wordt het een koekjesboek,” grinnikte Vlinder.

“Of een koffieboek,” lachte Fredy.

“Bah!” mopperde Marc, terwijl hij weer een stukje van zijn speculaasje afbrak en in zijn mond deed.

“Inderdaad, een koekjesboek en een koffieboek zijn echt bah,” vatte Marieke samen.

Naar Hoofdstuk 10. Feeën in een boek en op een schilderij

Terug naar de inhoudsopgave van Een nieuwe wereld

Ik zou het geweldig vinden om je reactie op dit boek te lezen!

Je email-adres zal niet zichtbaar worden op de site...